Wyżyna Lotaryńska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyżyna Lotaryńska (widok w kierunku Amance)

Wyżyna Lotaryńska (fr. Plateau lorrain, niem. Lothringer Stufenland)[1] – wyżyna na terytorium Francji, Luksemburga i Niemiec. Jest wschodnią częścią Basenu Paryskiego. Od wschodu ograniczają ją Wogezy (w tym Las Palatynacki), od zachodu Ardeny i krasowe tereny Szampanii. Wyżyna stopniowo wznosi się ku Wogezom, jest zbudowana z triasowych wapieni, osiąga wysokości 200–400 m n.p.m. Cechuje ją klimat kontynentalny z wpływami oceanicznymi. Rosną na niej lasy dębowe, bukowe i iglaste[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych Świata. Maciej Zych (redaktor). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 12. ISBN 978-83-254-1988-2.
  2. ↑ Kurt W. Gottschalk: Oak Silviculture, Management and Defoliation Effects in France and Germany. 9th Central Hardwood Forest Conference, 1993. s. 25. [dostęp 2015-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wyżyna_Lotaryńska&oldid=66543705”