Zalmoksis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować:

Źródła, przypisy, rozwinąć, styl.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zalmoksis (gr. Ζάλμοξις), Zamolksis (Ζάμολξις), Salmoksis (Σάλμοξις) – w mitologii trackiej bóg wojny, władca pozagrobowego królestwa w którym polegli wojownicy żyją wiecznie.

Starożytni Grecy uważali Zalmoksisa za postać historyczną. Według Herodota (IV, 93 – 96) był on trackim niewolnikiem Pitagorasa, który został wyzwolony i wrócił do swojej ojczyzny, gdzie udzielał nauk o charakterze etyczno-religijnym. Aby udowodnić swoim pobratymcom, że jego nauki dają nieśmiertelność, skrył się na trzy lata w podziemnej komnacie^[1]. Po śmierci miał zostać otoczony przez Traków kultem^[2].

Co pięć lat Zalmoksisowi składano ofiarę z człowieka, rzucając ją na ostrza trzech pionowo ustawionych włóczni.

Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001, s. 475. ISBN 83-207-1629-2.