Zbigniew Płaszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zbigniew Płaszewski

Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1951 Kraków
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1964–1975 Hutnik Kraków 1975–1981 Wisła Kraków 106 (2[1])
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1980  Polska 5 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Zbigniew Aleksander Płaszewski (ur. 18 sierpnia 1951 w Krakowie) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant Polski.

Zbigniew Płaszewski całą piłkarską karierę spędził w krakowskich klubach. Najpierw grał w Hutniku (1964–1975), który wówczas grał w II lidze. W 1975 roku Płaszewski przeszedł do lokalnego rywala Wisły i grał tam do 1981 roku. W ekstraklasie zadebiutował w wyjazdowym spotkaniu z zespołem GKS Tychy^[2]. W czasie gry w Wiśle rozegrał w Ekstraklasie 106 spotkań i strzelił 2 bramki. W 1978 roku wywalczył z Wisłą mistrzostwo Polski.

W reprezentacji Polski zadebiutował 6 maja 1976 w spotkaniu z Grecją 0:1 w Atenach^[2]. W ciągu następnych 4 lat występował w reprezentacji sporadycznie i skompletował łącznie 5 meczów (grał m.in. w meczach ze Szwecją w 1977, w zwycięskim meczu (2:0) z Holandią w eliminacjach Euro 1980 oraz RFN w 1980, który był jego ostatnim meczem w reprezentacji).

Statystyki w bazie national-football-teams.com