Zachodnia Galicja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nowa Galicja (Zachodnia Galicja) – jednostka podziału terytorialnego ziem polskich zagarniętych przez Austrię na mocy III rozbioru Polski w 1795, istniała w latach 1796-1809.
Galicja Zachodnia – zachodnia część Królestwa Galicji i Lodomerii.