Wojciech Adamczyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: Wojciech Adamczyk (burmistrz Kłodzka).

Wojciech Adamczyk

Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1959 Szczecin, Polska
Zawód	reżyser, aktor
Współmałżonek	Małgorzata Gutowska-Adamczyk
Lata aktywności	od 1979
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Wojciech Adamczyk (ur. 4 lipca 1959 w Szczecinie) – polski reżyser teatralny i telewizyjny, aktor, profesor sztuk teatralnych.

W 1982 ukończył studia na Wydziale Aktorskim, a w 1987 na Wydziale Reżyserskim na PWST w Warszawie. W latach 1982–1986 był aktorem Teatru Popularnego w Warszawie.

W latach 1986–1990 był reżyserem w Teatrze im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku i Teatru Polskiego we Wrocławiu. Później zajmował się reżyserią 1990–1993 w teatrach w Polsce i za granicą, a także pracą dla Telewizji Polskiej. Od 2004 jest reżyserem Teatru Ateneum w Warszawie.

Od 1993 jest wykładowcą na Wydziale Reżyserii PWST w Warszawie.

Był członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji (2019–2023)^[1].

Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich i Związku Artystów Scen Polskich oraz Stowarzyszenia Mensa Polska^[2].

• Tata, a Marcin powiedział (1993)^[3]
• Rodziców nie ma w domu (1997–1998)^[3]
• Miodowe lata (1998–2003)^[3]
• Rodzina zastępcza (1999–2003)^[4]
• Lokatorzy (2000)^[3]
• Na Wspólnej (2003)^[3]
• Camera Café (2004)^[3]
• Całkiem nowe lata miodowe (2004)^[3]
• Dziupla Cezara (2004)^[5]
• Pensjonat pod Różą (2004–2006)^[6]
• Ranczo (2006–2016)^[7]
• U fryzjera (2006)^[8]
• Ranczo Wilkowyje (2007)^[9]
• Halo Hans! (2007)^[10]
• Tancerze (2009)^[11]
• Ludzie Chudego (2010)^[3]
• Siła wyższa (2012)^[12][3]
• Ławeczka w Unii (2014)^[13]
• Dziewczyny ze Lwowa (2015)^[14]

• Godzina „W” (1979) jako Felek, podkomendny Jacka
• Armelle (1990)

• Dorastanie (1987) (odcinek 1)
• Halo Hans (2007) jako oficer SS (odcinek 11)
• Ranczo (2011) jako Wojewoda (odcinek 53)

• 2001: Bertolt Brecht, Kariera Arturo Ui (Der Aufhaltsame Aufstieg des Arturo Ui), Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni^[15]
• 2001: William Gibson, Dwoje na huśtawce (Two For The Seesaw), Teatr Ateneum w Warszawie^[16]
• 2002: Johnnie Mortimer & Brian Cooke, Kiedy kota nie ma (When The Cat’s Away), Teatr Powszechny w Łodzi^[17]
• 2002: Julian Tuwim, Żołnierz królowej Madagaskaru, Teatr Syrena w Warszawie^[18]
• 2002: Emmerich Kálmán, Księżniczka czardasza (Die Csàrdàrsfürstin), Teatr Muzyczny w Łodzi^[19]
• 2003: Éric-Emmanuel Schmitt, Frederick albo Bulwar Zbrodni (Frederick ou le Boulevard du Crime), Teatr Ateneum w Warszawie^[20]
• 2004: John Whiting, Demony (The Devils), Teatr Ateneum w Warszawie^[21]
• 2016: Wiktor Szenderowicz, Ludzie i Anioły, Teatr Współczesny w Warszawie^[22]
• 2018: Wiktor Szenderowicz, Ekspedycja (oryg. tytuł sztuki: Imiennik Schweitzera), spektakl telewizyjny^[23]
• 2021: Juliusz Słowacki, Balladyna, spektakl telewizyjny^[24]

• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2018)^[25][26]
• „Srebrna Maska” za najlepszy spektakl sezonu (1987)^[27]
• „Nagroda im. Korzeniewskiego” przyznawana przez Ministra Kultury i Sztuki za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie reżyserii” (1993)^[26]
• „Złota Maska” za najlepszą reżyserię sezonu („Zemsta nietoperza” Straussa w Teatrze Muzycznym) (1994)^[26]
• Nagroda Akademii Teatralnej za osiągnięcia w pracy pedagogicznej (1996)^[27]
• „Złota Maska” za reżyserię opery komicznej „Boccaccio” Suppégo w Teatrze Muzycznym (1998)^[26]
• nagroda w Gdańsku na Festiwalu Dobrego Humoru w kategorii „Najdowcipniejszy serial komediowy” za serial Ranczo (2006)^[27]
• Złoty Krzyż Zasługi (2024)^[28]

• Wojciech Adamczyk w bazie IMDb (ang.)
• Wojciech Adamczyk w bazie Filmweb
• Wojciech Adamczyk w bazie filmpolski.pl
• Wojciech Adamczyk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .