Wincenty Kasprzycki (malarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wincenty Kasprzycki

Wystawa sztuk pięknych w Warszawie w 1828 roku. Wincenty Kasprzycki siedzi po prawej, na pierwszym planie
Data urodzenia	1802
Data i miejsce śmierci	27 maja 1849 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Multimedia w Wikimedia Commons

Wincenty Kasprzycki (ur. 1802, zm. 27 maja 1849 w Warszawie) – polski malarz pejzażysta i litograf.

Studia odbył w Warszawie (Królewski Uniwersytet Warszawski) i Wilnie (Cesarski Uniwersytet Wileński u Jana Rustema)^[1]. Specjalizował się w pejzażach i wedutach między innymi Warszawy, Wilanowa, Natolina, Morysina, Gucina. Portrety małżeństwa Puchałów, Wojciecha Piaseckiego i innych ożywionych sztafażem. Malował też widoki wnętrz, między innymi Wystawa sztuk pięknych w Warszawie w 1828 roku.

Obrazy Wincentego Kasprzyckiego znajdują się w Galerii w Wilanowie, Galerii Mielżyńskich w Poznaniu i Muzeum Książąt Lubomirskich. Litografował głównie portrety. Jego prawnuk Wincenty Kasprzycki (1906–65), był polskim rzeźbiarzem.

• Prace Wincentego Kasprzyckiego w bibliotece Polona