Zagórz (stacja kolejowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stacja PKP Zagórz | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Lokalizacja | Stary Zagórz |
Zarządca | |
Data otwarcia | 1917 |
Poprzednie nazwy | Sanok Zagórz |
Rodzaj | |
Dane techniczne | |
Liczba peronów | 2 |
Liczba krawędzi peronowych | 3 |
Kasy |
|
Linie kolejowe | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego | |
Położenie na mapie gminy Zagórz | |
Położenie na mapie Zagórza | |
49°30′49″N 22°15′52″E/49,513611 22,264444 |
Zagórz – stacja kolejowa w Zagórzu. Przy stacji działa całodobowo posterunek Straży Ochrony Kolei.
Ruch pasażerski
[edytuj | edytuj kod]Rok | Wymiana pasażerska na dobę |
---|---|
2017[1] | 10-19 |
2022[2] | 20-49 |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dworzec kolejowy w Zagórzu ukończono w 1917[potrzebny przypis]. Budowa kolei przez Zagórz miała na celu połączenie Wiednia i Budapesztu z galicyjską twierdzą Przemyśl. Zagórz w tamtym czasie był maleńką i biedną wioską. Cały odcinek biegnący ze Słowacji przez Komańczę, Zagórz, Chyrów na Ukrainie do Przemyśla stał się przejezdny 25 grudnia 1872. Linia kolejowa Jasło – Zagórz jest o 12 lat młodsza od pozostałych. Poszczególne odcinki linii oddawano do eksploatacji w następujących terminach: Przemyśl-Chyrów; 33,2 km – 13 maja 1872. Chyrów-Krościenko; 19,4 km – 1 lipca 1872. Krościenko-Ustrzyki Dolne; 8,1 km – 3 września 1872. Ustrzyki Dolne-Zagórz-Komańcza; 70,2 km – 12 listopada 1872. Komańcza-Łupków; 13,7 km – 18 grudnia 1872.
W dniu 19 września 1880 przez stację przejeżdżał pociągiem dworskim podróżujący po Galicji cesarz Austrii Franciszek Józef I, który zatrzymał się i spotkał z przedstawicielami władz i ludnością[3].
W 1892 w Starym Zagórzu zlikwidowano Warsztaty Kolejowe, przenosząc 400 pracowników do ówczesnych Warsztatów w Nowym Sączu, zaś warsztaty zostały wynajęte Fabryce Wagonów i Maszyn w Sanoku Kazimierz Lipiński, obecny Autosan.
Na budynku stacji została umieszczona tablica pamiątkowa o treści inskrypcji: 1872–1972. Dla upamiętnienia setnej rocznicy zbudowania linii kolejowej Krościenko-Zagórz-Łupków oraz poniesionego trudu kilku pokoleń kolejarzy. Pracownicy Węzła PKP Zagórz[4].
Od 14 grudnia 2014 po kilku latach przerwy do Zagórza wróciły pociągi dalekobieżne (pociąg PKP Intercity TLK „Monciak” z Gdyni Głównej do Zagórza).
Połączenia
[edytuj | edytuj kod]- pociąg TLK – Warszawa Zachodnia, przez Jasło, Biecz, Gorlice Zagórzany, Kraków
- pociąg TLK – Piła Główna, przez Jasło, Rzeszów, Tarnobrzeg, Lublin, Warszawę Centralną, Toruń
- pociąg regio – Jasło, przez Sanok, Krosno
- pociąg regio ''Bieszczadzki Żaczek'' – Rzeszów Główny-Komańcza.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Zabytkowa lokomotywa parowa TKt48-124 w stacji Zagórz
- Most kolejowy na rzece Osława w Zagórzu
- Skład towarowy odjeżdżający do Jasła ze stacji Zagórz
- Ćwiczenia jednostek OSP w stacji Zagórz
- Ćwiczenia jednostek OSP w stacji Zagórz
- Pierwszy pociąg PKP InterCity TLK „Monciak” z Gdyni Głównej do Zagórza
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Największe i najmniejsze stacje w Polsce. [w:] utk.gov.pl [on-line]. [dostęp 2019-12-18].
- ↑ Urząd Transportu Kolejowego: Wymiana pasażerska - Dane o stacjach 2022. [dostęp 2023-09-17].
- ↑ Aleksander Nowolecki: Pamiątka podróży cesarza Franciszka Józefa I po Galicyi i dwudziesto-dniowego pobytu jego w tym kraju. Kraków: Wydawnictwo Czytelni Ludowej H. Nowoleckiego, 1881, s. 213.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanok i Województwo Podkarpackie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. VII. Sanok: Poligrafia, 2004, s. 81. ISBN 83-915388-4-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zbigniew Osenkowski: Zagórz nad Osławą, Zagórz 1995
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zagórz w Atlasie Kolejowym Polski, Czech i Słowacji – atlaskolejowy.net
- Zagórz w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl
- Zagórz w internetowym rozkładzie jazdy PKP – rozklad-pkp.pl (odjazdy)
Zagórz | ||
Linia 107 Nowy Zagórz – Łupków (1,130 km) | ||
Nowy Zagórz odległość: 1,130 km | odległość: 3,912 km |