Zaplątani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zaplątani
Tangled
Ilustracja
Gatunek

fantasy, komedia romantyczna, musical

Rok produkcji

2010

Data premiery

24 listopada 2010

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

100 minut

Reżyseria

Glen Keane, Nathan Greno, Byron Howard

Scenariusz

Sara Parriott, Josann McGibbon

Główne role

Mandy Moore
Zachary Levi
Donna Murphy

Muzyka

Alan Menken

Scenografia

Lisa Keene, Douglas Rogers

Montaż

Tim Mertens

Produkcja

Roy Conli

Wytwórnia

Walt Disney Animation Studios

Dystrybucja

Walt Disney Studios Motion Pictures

Budżet

260 mln USD[1]

Przychody brutto

591,79 mln USD

Kontynuacja

Zanim żyli długo i zaplątani

Strona internetowa
Aktorzy przebrani za postacie z filmu w parku rozrywki Disneyland

Zaplątani (ang. Tangled) – amerykański film animowany w reżyserii Glena Keane’a w technologii 3D z 2010. Film jest inspirowany baśnią braci Grimm o Roszpunce, dziewczynce o długich włosach, która została zamknięta w wieży przez czarownicę.

W 2012 Disney stworzył krótkometrażowy film I żyli długo i zaplątani o ślubie Roszpunki i Juliana.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Dawno temu spadła na ziemię kropla słonecznego blasku, która miała moc leczenia wszelkich chorób, ran i przywracać młodość. Gertruda (ang. Gothel), kobieta w podeszłym wieku, chciała zachować kwiat tylko dla siebie, by dzięki śpiewaniu do niego pozostawać młoda. Żeby nikt nie zauważył magicznej rośliny, schowała ją pod koszem. Pewnego razu podczas odzyskiwania młodości zauważyła idących ludzi, szybko uciekła i przypadkowo przewróciła kosz. Byli to rycerze, którzy szukali kwiatu, aby uleczyć chorą królową, która miała wydać na świat potomka. Zdobyli roślinę i przyrządzili lekarstwo. Czar złotego kwiatu uzdrowił królową, dzięki czemu królewska córka Roszpunka miała magiczne, złote włosy. Na jej cześć król i królowa puścili w niebo latający lampion.

Gertruda wkradła się do pałacu, by ukraść włosy. Zaczęła śpiewać, a te zaczynały świecić. Postanowiła je odciąć, jednak zauważyła, że odcięte włosy tracą moc i kolor. Staruszka porwała dziecko i zamieszkała z nim w wysokiej, ukrytej wieży, gdzie wychowywała je jak własne, a dzięki magicznym włosom Roszpunki wciąż wyglądała młodo. Nie pozwalała dziewczynce wychodzić z wieży pod pretekstem niebezpieczeństwa. W celu zdobycia pożywienia wychodziła matka, którą Roszpunka spuszczała na swych włosach, które urosły tak, że z okna wieży sięgały aż do ziemi. Król i królowa co roku w dzień urodzin córki puszczali w niebo tysiące lampionów, Roszpunka oglądała je co roku w swoje urodziny, choć przez okno wieży były to dla niej jedynie latające światła. Jej marzeniem było zobaczenie lampionów z bliska.

Mieszkając w wieży, zaprzyjaźniła się z kameleonem imieniem Pascal. W przeddzień swoich 18. urodzin postanowiła poprosić Gertrudę o to, by w końcu mogła zobaczyć latające światła z bliska. Gertruda skrzyczała ją, mówiąc, że nigdy w życiu nie pozwoli jej wyjść z wieży, co dziewczyna przyjęła z pokorą. Tego samego dnia, gdy Gertruda wyszła zdobyć pożywienie, do wieży wtargnął młodzieniec, Flynn Rajtar, który chciał znaleźć schronienie przed rycerzami, który gonili go, ponieważ ukradł królewską koronę. Roszpunka, będąc w przekonaniu, że mężczyzna przyszedł po jej magiczne włosy, uderzyła go patelnią i przywiązała włosami do krzesła. Zanim Flynn odzyskał przytomność, Roszpunka zabrała mu torbę z koroną, o której nie wiedziała jeszcze, że należy do niej. Chwilę później postanowili, że Flynn pomoże Roszpunce wydostać się z wieży i zobaczyć latające światła, a w zamian on odzyska torbę.

Po wydostaniu się z wieży udali się do karczmy „Dziarskie kaczątko”, gdzie wisiał obraz przedstawiający Flynna i z napisem Poszukiwany. Początkowo bywalcy lokalu byli źle nastawieni do pary, jednak gdy Roszpunka powiedziała im o swoim marzeniu, okazało się, że oni także mają różne marzenia. Wtem do baru weszli królewscy rycerze, który poszukiwali złodzieja. Jeden z mężczyzn przebywających w karczmie pomógł wtedy wydostać się Roszpunce i Flynnowi przez tajne wyjście. Po drodze czekało na nich kilka niebezpieczeństw, jednak udało im się uciec daleko od wrogów. Przy okazji Flynn przyznał się, że w rzeczywistości nazywa się Julian Szczerbiec (ang. Eugene Fitzherbert).

Podczas odpoczynku przy ognisku nastolatka została odnaleziona przez matkę, której postawiła się, oznajmiając, że nie będzie się jej słuchać. Wtedy Gertruda dała jej torbę Juliana z koroną, aby mu go dała i przekonała się, jaki naprawdę jest i zniknęła. Nazajutrz, w dzień urodzin głównej bohaterki, Juliana dopadł koń. Roszpunce udało się go uspokoić i poprosiła go, aby choć w tym jednym dniu żyli w zgodzie. Bohaterowie z Maximusem poszli do miasta. Mieli pewien problem, ponieważ ludzie, przechodząc, deptali długie włosy nastolatki. Pewne cztery dziewczynki splotły je, aby nie ciągnęły się tak po ziemi. Uwagę dziewczyny przykuły figury słońca wywieszane na chorągiewkach i ołtarz przedstawiający zaginioną, złotowłosą księżniczkę. Wieczorem para wypłynęła łódką na jezioro. Wtedy zostało wypuszczonych pełno lampionów, które unosiły się wokół księżniczki i Julka. Przy okazji Flynn miał dwa lampiony, które para również wypuściła. Roszpunka postanowiła oddać jego torbę z koroną.

Po rejsie do Roszpunki przyszli bracia, dawni przyjaciele Ridera, którzy schwytali ją; w rzeczywistości był to plan Gertrudy, która przyszła do dziewczyny i załamana przyznała jej, że ludzie są tak źli, jak mówiła jej matka. Wróciły do wieży. Po powrocie oczom zasmuconej dziewczyny ukazały się lśniące słońca na suficie, takie jak na chorągiewkach w mieście. Przypomniała sobie wtedy, że to ona jest zaginioną księżniczką. Wpadła w ogromną złość do matki, twierdząc, że to przed nią powinna była chronić się przez całe życie i już nigdy nie pozwoli owej kobiecie dotknąć jej włosów. Gertruda zakuła ją w kajdanki i wytłumaczyła, że teraz Julek, do którego czuła miłość, trafi na stryczek. Chłopak z niespodziewaną pomocą bywalców z „Dziarskiego Kaczątka” uwolnił się od królewskich rycerzy. Zauważył też w więzieniu braci, którzy mieli plan z Gertrudą, ale ta ich oszukała.

Flynn z pomocą Maximusa dotarł do wieży, gdzie zastał Roszpunkę związaną kajdankami. Gertruda dźgnęła go nożem. Dziewczyna błagała matkę o pozwolenie, by uratować Julkowi życie, godząc się na to, by wszystko było jak dawniej. Chłopak jednak wolał zginąć. Zapłakana Roszpunka zbliżyła się do niego, wtedy on wyciągnął odłamek szkła z lustra (które Gertruda niechcący stłukła wcześniej podczas kłótni z Roszpunką) i ściął jej włosy, które następnie stały się brązowe i straciły całą magię. Gertruda utraciła w ten sposób swą młodość. Zrozpaczona, zasłoniła swą twarz. Pascal podłożył pod jej stopy obcięte włosy, po czym wypadła przez okno wieży i zginęła. Łzy Roszpunki pomogły natomiast uleczyć rany chłopaka.

Roszpunka wróciła do swoich prawdziwych rodziców. Julek postanowił wziąć z nią ślub. Wszyscy natomiast od tej pory żyli w zgodzie.

I żyli długo i zaplątani (2012)

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: I żyli długo i zaplątani.

Krótkometrażowy film, który opowiada o ślubie Roszpunki i Flynna po powrocie do królestwa. Wszystko jest idealnie, dopóki koń Maks i kameleon Pascal nie gubią ślubnych obrączek. Podejmują misję odnalezienia obrączek, aby dzień ślubu pary był udany. Na koniec ceremonii zaślubin przychodzą do kościoła cali usmoleni, ale z satysfakcją, że uratowali obrączki.

Postacie

[edytuj | edytuj kod]
Postać Opis
Flynn Rajtar (Julian Szczerbiec) Czarujący, zaradny, sprytny i wyjątkowo przystojny złodziej, który swym urokiem i doskonałą sylwetką zdobywa sympatię Roszpunki.
Roszpunka Piękna, ciekawa świata, temperamentna księżniczka z magicznymi, nieludzko długimi włosami, zamknięta w wysokiej wieży.
Matka Gertruda Porywaczka Roszpunki, która odmładza się za pomocą magicznych włosów pojmanej księżniczki.
Maximus Koń; początkowo wróg Flynna i Roszpunki, potem ich przyjaciel.
Pascal Kameleon, najlepszy przyjaciel Roszpunki.
Bracia Karczybykowie Dwóch złoczyńców; początkowo pomocnicy Flynna, gdy ten ich wykiwał stanęli po stronie Gertrudy.
Król i królowa Rodzice Roszpunki, po jej porwaniu w rocznicę jej urodzin wysyłali w niebo latające lampiony.

Obsada głosowa

[edytuj | edytuj kod]

Oryginał

[edytuj | edytuj kod]

Polska wersja

[edytuj | edytuj kod]

Opracowanie wersji polskiej: SDI Media Polska
Reżyseria: Wojciech Paszkowski
Dialogi: Jan Wecsile
Kierownictwo muzyczne: Agnieszka Tomicka
Teksty piosenek: Michał Wojnarowski
Reżyseria dźwięku: Jarosław Wójcik
Montaż dźwięku: Jarosław Wójcik, Anna Żarnecka, Mateusz Orkan-Łęcki
Kierownictwo produkcji: Beata Jankowska, Marcin Kopiec
Zgranie polskiej wersji językowej: Shepperton International
Opieka artystyczna: Mariusz Arno Jaworowski
Produkcja polskiej wersji językowej: Disney Character Voices International, Inc.
W wersji polskiej udział wzięli:

W pozostałych rolach:

Piosenki śpiewają:

Zwiastuny

[edytuj | edytuj kod]

W wersji polskiej udział wzięli:

Lektor:

Odbiór krytyczny

[edytuj | edytuj kod]
 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Film został bardzo pozytywnie oceniony przez krytyków; serwis Rotten Tomatoes na podstawie opinii z 216 recenzji przyznał mu wynik 90%[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Box Office Mojo
  2. Tangled (2010) – Rotten Tomatoes [online], rottentomatoes.com [dostęp 2017-11-27] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]