Wizytator apostolski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wizytator apostolski – delegat papieża zwykle w randze co najmniej biskupa, wysyłany w celu zbadania sytuacji w wybranej diecezji, instytucji kościelnej lub w danym kraju. Wyposażony jest w specjalne i szerokie kompetencje, a ponadto odpowiada tylko przed papieżem. Zadaniem wizytatora jest zwykle opracowanie raportu, który zostanie następnie przedstawiony Stolicy Apostolskiej i stanowić będzie podstawę do podjęcia dalszych kroków. Wizytator apostolski niekiedy otrzymuje prawo do podejmowania w sposób autonomiczny natychmiastowych działań w przypadku zaistnienia poważnych problemów. Bywa też, że wizytator apostolski pełni rolę ordynariusza dla wiernych pozbawionych własnego biskupa lub mających utrudniony kontakt z własną hierarchią.

Przykłady wizytatorów apostolskich

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Arcybiskup Henryk Hoser nie żyje [online], TVN24 [dostęp 2021-08-13] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]