Złota Kamera – Wikipedia, wolna encyklopedia
Złota Kamera (fr. Caméra d’Or) – nagroda przyznawana na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes dla najlepszego kinowego debiutu reżyserskiego przez osobne jury. Niekiedy poza nagrodą główną przyznawane jest także wyróżnienie specjalne[1].
Historia nagrody
[edytuj | edytuj kod]Nagroda przyznawana jest od 1978. Ustanowił ją dyrektor generalny festiwalu, Gilles Jacob, w celu zachęcania debiutantów do realizacji kolejnych filmów kinowych. Początkowo, w latach 1978-1982, nagroda przyznawana była na podstawie głosowania krytyków filmowych goszczących na festiwalu. Jednakże ze względu na dużą liczbę filmów do obejrzenia w obrębie różnych festiwalowych sekcji postanowiono powołać osobne jury Złotej Kamery.
Niezależne międzynarodowe jury przyznaje nagrodę dla debiutanta, którego film prezentowany jest w ramach jednej z kilku festiwalowych sekcji (Selekcja Oficjalna, Międzynarodowy Tydzień Krytyki, Quinzaine des Réalisateurs)[2].
Wśród nagrodzonych debiutantów, którzy zrobili później wielką karierę i weszli na trwałe do historii kina wyróżnić można m.in. Jima Jarmuscha, Dżafara Panahiego, Mirę Nair, Jaco Van Dormaela czy Steve’a McQueena.
Jak dotychczas nagrodę główną zdobywały najczęściej filmy produkcji amerykańskiej i francuskiej (po 8 tytułów). Niestety żaden polski debiut reżyserski nie został wyróżniony tą nagrodą.
Laureaci Złotej Kamery
[edytuj | edytuj kod]Laureaci Złotej Kamery - Wyróżnienia Specjalnego
[edytuj | edytuj kod]Nieregularnie jury Złotej Kamery przyznawało, poza nagrodą główną, także wyróżnienia specjalne dla zasługujących na szczególną uwagę debiutów reżyserskich.
Rok | Kraj | Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria |
---|---|---|---|---|
1989 | ![]() | Narodziny | പിറവി Piravi | Shaji N. Karun |
![]() | Ostatnia droga Wallera | Wallers letzter Gang | Christian Wagner | |
1990 | ![]() | Czas sług | Čas sluhů | Irena Pavlásková |
![]() | Farendj | Farendj | Sabine Prenczina | |
1991 | ![]() | Dowód | Proof | Jocelyn Moorhouse |
![]() | Sam i ja | Sam & Me | Deepa Mehta | |
1993 | ![]() | Przyjaciółki | Friends | Elaine Proctor |
1994 | ![]() | Pałac milczenia | صمت القصور Samt el qusur | Moufida Tlatli |
1995 | ![]() | Tu mówi Denise | Denise Calls Up | Hal Salwen |
1997 | ![]() | Życie Jezusa | La vie de Jésus | Bruno Dumont |
2002 | ![]() | Japón | Japón | Carlos Reygadas |
2003 | ![]() | Osama | اُسامه Osama | Siddiq Barmak |
2004 | ![]() | Gorzki sen | خواب تلخ Khab-e talkh | Mohsen Amiryoussefi |
![]() | Uciec! | 路程 Lu cheng | Yang Chao | |
2007 | ![]() | Control | Control | Anton Corbijn |
2008 | ![]() | Wszyscy umrą, a ja nie | Все умрут, а я останусь Wsje umrut, a ja ostanus | Waleria Gaj Germanika |
2009 | ![]() | Ajami | עג'מי Ajami | Scandar Copti i Jaron Szani |
2022 | ![]() | Plan 75 | プランななじゅうご Plan 75 | Chie Hayakawa |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Matthew Anderson: ‘Triangle of Sadness’ Wins the Palme D’Or at Cannes. "The New York Times", 28.05.2022. [dostęp 2022-09-20]. (ang.).
- ↑ 2007: The Camera d’Or Selection. Festival de Cannes. [dostęp 2019-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-03)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona festiwalu (fr.)