Zbigniew Adrjański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Adrjański
Ilustracja
Imię i nazwisko urodzenia

Zbigniew Szczęsny Adrjański

Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1932
Brześć

Data i miejsce śmierci

2 maja 2017
Kiełpin

Zawód, zajęcie

dziennikarz, literat

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Zbigniew Szczęsny Adrjański (ur. 2 lutego 1932 w Brześciu nad Bugiem, zm. 2 maja 2017 w Kiełpinie) – polski dziennikarz, literat, publicysta muzyczny, autor scenariuszy estradowych, widowisk i tekstów piosenek. Autor audycji radiowych i programów telewizyjnych, konferansjer i reżyser programów estradowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na Polesiu, gdzie spędził dzieciństwo i lata wojenne. Po wojnie ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum Humanistyczne im. Bolesława Chrobrego w Sopocie. Studiował języki i literatury słowiańskie na Wydziale Filologicznym UW (1950–1955) uzyskując tytuł magistra.

Debiutował jako dziennikarz w redakcji „Po prostu” współpracując z działem studenckim tego czasopisma. W 1955 został kierownikiem działu kulturalnego i członkiem kolegium tygodnika „Nowa Wieś”. Był jednym ze współtwórców nowej formuły tego czasopisma, które przekształciło się w ilustrowany magazyn dla młodzieży wiejskiej. Redagował tam strony kulturalne, dodatek literacki, kolumny folklorystycznego „Jarmarku Sensacji” oraz inne materiały. Współtworzył liczne wydawnictwa klubowe tygodnika „Nowa Wieś”, pisał reportaże, felietony i artykuły na temat wsi polskiej. W 1961 r. opublikował spisane przez siebie wspomnienia artysty cyrkowego, klowna Edwarda Manca.

Jednocześnie współpracował z Polskim Radiem (Redakcja Wiejska, Naczelna Redakcja Muzyczna, Program III PR) jako dziennikarz, reporter, autor audycji i magazynów. Był pomysłodawcą Radiowych Giełd Piosenki, które prowadził jako prezenter i konferansjer w latach 1963–1973. Redagował audycje muzyczne „Zwierzenia Prezentera”, „Spotkania przy fortepianie” (z twórcami polskich piosenek). Dla Redakcji Literackiej Programu III nagrywał tzw. powieść improwizowaną „Głosem Lwa” (współautorzy: Lew Kaltenberg, Juliusz Głowacki, Walentyna Toczyska). Był również współpracownikiem i prezenterem telewizyjnego magazynu kulturalnego „Niedzielna Biesiada”.

W latach 1973–1976 redaktor naczelny programów rozrywkowych TVP. Dyrektor naczelny i artystyczny Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych (1982–1985). Dyrektor naczelny i artystyczny Stołecznego Biura Imprez Artystycznych (1985–1988). Nie zaprzestał również działalności dziennikarskiej pisząc do wielu czasopism kulturalnych, magazynów ilustrowanych i miesięczników specjalistycznych.

Stale współpracował z „Gazetą Muzyczną”, Radiem Lider, Naszą Rodziną i wydawnictwem klubowym „Synkopa”.

Członek Komisji Kultury Zarządu Głównego ZMS[1], SPD (1955–1982), ZAiKS-u (od 1958, w latach 1979–1984 sekretarz Rady Stowarzyszenia), ZAKR-u (od 1962, wiceprezes 1972–1981), członek honorowy i założyciel Polskiego Stowarzyszenia Estradowego (prezes 1989–1991), ZASP (od 1997)

Zmarł 2 maja 2017 roku w Kiełpinie[2]. Został pochowany w nowej części kiełpińskiego cmentarza przy ul. Cienistej.

Był mężem aktorki i piosenkarki Lucyny Arskiej[3].

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Din-Don (Edward Manc), Wspomnienia klowna (spisał Zbigniew Adrjański), Czytelnik 1961
  • Śpiewnik Zakrzewia, Iskry 1962
  • Od Zielonego Balonika do Owcy, WAIF 1970
  • Słownik autorów i kompozytorów, Agencja Autorska 1975
  • Pieśni sercu bliskie, Iskry 1976
  • Śpiewnik Iskier na różne okazje, Iskry 1976
  • Polska piosenka i estrada, Agencja Autorska 1976
  • Słownik biograficzny autorów i kompozytorów polskiej piosenki, Agencja Autorska 1979
  • Złota księga pieśni polskich, Bellona 1997 (wyd. ósme 2002)
  • Kalejdoskop estradowy, Bellona 1999
  • Wspomnienia z Polesia oraz inne dziwne opowieści, Sowadruk 2006
  • O batiuszce, co ptakiem latał, Instytut Lwowski 2008, ISBN 978-83-922465-6-5
  • Pochody donikąd, Wydawnictwo Novae Res 2010, ISBN 978-83-61194-22-4

Widowiska i scenariusze

[edytuj | edytuj kod]
  • Warszawska piosenka (Estrada Lublin)
  • Piszę do Ciebie (Estrada Rzeszów)
  • Krajobrazy (SBJA)
  • Pod polskim niebem (Pagart)
  • Warszawskie dzieci (SBJA)
  • Na Mazowszu (Estrada Wojewódzka w Warszawie)
  • Pieśni sercu bliskie (Stołeczna Estrada)
  • Piosenki z mansardy i poddasza (Estrada Wrocław)
  • Din-Don (ZPR-y)
  • Ech, jabłoczko (Teatr Muzyczny w Gdyni)
  • Ballady i niuanse (ZPR-y)
  • Cała Warszawa zobaczyć musi to! (SPJA)

Piosenki

[edytuj | edytuj kod]

Dla wielu znanych polskich kompozytorów i wykonawców pisał piosenki pod pseudonimem Zb. Szczęsny lub w spółkach autorskich – J. Podkomorzy, M. Bellan. Wiele z tych piosenek jest przebojami:

  • „Płonąca stodoła”
  • „Jeszcze sen”
  • „Duży błąd”
  • „Gdzie to jest”
  • „Dyskotekowy bal”
  • „Co ty wiesz o miłości”
  • „Romans przy ognisku”
  • „Listy z dawnych lat”
  • „Luboczka”
  • „Tatrzańska zimowa baśń”
  • „Ballada o dziewczynie ze stacji benzynowej”
  • „Boogie boa”
  • „Ja nie chcę marzyć”
  • „Kto uwierzyłby w śnieg”
  • „Lunatycy”
  • „Pejzaż z wiatrakami”
  • „Stary cyrk”
  • „Żurawi klucz”

Tłumaczył teksty romansów cygańskich dla Lucyny Arskiej.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Dyplom Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za Złotą księgę pieśni polskich

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 14. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Zbigniew Adrjański. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-11-15].
  3. Zbigniew Adrjański – Kalejdoskop estradowy 1944–1989 (Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa, 2002; ISBN 83-11-09191-9; str. 38)
  4. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2017-01-25].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leksykon Polskiego Dziennikarstwa, DW Elipsa (2000)
  • Wszystkie edycje Who is who w Polsce, Wydawnictwo Interpress od 1982
  • Ryszard Wolański, Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, hasło: „Jarosław Abramow-Newerly”, s. 2, 3.
  • Słownik Pseudonimów Pisarzy Polskich, Ossolineum (1996)
  • Kalejdoskop estradowy, Bellona 2002
  • Encyklopedia Actus Purus (Kto jest kim w Polsce 2004), Polska Narodowa Oficyna Wydawnicza
  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 23 ISBN 83-223-2491-X