Zasada trzech fauli – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2024-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zasada trzech fauli (język angielski: three fouls rule) – popularna zasada obowiązująca w niektórych odmianach bilardu, m.in. w snookerze, ósemce, dziewiątce, czternaście plus jeden oraz w większości gier na nich opartych (np. w dziesiątce i ósemce angielskiej).

W większości gier bilardowych zasada mówi, że gracz popełniający trzy faule z rzędu, nie wykonując pomiędzy nimi żadnego udanego zagrania, przegrywa partię.

W czternaście plus jeden trzy faule z rzędu nie powodują przegrania partii, lecz odjęcie 15 punktów od wyniku gracza oraz ponowne ustawienie bil i rozbicie.

W snookerze zasada trzech fauli obowiązuje tylko przy otwartej sytuacji na stole, to znaczy wtedy, gdy zawodnik może trafić bilą białą w bilę zagrywaną centralnie w środek.

W snookerze oraz dziewiątce po drugim faulu popełnionym przez zawodnika sędzia ma obowiązek ostrzec go i ewentualnie udzielić wskazówek dotyczących zagrania. Inaczej jest w ósemce angielskiej, gdzie sędzia nie może udzielać zawodnikowi żadnych rad w decydujących momentach gry.