Wszechocean – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wszechocean (Ocean światowy) – ogólne określenie całości wód morskich na powierzchni Ziemi, tj. oceanów i wchodzących w ich skład mórz; główna część hydrosfery.
Osobny artykuł:Obszar
[edytuj | edytuj kod]Wszechocean pokrywa ok. 70,8% całości powierzchni kuli ziemskiej (361,31 mln km²). Jego objętość wynosi w przybliżeniu 1370 mln km³, a średnia głębokość 3729 m. Wszechocean zawiera 97% wody, która występuje na Ziemi[1]. Dzieli się go obecnie na pięć oceanów[2][3]:
Znaczenie w paleogeografii
[edytuj | edytuj kod]W historii geologicznej Ziemi zdarzały się okresy, kiedy na jej powierzchni istniał tylko jeden zbiornik oceaniczny, otaczający pojedynczy superkontynent. Taki paleoocean bywa również określany mianem Wszechoceanu. Znanymi przykładami są Panthalassa, której wody oblewały Pangeę i dawniejsza Mirowia, otaczająca Rodinię.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nie są tu uwzględnione zasoby wody zawartej w minerałach płaszcza Ziemi.
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych. Nazewnictwo geograficzne świata – Zeszyt 10. Morza i oceany
- ↑ Trzeciak Stefan: Meteorologia morska z oceanografią. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 175-179. ISBN 978-83-01-14160-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oceany i Morza (Open Directory Project). dmoz.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.)
- Strona edukacyjna – wirtualny podręcznik do oceanografii. Źródło informacji o środowisku mórz i oceanów (ang.) [dostęp 2010-05-24]
- Atlas Oceanów ONZ (ang.) [dostęp 2010-11-24]