French
DeutschWojciech Kacalak – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 listopada 1945 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechatronika, technologia maszyn, optymalizacja i automatyzacja procesów bardzo dokładnej obróbki ściernej, budowa i eksploatacja precyzyjnych urządzeń technologicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1974 |
| Habilitacja | 1978 |
| Profesura | 1989 |
| Doktor honoris causa Politechnika Poznańska – 2015 Politechnika Koszalińska – 2017 | |
| Inżynier, nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Wydział | Mechaniczny |
| Rektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. | 1993–1999 |
| Zastępca przewodniczącego | |
| Instytucja | |
Wojciech Kacalak (ur. 30 listopada 1945 w Zduńskiej Woli) – polski inżynier, prof. dr hab. inż.[1], doktor honoris causa Politechniki Poznańskiej i doktor honoris causa Politechniki Koszalińskiej[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Dziedziną prac naukowych prof. Wojciecha Kacalaka jest budowa i eksploatacja maszyn[3]. Specjalnością naukową jest mechatronika, technologia maszyn, a zwłaszcza optymalizacja i automatyzacja procesów bardzo dokładnej obróbki ściernej oraz budowa i eksploatacja precyzyjnych urządzeń technologicznych. Twórca szkoły naukowej w zakresie teoretycznych i doświadczalnych podstaw modelowania procesów obróbki ściernej, innowacyjnych narzędzi ściernych, kształtowania topografii powierzchni i właściwości warstwy wierzchniej, a także zastosowań sztucznej inteligencji w budowie i eksploatacji maszyn, w tym inteligentnych systemów diagnostyki, kompensacji zakłóceń oraz optymalizacji procesów i systemów technicznych.
Profesor zwyczajny w Politechnice Koszalińskiej, zastępca przewodniczącego Komitetu Budowy Maszyn PAN[4], członek Oddziału KBM PAN w Poznaniu, członek Sekcji Technologii Maszyn i Sekcji Mechatroniki KBM PAN, członek Polskiego Towarzystwa Mechaniki Eksperymentalnej, Polskiego Towarzystwa Informatycznego, członek Gesellschaft für Angewandte Mathematik und Mechanik „GAMM” oraz uczestnik komitetów kilku innych stowarzyszeń naukowych i technicznych. Przez wiele lat był przewodniczącym rady naukowej Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Obrabiarek i Urządzeń Specjalnych w Poznaniu.
Ukończył Politechnikę Łódzką w 1970 z wyróżnieniem i nagrodą w konkursie na najlepszego studenta łódzkiego środowiska akademickiego.
Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w Instytucie Budowy Maszyn i Automatyzacji Politechniki Wrocławskiej w 1974. Praca doktorska została wyróżniona. Habilitował się w 1978 na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. Osiągnięcia naukowe zawarte w rozprawie habilitacyjnej zostały wyróżnione indywidualną nagrodą Ministra. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1989. W 1991 został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego w Politechnice Koszalińskiej. W latach 1978–1981 był prorektorem ds. kształcenia. Od 1982 przez dwie kadencje, pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego[5], następnie pełnił funkcję prorektora ds. nauki (1988-1993). W okresie 1993–1999 pełnił funkcję rektora, a następnie w okresie 1999-2005, był ponownie dziekanem Wydziału Mechanicznego, gdzie kieruje Katedrą Mechaniki Precyzyjnej.
Od 1999 był członkiem sekcji w Komitecie Badań Naukowych, a w okresie 2000 – 2002 jej przewodniczącym. Jest ekspertem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w Warszawie, ekspertem Narodowego Centrum Nauki w Krakowie oraz Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w Warszawie. Pracował w zespołach programowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz w Komisji ds. Standardów Kształcenia w Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Jest członkiem międzynarodowych i krajowych towarzystw naukowych, był przewodniczącym i członkiem rad programowych wielu prestiżowych konferencji. Jest członkiem Rady Naukowej czasopisma „Mechanik”[6] oraz czasopisma „Archiwum Technologii Maszyn i Automatyzacji"[7]. Od 2003 roku jest prezesem Koszalińskiego Towarzystwa Naukowego oraz członkiem Towarzystwa Przyjaciół Zduńskiej Woli[8].
Od 2012 jest członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[9].
Prof. W. Kacalak jest autorem i współautorem ponad 350 publikacji naukowych[10], w tym ponad 90 publikacji zagranicznych w czasopismach i wydawnictwach o światowym zasięgu. Był opiniodawcą lub autorem uzasadnienia wniosku w postępowaniu o nadanie tytułów i godności doktora honoris causa wielu wybitnym uczonym polskim i zagranicznym – profesorom: Jerzemu Wojciechowi Doerfferowi z Politechniki Gdańskiej, Henrykowi Hawrylakowi z Politechniki Wrocławskiej, Janowi Kaczmarkowi z PAN, Janowi Kochowi z Politechniki Wrocławskiej, Krzysztofowi Marchelkowi z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie oraz profesorowi Pierre Joseph Marché z Instytutu Technologicznego w Bourges we Francji.
Podstawy naukowe opracowanych wielu unikatowych rozwiązań i wynikających z nich innowacji, były inspiracją do tworzenia nowych kierunków rozwoju nauki. Jest autorem i współautorem ponad 80 patentów i zgłoszeń patentowych. Większość opatentowanych rozwiązań zostało wykorzystanych w budowie narzędzi, napędów i przekładni oraz zautomatyzowanych urządzeń technologicznych w licznych wdrożeniach przemysłowych. Jest laureatem wyróżnionym Złotym Medalem Targów w Lipsku w dziedzinie zautomatyzowanych urządzeń technologicznych.
Ważniejsze publikacje
[edytuj | edytuj kod]- (2015) Worm Gear Drives With Adjustable Backlash[11]
- (2014) Problemy naukowe i kierunki rozwoju procesów mikroobróbki ściernej[12]
- (2012) New Intelligent Interactive Automated Systems for Design of Machine Elements and Assemblies[13]
- (2011) Metodyka oceny zdolności klasyfikacyjnej parametrów charakteryzujących cechy stereometryczne nierówności powierzchni[14]
- (2006) A new method for handwriting recognition using artificial neural networks[15]
- (2000) Specific Energy Minimization in Processes of Abrasive Machining[16]
- (1995) Artificial neural network opimisation of mobile manipulator trajectories[17]
- (1994) Präzisionsschleifen Langer Schrauben und Spindeln[18]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prof. dr hab. inż. Wojciech Kacalak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-10-07].
- ↑ Tytuł Doctora Honoris Causa dr prof. dr hab. inż. Wojciecha Kacalaka, „ECHOGORZOWA.PL” [dostęp 2017-06-27] (pol.).
- ↑ Charakterystyka dorobku naukowego Wojciecha Kacalaka
- ↑ Skład prezydium Komitetu Budowy Maszyn PAN
- ↑ Poczet Dziekanów Wydziału Mechanicznego Politechniki Koszalińskiej
- ↑ Skład rady programowej czasopisma "Mechanik"
- ↑ Skład Rady Naukowej czasopisma „Archiwum Technologii Maszyn i Automatyzacji”
- ↑ Członkowie - Towarzystwo Przyjaciół Zduńskiej Woli - w służbie miasta i jego mieszkańców [online], 194.242.107.10 [dostęp 2018-12-07] (pol.).
- ↑ Skład osobowy CK, Sekcja Nauk Technicznych. [dostęp 2015-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-23)].
- ↑ Wojciech Kacalak w bazie Polska Bibliografia Naukowa
- ↑ Wojciech Kacalak, Maciej Majewski, Zbigniew Budniak, Worm Gear Drives With Adjustable Backlash, „Journal of Mechanisms and Robotics”, 8 (1), ASME Press, 2016, s. 014504, DOI: 10.1115/1.4030164, ISSN 1942-4302.
- ↑ Wojciech Kacalak i inni, Problemy naukowe i kierunki rozwoju procesów mikroobróbki ściernej, „Mechanik”, 87 (8-9), 2014, s. 157-170.
- ↑ Wojciech Kacalak, Maciej Majewski, New Intelligent Interactive Automated Systems for Design of Machine Elements and Assemblies, [w:] Tingwen Huang i inni red., Neural Information Processing, Springer, Berlin, Heidelberg, 12 listopada 2012, s. 115–122, DOI: 10.1007/978-3-642-34478-7_15 (ang.).
- ↑ Wojciech Kacalak i inni, Metodyka oceny zdolności klasyfikacyjnej parametrów charakteryzujących cechy stereometryczne nierówności powierzchni, „Pomiary Automatyka Kontrola”, 5 (5), 2011, s. 542-546.
- ↑ Wojciech Kacalak, Maciej Majewski, A New Method for Handwriting Recognition Using Artificial Neural Networks, [w:] Cihan H. Dagli i inni red., Intelligent Engineering Systems through Artificial Neural Networks, t. 16, ASME Press, 2006, DOI: 10.1115/1.802566.paper69, ISBN 0-7918-0256-6.
- ↑ Wojciech Kacalak i inni, Specific Energy Minimization in Processes of Abrasive Machining, „Zeitschrift fur Angewandte Mathematik und Mechanik”, 80 (Suppl. 3), 2000, s. 587-588.
- ↑ W. Kacalak, K. Wawryn, Artificial neural network opimisation of mobile manipulator trajectories, „Revue d’automatique et de productique appliquées. Journal of Automation and CIM”, 8 (2-3), 1995, s. 259-264.
- ↑ Wojciech Kacalak, Ryszad Lewkowicz, Präzisionsschleifen Langer Schrauben und Spindeln, „Werkstattstechnik WT Produktion und Management”, 84 (11-12), Berlin, Heidelberg: Springer Verlag, 1994, s. 526-529.