French
DeutschZbrodnie w Glinie – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data | 6–13 maja 1941 |
| Liczba zabitych | 2394 |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Niepodległego Państwa Chorwackiego  | |
| 45°33′00,0000″N 16°07′59,8800″E/45,550000 16,133300 | |
Zbrodnie w Glinie – masowe morderstwa o znamionach ludobójstwa[1] popełnione przez ustaszy na serbskich mieszkańcach miasta Glina.
Pojedyncze ataki na Serbów w Glinie miały miejsce od 6 do 11 maja 1941. 11 maja 373 Serbów zostało uprowadzonych z Gliny i zamordowanych w sąsiedniej chorwackiej wsi. Następnego dnia ustasze dokonali kolejnej zbrodni, tym razem na grupie liczącej od 200 do 300 osób narodowości serbskiej. Ofiary zostały zgromadzone w miejscowej prawosławnej cerkwi, gdzie miały dokonać masowej konwersji na katolicyzm, wpisującej się w antyprawosławną i antyserbską politykę władz Niepodległego Państwa Chorwackiego.
Powstałe w 1941 marionetkowe Niepodległe Państwo Chorwackie od początku swojego istnienia prowadziło politykę antyserbską. Celem tworzących jego rząd ustaszy była budowa chorwackiego państwa narodowego. Ludność serbska miała zostać z niego wysiedlona, poddana kroatyzacji lub wymordowana[2][3].
W regionie Gliny przypadki zbrodni na Serbach miały miejsce od 6 maja 1941. Ostatecznie w dniach 11-13 maja doszło do wymordowania całej pozostałej jeszcze serbskiej ludności miasta przez ustaszy i ich miejscowych sympatyków[4]. 11 maja 1941 ustasze uprowadzili z domów 373 Serbów w wieku powyżej 16 lat, po czym zamordowali ich w sąsiedniej wsi, zamieszkanej przez Chorwatów[1]. Duża część tych, którzy uniknęli aresztowania ukryła się w okolicznych lasach. Ustasze zaoferowali wtedy amnestię dla każdego Serba, który dobrowolnie przejdzie na rzymski katolicyzm[5]. Wielu Serbów (według różnych źródeł od 250[5][6], 700[7] do 1200[8] odpowiedziało na ten apel i pojawiło się w cerkwi w Glinie, gdzie miała się odbyć stosowna ceremonia. Przybyli zostali zapędzeni do wnętrza budynku, zamknięci, a następnie wymordowani przy pomocy noży i pałek. Jedyną osobą, która przeżyła, był Ljubo Jadnak, który zdołał wydostać się z masowego grobu, dokąd został wrzucony razem ze zwłokami ofiar[9]. Budynek cerkwi został podpalony[10] i uległ całkowitemu zniszczeniu[11].
Łącznie we wszystkich atakach na serbską społeczność Gliny zginęły 2394 osoby[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b H. G. Locke, M. Sachs Mitchell: Holocaust and church struggle: religion, power, and the politics of resistance. University Press of America, 1996, s. 23. ISBN 978-0-7618-0375-1. (ang.).
- ↑ W. Walkiewicz: Jugosławia. Państwa sukcesyjne. Warszawa: 2008, s. 120–121. ISBN 978-83-7436-179-8.
- ↑ M. Tanner: Croatia. A Nation Forged in War. New Haven and London: Yale University Press, 2010, s. 150–152. ISBN 978-0-300-16394-0.
- ↑ Драган Чубрић, Момчило Крковић, Страдање Срба у православној Цркви у Глинии рушење споменика [online], /www.eparhija-gornjokarlovacka.hr [dostęp 2011-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-11] (serb.).
- ↑ a b Misha Glenny: The Balkans, 1804–1999: Nationalism, War and the Great Powers. Granta Books, 2000, s. 500. ISBN 1-86207-073-3. (ang.).
- ↑ S. Pavlovitch: Hitler's new disorder: the Second World War in Yugoslavia. Columbia University Press, 2008, s. 34. ISBN 978-0-231-70050-4. (ang.).
- ↑ S. Jacobs: Confronting genocide: Judaism, Christianity, Islam. Lexington Books, 2009, s. 160. ISBN 978-0-7391-3589-1. (ang.).
- ↑ Tim Judah: The Serbs: History, Myth and the Destruction of Yugoslavia. Yale University Press, 2000, s. 127. ISBN 0-300-08507-9. (ang.).
- ↑ Ličina, Đorđe. Dossier Artuković, p. 26. Centar za informacije i publicitet, Zageb, 1986. Cited in translation in Falk, Gerhard, Murder: An Analysis of Its Forms, Conditions and Causes, p. 67. McFarland, 1990. ISBN 0-89950-478-7.
- ↑ J. Tomasevich: War and revolution in Yugoslavia, 1941–1945: occupation and collaboration. Stanford University Press, s. 398. ISBN 978-0-8047-3615-2. (ang.).
- ↑ Fred Singleton: A Short History of the Yugoslav Peoples. Cambridge University Press, 1985, s. 177. ISBN 0-521-27485-0. (ang.).
- ↑ M. Biondich: The Balkans: Revolution, War, and Political Violence Since 1878. Oxford University Press, 2011, s. 137. ISBN 978-0-19-929905-8. (ang.).