Zadni Lodowy Przechód – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zadni Lodowy Przechód (pierwsza przełęcz od lewej, na pierwszym planie) | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Tatr | |
49°11′30″N 20°11′26″E/49,191667 20,190556 |
Zadni Lodowy Przechód (słow. Zadná Ľadová škára) – przełęcz znajdująca się w dolnych partiach Lodowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Siodło Zadniego Lodowego Przechodu oddziela Lodowy Ząb w grani Małego Lodowego Kopiniaka na północnym zachodzie od Pięciostawiańskiej Czuby na południowym wschodzie. Na przełęcz tę nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wejścia turystyczne:
- Janusz Chmielowski, Károly Jordán, Jan Nowicki, Klemens Bachleda, Paul Spitzkopf i Stanisław Stopka, 14 sierpnia 1903 r. – letnie,
- Valéria Kovárová, Edita Krenová, Manicová, Maňa Mičiková, Bárdoš i Alexander Huba, 19 kwietnia 1946 r. – zimowe.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993.