Woziłów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Woziłów
Возилів
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

2.636 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


1204
456.75 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3544

Kod pocztowy

48456

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Woziłów”
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Woziłów”
Ziemia48°51′19″N 25°18′41″E/48,855278 25,311389

Woziłów (ukr. Возилів, Wozyliw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[1]. Woziłów położony na lewym brzegu rzeki Dniestr. W 2001 roku liczył 1204 mieszkańców. Przez wieś biegnie droga z Buczacza do Niezwisk.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XVII wieku właścicielem wsi był m.in. Krzysztof Strzemeski herbu Lubicz[2].

W II połowie XIX wieku właścicielem majątku ziemskiego w Woziłowie był Seweryn Krzysztof Ostaszewski (1802-1886), porucznik Pułku Jazdy Wołyńskiej 1831 roku, zmarły w Kołomyi dnia 22 stycznia 1886 roku[3].

W roku 1902 właścicielem tabularnym we wsi był Marceli Bogdanowicz[4].

W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Potok Złoty II w powiecie buczackim, w województwie tarnopolskim.

Religia

[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się cerkiew.

Ludzie związani z Woziłowem

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
  2. O familii Lubiczów Strzemeskich [w] Herbarz Wielu Domow Korony Polskiey y W. X. Litewskiego, T. 2. 1757, s. 11.
  3. "Przewodnik statystyczno topograficzny i skorowidz obejmujacy wszystkie miejscowości z przysiółkami w Królestwie Galicyi", wyd. Konrad Oksza Orzechowski, Kraków 1872, s. 93; "Czas" z 28 stycznia 1886, nr 22. Seweryn Ostaszewski dzierżawił też w 1866 r. dobra Rakowiec w obwodzie kołomyjskim (zob. Gazeta Lwowska z 7 lutego 1866, nr 30, s. 1)
  4. Baza właścicieli i dóbr ziemskich

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]