Witold Płoski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Witold Płoski

Data i miejsce urodzenia	24 grudnia 1897 Aleksandrowsk Sachaliński
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 1951 Londyn
Delegat Ambasady RP w Pietropawłowsku
Okres	od 1942
Odznaczenia

Witold Płoski (ur. 12 grudnia^?/24 grudnia 1897 w Aleksandrowsku Sachalińskim, zm. 22 czerwca 1951 w Londynie) – polski inżynier rolnictwa i urzędnik konsularny.

Syn Edmunda Płoskiego i Marii Zofii Onufrowicz. Absolwent Wydziału Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego (1921). We wrześniu 1939 służył w 6 Pułku Artylerii Lekkiej, przez Węgry dostał się do Francji, potem przebywał w Normandii i Wielkiej Brytanii. W 1941 w ambasadzie RP w Związku Radzieckim, potem delegat Ambasady RP w Pietropawłowsku (1941–1942)^[1]. W 1942 razem z armią Andersa trafił na Bliski Wschód. Uczestniczył w kampanii włoskiej, w tym brał udział w bitwie pod Monte Cassino w stopniu porucznika. Odznaczony Krzyżem Pamiątkowym Monte Cassino nr 21403^[2].

Po wojnie zamieszkał w Londynie; pochowany na tamtejszym cmentarzu Wandsworth^[3].

• Edward Muszalski: Płoski Witold, [w:] Polski Słownik Biograficzny, Tom XXVI z. 4