Wojciech Eljasz-Radzikowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wojciech Eljasz-Radzikowski (ur. 1814 w Cerekwicy k. Bochni zm. 19 listopada 1904 w Zakrzówku) – polski malarz.

Życiorys

W latach 1838–1843 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesora rysunku Jana Nepomucena Bizańskiego^[1], w latach 1842–1843 pracował jako nauczyciel rysunku. Pracował przy restauracji ołtarza Wita Stwosza w kościele Mariackim.

Malował prawie wyłącznie obrazy o tematyce religijnej, zamówienia otrzymywał głównie z krakowskich kościołów. Wykonał m.in.:

Stygmaty św. Franciszka, Wizja św. Antoniego (1842) do kościoła św. Kazimierza Królewicza.
Zdjęcie z Krzyża (1850) w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych w Lewiczynie k. Grójca.
Św Andrzej Bobola (1857) w kościele św. Piotra i Pawła.
Jedenastu Błogosławionych Męczenników Zakonu Augustianów (1869) w kościele św. Katarzyny.
Śmierć św. Benedykta (1875) w ołtarzu głównym w kościele św. Benedykta Opata w Imbramowicach^[2].
Serce Jezusa (1879) w Kościele św. Marcina w Biskupicach^[3].
Chrystus z kielichem (1886) w klasztorze Misjonarzy.
Świętego Izydora w kościele św. Mikołaja w Wysocicach^[4]
Chrystus w Grobie w kościele św. Marcina i św. Małgorzaty w Porębie Żegoty^[4].

Wnuk konfederata barskiego, Stanisława Wojciecha^[1], który w obawie przed aresztowaniem rodowe nazwisko Radzikowski zmienił na Eljasz. Wojciech Eljasz-Radzikowski był ojcem malarza Walerego Eljasza-Radzikowskiego, rzeźbiarza Władysława Eljasza-Radzikowskiego i malarki Marii Eljasz.

↑ ^a ^b Maciej Pinkwart: Zakopiańskim szlakiem Walerego i Stanisława Eljaszów. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK "Kraj", 1988, s. 9-10. ISBN 83-7005-167-7.
↑ Kornecki 1993 ↓, s. 78.
↑ Kluz ↓.
↑ ^a ^b Kornecki 1993 ↓, s. 66.

Marian Kornecki: Sztuka sakralna. 1993.
Paulia Kluz: "Najświętsze Serce Jezusa", [w: "Sakralne Dziedzictwo Małopolski"]. sdm.upjp2.edu.pl. [dostęp 2022-10-09]. (pol.).