French
DeutschWybory parlamentarne w Izraelu w 2021 roku – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wybory parlamentarne w Izraelu do Knesetu XXIV kadencji, które odbyły się 23 marca 2021 roku.
Do 22 grudnia 2020 roku rządzącej koalicji nie udało się przegłosować ustawy budżetowej na 2021 rok. W związku z tym, zgodnie z prawem, automatycznie zarządzono następne wybory, których termin wyznaczono na 23 marca 2021 roku. Rozpisanie kolejnych wyborów odbyło się w atmosferze sporów pomiędzy będącymi w koalicji Likudem Binjamina Netanjahu i Niebiesko-Białymi Beniego Ganca[1].
System wyborczy
[edytuj | edytuj kod]
120 deputowanych do Knesetu wybieranych jest w ordynacji proporcjonalnej z zamkniętych list w jednym ogólnokrajowym okręgu wyborczym. Próg wyborczy w wyborach wynosi 3,25%. Prawo zgłaszania list kandydatów posiadają partie lub koalicje wyborcze, które zadecydowały o starcie w wyborach. Prawo partii politycznych z 1992 roku pozwala na start każdej partii, która nie neguje Państwa Izrael jako państwa żydowskiego i demokratycznego, nie podżega do rasizmu i nie wspiera lub nie bierze udziału w działalności przeciw niemu. Lista, która przekroczy próg wyborczy otrzymuje liczbę mandatów równą jej wyborczej sile. Dochodzi do tego poprzez podział ważnych głosów oddanych na listy, z wynikiem pozwalającym na przekroczenie progu, w celu ustalenia ile głosów było potrzebnych na otrzymanie jednego mandatu przez listę. Podział mandatów odbywa się metodą D’Hondta, która w Izraelu jest znana jako metoda Badera-Ofera od nazwisk posłów, którzy zaproponowali jej zastosowanie (Jochanan Bader i Awraham Ofer)[2][3].
W celu zwiększenia swoich szans na zdobycie większej ilości mandatów partie mogą podpisać tzw. porozumienia o nadwyżce głosów. W myśl prawa porozumienie to zawiera się między dwoma partiami w celu podziału głosów, które nie wystarczyły na zdobycie kolejnego mandatu. Na tej zasadzie mniejsza partia przekazuje swoją nadwyżkę większej partii, z którą zawarła porozumienie. Podział głosów rozwiązuje się wtedy, dzieląc całkowitą liczbę ważnych głosów przyznanych obu listom w parach, które zawarły takie porozumienie, przez liczbę miejsc przyznanych obu listom, plus 1. Para list o najwyższym wskaźniku otrzymuje nadwyżkę miejsca[3][4]. Przed marcowymi wyborami porozumienie to zostało zawarte pomiędzy: Jaminą i Nową Nadzieją, Jest Przyszłość i Naszym Domem Izrael[5], Likudem i Religijnym Syjonizmem[6], Partią Pracy i Merecem, Zjednoczonym Judaizmem Tory i Szasem[7].
Kampania
[edytuj | edytuj kod]6 stycznia 2021 roku w wyniku braku porozumienia pomiędzy Jaminą a Unią Narodową, lider tej drugiej, Becalel Smotricz, ogłosił, że Unia Narodowa wystartuje samodzielnie w wyborach pod nową nazwą Syjonizm Religijny[8].
19 stycznia odbyły się wybory nowego przewodniczącego Żydowskiego Domu w związku z zapowiedzią Rafiego Pereca o tym, iż partia potrzebuje nowego lidera, który poprowadzi ją do wyborów. Nowym przewodniczącym została Chagit Mosze[9][10].
24 stycznia odbyły się wybory na przewodniczącego Partii Pracy, które wygrała Meraw Micha’eli[11].
3 lutego Syjonizm Religijny podpisała porozumienie o utworzeniu wspólnej listy w nadchodzących wyborach z Żydowską Siłą i No’am[12].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Liczba uprawnionych do głosowania wynosiła 6 578 084 osób. Frekwencja wyborcza wyniosła 67,44[13].
| Partia | Głosy | % | Miejsca | +/- |
|---|---|---|---|---|
| Likud | 1 066 892 | 24,19% | 30 |  6 |
| Jest Przyszłość | 614 112 | 13,93% | 17 |  4 |
| Szas | 316 008 | 7,17% | 9 |  |
| Niebiesko-Biali | 292 257 | 6,63% | 8 | 6 |
| Jamina | 273 836 | 6,21% | 7 | 1 |
| Partia Pracy | 268 767 | 6,09% | 7 | |
| Zjednoczony Judaizm Tory–Degel ha-Tora | 248 391 | 5,63% | 7 | |
| Nasz Dom Izrael | 248 370 | 5,63% | 7 | |
| Syjonizm Religijny (Unia Narodowa-Tkuma, Żydowska Siła, No’am) | 225 641 | 5,12% | 6 | |
| Zjednoczona Lista (Chadasz, Ta’al, Balad) | 212 583 | 4,82% | 6 | |
| Nowa Nadzieja | 209 161 | 4,74% | 6 | |
| Merec | 202 218 | 4,59% | 6 | |
| Zjednoczona Lista Arabska | 167 064 | 3,79% | 4 | |
| Ha-Kalkalit he-Chadasza | 34 883 | 0,79% | 0 | |
| Rafa | 17 346 | 0,39% | 0 | |
| Partia Piratów | 1 309 | 0,03% | 0 | |
| Ani we-ata | 1 291 | 0,03% | 0 | |
| Inne partie | 9 923 | 0,24% | 0 | |
| Suma | 4 410 052 | 120 |
Źródło: תוצאות האמת של הבחירות לכנסת ה-24 (dostęp: 14.06.2021).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Raoul Wootliff, Israel calls 4th election in 2 years as Netanyahu-Gantz coalition collapses, „The Times of Israel”, 23 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-23].
- ↑ Kneset, Electoral System in Israel [online] [dostęp 2020-03-02].
- ↑ a b Kneset, The Distribution of Knesset Seats (Bader-Offer Method) [online] [dostęp 2020-03-02].
- ↑ Asher Arian, Politics in Israel. The Second Republic, Washington D.C.: CQ Press, 2005, s. 207.
- ↑ Gil Hoffman, Four parties conspire against Netanyahu with vote deals, „Ynet”, 4 stycznia 2021 [dostęp 2021-06-15].
- ↑ Religious Zionist Party signs vote surplus deal with Likud, „Aruc Szewa”, 10 lutego 2021 [dostęp 2021-06-15].
- ↑ Lahav Harkov, Gil Hoffman, Netanyahu: Kahanist won’t be in my government, „The Jerusalem Post”, 10 lutego 2021 [dostęp 2021-06-15].
- ↑ Amir Etinger, במקביל למו"מ עם בנט: סמוטריץ' פתח קמפיין לריצה במפלגה עצמאית, „Srugim”, 6 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-04].
- ↑ Rafi Peretz to quit politics as Jewish Home seeks to merge with Yamina once more, „The Times of Israel”, 5 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-04].
- ↑ Joni Kempinski, חגית משה נבחרה ליו"ר הבית היהודי: "לכולם יש מקום בבית ואת כולם אנחנו רוצים", „Aruc Szewa”, 19 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-04].
- ↑ Gil Hoffman, Victorious Michaeli to begin merger talks with Huldai, „The Jerusalem Post”, 24 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-04].
- ↑ Baruch Chezki, סמוטריץ׳ ובן גביר חתמו על הסכם לריצה משותפת, „Aruc Szewa”, 3 lutego 2021 [dostęp 2021-02-04].
- ↑ ועדת הבחירות המרכזית לכנסת ה-24, תוצאות האמת של הבחירות לכנסת ה-24 [online] [dostęp 2021-06-14].
