Wydzielanie się drzew – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wydzielanie się drzew – jeden z naturalnych procesów rozwojowych drzewostanu^[1] polegający na obumieraniu najsłabszych drzew w drzewostanie, co skutkuje stopniowym zmniejszaniem się ich liczby na jednostce powierzchni^[1][2]. Proces prowadzi do samoregulacji zagęszczenia populacji roślin drzewiastych. Zaczyna się od różnicowania się wysokości drzew młodego pokolenia, co ma wpływ na kondycję poszczególnych osobników. Nierównomierne wydzielanie się drzew w przestrzeni prowadzi do grupowania się drzew (tworzenia tzw. biogrup) będących cechą typową naturalnej struktury przestrzennej, podczas gdy w sztucznych drzewostanach drzewa rozmieszczone są równomiernie^[1]. Sztuczna struktura drzewostanów z równomiernym rozmieszczeniem drzew jest kształtowana przez zabiegi zastępujące naturalne wydzielanie się drzew – czyszczenia wczesne i późne oraz trzebieże^[1].