Zbigniew Śmiałowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Śmiałowski (ur. 22 listopada 1885^[1] w Berezie Kartuskiej, zm. 18 kwietnia 1943 w Wilnie) – polski reżyser i aktor teatralny, dyrektor teatrów.

Po ukończeniu gimnazjum w Wilnie studiował chemię oraz pracował w przemysłach: cukrowniczym i tekstylnym (1903–1901). Od 1906 roku był związany z teatrem. Kierował sekcją literacko-dramatyczną Towarzystwa Muzycznego Lutnia Wileńska, był jednym z inicjatorów budowy gmachu Towarzystwa (1910), a od 1915 roku – członkiem komitetu kierującego wileńskim Teatrem Letnim. W 1919 roku objął kierownictwo Teatru Lutnia, a po przybyciu do Wilna Franciszka Rychłowskiego został dyrektorem administracyjnym kierowanych przez niego teatrów (1920–1925). W kolejnym okresie był kierownikiem administracyjnym scen wileńskich pod dyrekcją Aleksandra Zelwerowicza (1929–1931), a następnie – kierownikiem administracyjnym i artystycznym teatru muzycznego Lutnia (1931–1941). Sporadycznie występował jako aktor.

Został pochowany na wileńskim cmentarzu Bernardyńskim^[1].

• Zbigniew Śmiałowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2022-04-22] .