Zapalenie języka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zapalenie języka
Glossitis
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

K14.0

DiseasesDB

5252

MedlinePlus

001053

MeSH

D005928

Zapalenie języka (łac. glossitis) – schorzenie języka przebiegające jako ostre lub przewlekłe, mogące być pierwotnym schorzeniem języka lub objawem chorób ogólnoustrojowych.

Objawy

[edytuj | edytuj kod]
Afta na dolnej powierzchni języka

Czynniki ryzyka

[edytuj | edytuj kod]

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotne schorzenia języka

[edytuj | edytuj kod]
  • zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze
  • urazy (źle dopasowane protezy, oparzenie, ugryzienie się w język na przykład wskutek napadu padaczki)
  • czynniki drażniące - alkohol, dym tytoniowy, żucie tytoniu, gorące posiłki i inne
  • alergia

Zapalenie języka w przebiegu chorób ogólnoustrojowych

[edytuj | edytuj kod]

Diagnostyka

[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi, że może być objawem chorób ogólnoustrojowych, wystąpienie objawów choroby przy nieobecności czynników ryzyka, powinno przeprowadzić się uzupełniającą diagnostykę wykluczającą choroby mogące powodować zapalenie języka.

  • morfologia krwi (wykluczenie anemii)
  • testy w kierunku kiły
  • badanie biochemiczne oceniające czynność narządów wewnętrznych
  • poziom glikemii
  • testy w kierunku niedoboru witaminy B12

W przypadku diagnostyki przyczyn pierwotnych – pomocne może być wykonanie wymazów i posiewów z powierzchni języka.

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Obowiązuje leczenie przyczynowe, czyli przede wszystkim wykluczenie przyczyn wtórnych, lub w przypadku ich wystąpienia – leczenie choroby podstawowej, co zwykle powoduje wycofanie się objawów zapalnych języka. W przypadku zmian bakteryjnych stosuje się antybiotyki, grzybiczych - leki przeciwgrzybicze, w przypadku niedokrwistości – leczy się przede wszystkim niedokrwistość.

Ogólne postępowanie obejmuje: