Yūjirō Motora – Wikipedia, wolna encyklopedia

Yūjirō Motora (jap. 元良勇次郎 Motora Yūjirō; ur. 5 grudnia 1858 w Sanda, zm. 13 grudnia 1912) – japoński psycholog, pionier nowoczesnej psychologii w Japonii, profesor psychofizyki na Cesarskim Uniwersytecie Tokijskim, autor pierwszego podręcznika psychologii w języku japońskim.

Życiorys

Drugi syn samuraja Yutaki Sugity i jego żony Sugi Sugity, z domu Motoyama. Po śmierci ojca adoptowany przez Soemona Motorę. W 1881 ożenił się z Yone Motora, drugą córką swojego ojczyma. Mieli pięcioro dzieci^[1].

Uczył się od 1875 do 1884 w anglojęzycznej szkole Doshisha College w Kioto, gdzie był uczniem Josepha Hardy’ego Neesimy^[2]. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych studiować filozofię i psychologię najpierw na Boston University, a potem na Johns Hopkins University^[3]. W 1888 otrzymał tytuł doktora filozofii, po przedstawieniu dysertacji Exchange, Considered as the Principle of Social Life przygotowanej pod kierunkiem G. Stanleya Halla. Od 1890 profesor psychofizyki na Cesarskim Uniwersytecie Tokio, w tym samym roku wydał podręcznik psychologii, pierwszy w języku japońskim. W 1891 otrzymał tytuł doktora literatury (bungaku-hakushi)^[4]. W 1905 roku na Międzynarodowym Kongresie Fizjologicznym w Rzymie przedstawił referat Idea of ego in the Eastern philosophy (pol. Pojęcie ego w filozofii Wschodu).

Motora uważany jest za pioniera japońskiej psychologii^[5]. W 1903 przy jego katedrze powstało pierwsze w kraju laboratorium psychologiczne, od 1904 roku Motora prowadził dwuletni kurs psychologii dla studentów^[6]. Uczniami Motory byli m.in. Tomokichi Fukurai^[7], Hikozo Kakise, Ryokichi Wakita^[8] i Matatarō Matsumoto^[9].

Odznaczony Orderem Wschodzącego Słońca trzeciej klasy. Członek Japońskiej Akademii Nauk.

Autor wielu prac w języku japońskim, angielskim i niemieckim. Tłumaczył na japoński prace Wundta i Halla. Był twórcą oryginalnej teorii przewodzenia impulsów nerwowych^[10]. Dzieło Shinrigaku gairon zostało wydane już pośmiertnie; zawiera syntezę poglądów psychologicznych Motory.

Wybrane prace

Hall, Motora. Dermal sensitiveness to gradual pressure changes. American Journal of Psychology 1 (1), 1887
Exchange considered as the principle of social life. Johns Hopkins University, 1888
倫理学 / Rinrigaku. Tokyo, 1893
A study on the conductivity of the nervous system. Shinkeigaku Zasshi, 1902
A Study on the Conductivity of the Nervous System. American Journal of Psychology 14 (3/4), ss. 329-350, 1903
An essay on Eastern philosophy: Idea of ego in Eastern philosophy. Leipzig: Voigtländer, 1905
論文集 / Ronbunshū. Tokyo: Kōdōkan, 1909
Ein Experiment zur Einübung von Aufmerksamkeit. Zeitschrift für Kinderforschung 16, ss. 214-225, 1911
心理学概論 / Shinrigaku gairon. Tokyo: Teibi Shuppansha, 1915

Przypisy

↑ Necrology. „Johns Hopkins Alumni Magazine”. 1 (4), s. 354, 1913.
↑ Itoh Y. Correspondence between Soho Tokutomi and Yujiro Motora: Two Students of Neesima Joe. „Doshisha Danso”. 19, s. 110–122, 1999. (ang.).
↑ Professor Yuzero Motora. „American Journal of Psychology”. 24 (3), s. 441–443, 1913.
↑ Who’s who in Japan. Tokyo: The Who's who in Japan office, 1912, s. 534. (ang.).
↑ Oyama T, Sato T, Suzuki Y. Shaping of scientific psychology in Japan. „International Journal of Psychology”. 36, s. 396–406, 2002. DOI: 10.1080/00207590143000225.
↑ Sato T, Sato T. The early 20th century: Shaping the discipline of psychology in Japan. „Japanese Psychological Research”. 47, s. 52–62, 2005. DOI: 10.1111/j.1468-5884.2005.00273.x.
↑ Sato T. Rises and Falls of Clinical Psychology in Japan: A Perspective on the Status of Japanese Clinical Psychology. „Ritsumeikan Journal of Human Sciences”. 13, s. 133–144, 2007. (ang.).
↑ Ryokichi Wakita's Theory and Practice on Education for Exceptial Students 1907 to 1909. „Bulletin of Nara University of Education”. 42 (1), s. 43–55, 1993.
↑ Tatsuya Sato, Yoh Fumino. Psychology in Japan. „The Psychologist”. 18 (3), s. 156–157, 2005.
↑ Miki Takasuna: Motora's unevaluated theory of nerve conduction, or, What psychologists thought about nerves a hundred years ago. International Society for the History of the Neurosciences (ISHN) 2001 Annual Meeting

[1] Necrology. „Johns Hopkins Alumni Magazine”. 1 (4), s. 354, 1913.

[2] Itoh Y. Correspondence between Soho Tokutomi and Yujiro Motora: Two Students of Neesima Joe. „Doshisha Danso”. 19, s. 110–122, 1999. (ang.).

[3] Professor Yuzero Motora. „American Journal of Psychology”. 24 (3), s. 441–443, 1913.

[4] Who’s who in Japan. Tokyo: The Who's who in Japan office, 1912, s. 534. (ang.).

[5] Oyama T, Sato T, Suzuki Y. Shaping of scientific psychology in Japan. „International Journal of Psychology”. 36, s. 396–406, 2002. DOI: 10.1080/00207590143000225.

[6] Sato T, Sato T. The early 20th century: Shaping the discipline of psychology in Japan. „Japanese Psychological Research”. 47, s. 52–62, 2005. DOI: 10.1111/j.1468-5884.2005.00273.x.

[7] Sato T. Rises and Falls of Clinical Psychology in Japan: A Perspective on the Status of Japanese Clinical Psychology. „Ritsumeikan Journal of Human Sciences”. 13, s. 133–144, 2007. (ang.).

[8] Ryokichi Wakita's Theory and Practice on Education for Exceptial Students 1907 to 1909. „Bulletin of Nara University of Education”. 42 (1), s. 43–55, 1993.

[9] Tatsuya Sato, Yoh Fumino. Psychology in Japan. „The Psychologist”. 18 (3), s. 156–157, 2005.

[10] Miki Takasuna: Motora's unevaluated theory of nerve conduction, or, What psychologists thought about nerves a hundred years ago. International Society for the History of the Neurosciences (ISHN) 2001 Annual Meeting

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]