Wodorotlenek berylu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wodorotlenek berylu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. wodorotlenek berylu, diwodorotlenek berylu Inne nazwy i oznaczenia daw. wodorotlenek berylowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Be(OH)2
Masa molowa	43,03 g/mol
Wygląd	białe ciało stałe
Identyfikacja
Numer CAS	13327-32-7
PubChem	25879
Właściwości Gęstość 1,92 g/cm³ (forma α)[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie praktycznie nierozpuszczalny[1] Temperatura rozkładu ok. 200 °C (forma α)[1] 138 °C (forma β)[1]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[2] Niebezpieczeństwo Zwroty H H301, H315, H317, H319, H330, H335, H350i, H372, H411 Zwroty P brak wiarygodnych danych Numer RTECS DS3150000 Dawka śmiertelna LDLo 3,821 mg/kg (szczur, dożylnie)[3]
Podobne związki
Inne kationy	Mg(OH) 2, Ca(OH) 2, Sr(OH) 2, Ba(OH) 2, Ra(OH) 2
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Wodorotlenek berylu, Be(OH)
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorotlenków amfoterycznych. Z silnymi zasadami daje berylany, np. Na
2BeO
2 i K
2BeO
2. Na skalę przemysłową otrzymywany jest jako produkt uboczny przy wydobyciu berylu z jego rud – berylu i bertrandytu^[4]. Praktycznie nie rozpuszcza się w wodzie, jego iloczyn rozpuszczalności (dla formy α) wynosi 6,92×10^−22[1].