Wojna lamijska – Wikipedia, wolna encyklopedia
Macedonia i Grecja w IV wieku p.n.e. | |||
Czas | 323–322 p.n.e. | ||
---|---|---|---|
Terytorium | Grecja | ||
Przyczyna | wystąpienie Aten przeciw hegemonii macedońskiej | ||
Wynik | porażka Aten | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
|
Wojna lamijska – konflikt zbrojny pomiędzy Atenami a Macedonią w latach 323–322 p.n.e.
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]- Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,
Na wieść o śmierci Aleksandra Wielkiego (323 p.n.e.) sprzeciwiające się macedońskiej hegemonii stronnictwo Demostenesa w Atenach zorganizowało powstanie pod hasłem „wolności wszystkich Hellenów”. Dzięki pieniądzom przywiezionym przez skarbnika Harpalosa udało się Ateńczykom zorganizować armię najemną, ponadto do działań włączyła się też ateńska flota.
W początkowym okresie Ateńczycy oblegli wojska Antypatra w mieście Lamia, stąd konflikt ten nazwano wojną lamijską. Jednakże gdy powróciły z Persji oddziały Kraterosa, Grecy zostali pokonani i zmuszeni do kapitulacji.
Po porażce Ateny zostały zmuszone do wypłaty odszkodowania, a w mieście stacjonować miał odtąd macedoński garnizon. Konsekwencją wojny lamijskiej było też rozwiązanie Związku Korynckiego.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Maria Jaczynowska , Danuta Musiał , Marek Stępień , Historia starożytna, Warszawa: Trio, 1999, s. 370 .