Zabudowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zabudowa podmiejska w Niemczu

Zabudowa – zespół budynków i innych obiektów budowlanych zlokalizowanych na danym terenie. Pojęcie zabudowy jest terminem występującym w przepisach planistycznych[1] i techniczno-budowlanych. Sposób kształtowania projektowanej zabudowy oraz jej parametry określa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy. Wymagania techniczne stawiane zabudowie w zależności od jej rodzaju, określone są w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie[2].

Rodzaje zabudowy

[edytuj | edytuj kod]

Zabudowę można podzielić na różne rodzaje w zależności od wybranych kryteriów:

  • zabudowa wolnostojąca
  • zabudowa bliźniacza
  • zabudowa szeregowa
  • zabudowa grupowa
  • zabudowa atrialna
  • zabudowa pierzejowa

Według charakteru przestrzennego i funkcjonalnego zespołu zabudowy

[edytuj | edytuj kod]
  • zabudowa o wysokiej intensywności
  • zabudowa o niskiej intensywności
  • zabudowa zwarta
  • zabudowa rozproszona

Parametry zabudowy

[edytuj | edytuj kod]

Zabudowę można scharakteryzować pewnymi mierzalnymi parametrami, stosowanymi w aktach planistycznych, między innymi:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]