Zantyr – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zantyr (alternatywne nazwy pol. Santyr, Zantir^[1]; niem. Zantirburg, Burg Zanthir^[2]^[3]) – uroczysko, wcześniej gród w województwie pomorskim, w powiecie sztumskim, w gminie Sztum, na południe od wsi Uśnice lub w rejonie Białej Góry u zbiegu Nogatu i Wisły. Znajduje się w Obszarze Chronionego Krajobrazu Rzeki Nogat, na południowym krańcu Żuław Wiślanych.

Historia

Pierwsze udokumentowane wzmianki o Zantyrze pojawiły się w roku 1240 w dokumencie papieża Grzegorza IX, w którym zawarto skargę biskupa misyjnego Chrystiana z Oliwy na zniszczenie przez Krzyżaków między innymi kościoła biskupiego, miasta i grodu Sanctir. Obszary pruskiej Pomezanii zostały częściowo zdobyte i opanowane przez książąt pomorskich, którzy (Świętopełk gdański) na prawym, wysokim brzegu Nogatu założyli gród Zantyr wraz z podgrodziem.

W grudniu 1251 Sambor II podarował Zantyr Zakonowi krzyżackiemu za pomoc przy budowie zamku tczewskiego i w Gorzędzieju. Inna wersja informuje o sprzedaży Krzyżakom grodu w Zantyrze przez Świętopełka II Wielkiego. W 1266 po śmierci Świętopełka Mściwoj II domagał się zwrotu Zantyru, nazywając Krzyżaków żebrakami przypisującymi sobie prawo do grodu. W 1275 roku Grzegorz X potwierdził posiadanie przez Krzyżaków wyspy Zantyr. Około 1280 roku Krzyżacy zaczęli wznosić, częściowo z materiałów uzyskanych z rozbiórki starych zabudowań klasztornych grodu w Zantyrze, zamek w dolnym biegu Nogatu, który nazwali Marienburg (Malbork). W 1399 wyświęcono kościół w Zantyrze. Podczas wojny trzynastoletniej 1454–1466 prowadzono walki o kościół w Zantyrze. Miejscowość Zantyr jest widoczna na mapie Hennenberga z 1576 roku oraz Suchodolca z lat 1700–1713^[4].

Lokalizacja Zantyru do dnia dzisiejszego nie została ostatecznie wyjaśniona.

Zobacz też

Przypisy

↑ AleksanderA. Pluskowski AleksanderA., The Archaeology of the Prussian Crusade: Holy War and Colonisation, Routledge, 7 maja 2013, ISBN 978-1-136-16281-7 [dostęp 2023-01-15] (ang.).
↑ AugustinA. Kolberg AugustinA., Die Zantirburg, die Zantirkathedrale und das Zantirwerder bei Marienburg im 13. Jahrhundert, „Zeitschrift für die Geschichte und Altertumskunde Ermlands”, 16, 1910, s. 1–72 [dostęp 2023-01-15] .
↑ Franz AugustF.A. BRANDSTAETER Franz AugustF.A., Die Weichsel. Historisch, topographisch, malerisch, unter Mitwirkung einer Anzahl von kundigen Männern beschrieben ... Mit lithographischen Darstellungen ... gezeichnet von A. Mann, 1855 [dostęp 2023-01-15] (niem.).
↑ MieczysławM. Haftka MieczysławM., Uwagi w sprawie wczesnośredniowiecznego osadnictwa północnej Pomezanii i kwestia lokalizacji Santyra, „Pomerania Antiqua tom 4”, 1982, s. 455–471 .

Linki zewnętrzne

Strona o Zantyrze W.Kunicki
Zantyr, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 394 .

[1] AleksanderA. Pluskowski AleksanderA., The Archaeology of the Prussian Crusade: Holy War and Colonisation, Routledge, 7 maja 2013, ISBN 978-1-136-16281-7 [dostęp 2023-01-15] (ang.).

[2] AugustinA. Kolberg AugustinA., Die Zantirburg, die Zantirkathedrale und das Zantirwerder bei Marienburg im 13. Jahrhundert, „Zeitschrift für die Geschichte und Altertumskunde Ermlands”, 16, 1910, s. 1–72 [dostęp 2023-01-15] .

[3] Franz AugustF.A. BRANDSTAETER Franz AugustF.A., Die Weichsel. Historisch, topographisch, malerisch, unter Mitwirkung einer Anzahl von kundigen Männern beschrieben ... Mit lithographischen Darstellungen ... gezeichnet von A. Mann, 1855 [dostęp 2023-01-15] (niem.).

[4] MieczysławM. Haftka MieczysławM., Uwagi w sprawie wczesnośredniowiecznego osadnictwa północnej Pomezanii i kwestia lokalizacji Santyra, „Pomerania Antiqua tom 4”, 1982, s. 455–471 .

[1]

[2]

[3]

[4]