Worończa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Worończa
Варонча
Ilustracja
Kościół św. Anny w Worończy
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

korelicki

Sielsowiet

Rajca

Wysokość

210 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


355[1]

Kod pocztowy

231454

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Worończa”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Worończa”
Ziemia53°25′00″N 26°03′30″E/53,416667 26,058333

Worończa (biał. Варонча) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie korelickim, w sielsowiecie Rajca.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Za II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Cyryn. 30 kwietnia 1943, dla uczczenia święta 1 maja, partyzanci sowieccy napadli na osadę i zamordowali ostatnich właścicieli tutejszego dworu: Izabelę Lubańską de domo Mierzejewską, jej córkę Aleksandrę Czarnocką, wnuka Józefa Czarnockiego oraz jego żonę, Jadwigę de domo Ścibor-Marchocką. Z mordu ocalał kilkunastoletni Antoni Czarnocki. Sowieci spalili wówczas zabytkowy dwór o wyróżniającej się architekturze kresowej. Rodzina Czarnockich wyróżniała się w pracy konspiracyjnej na rzecz Armii Krajowej, udzielała pomocy zbiegom, w tym Żydom i jeńcom sowieckim. Pomordowana rodzina spoczywa na lokalnym cmentarzu[2].

Do 4 kwietnia 2017 centrum administracyjne sielsowietu woroneckiego.

Obiekty

[edytuj | edytuj kod]

Siedziba parafii prawosławnej (pw. św. Eufrozyny Połockiej)[3] i rzymskokatolickiej (pw. św. Anny).

Miejscowość stanowi ośrodek niewielkiego przemysłu spożywczego[4].

Dwór w Worończy przed 1900 rokiem

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • barokowy kościół Św. Anny, 1773
  • browar, 1898
  • cmentarz katolicki
  • park z XVIII wieku wokół zniszczonego dworu Lubańskich

Inne obiekty

[edytuj | edytuj kod]
  • cerkiew pw. św. Eufrozyny Połockiej, 2006[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Kazimierz Krajewski, Nekropolie akowskie na Nowogródczyźnie i Grodzieńszczyźnie, w: Biuletyn IPN, nr 11/2020, s. 23, ISSN 1641-9561
  3. a b ХРАМ В ЧЕСТЬ ПРЕПОДОБНОЙ ЕВФРОСИНИИ ПОЛОЦКОЙ. eparhia.by. [dostęp 2021-01-15]. (ros.).
  4. Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]