Zdzisław Krasiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zdzisław Krasiński

W Poznaniu (październik 2010)
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1930 Poznań
Data śmierci	28 stycznia 2016
Minister do spraw cen
Okres	od 9 marca 1982 do 12 listopada 1985
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 12 czerwca 1981 do 27 lutego 1982
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Zdzisław Eugeniusz Krasiński^[1] (ur. 17 listopada 1930 w Poznaniu^[2], zm. 28 stycznia 2016^[3]) – polski profesor nauk ekonomicznych i polityk. Minister-członek Rady Ministrów (1981–1982) i minister do spraw cen w latach 1982–1985.

Był synem Heleny i Ludwika^[2]. W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu^[4]. W latach 1953–1954 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej, a w 1954 wstąpił do Związku Młodzieży Socjalistycznej^[2].

W 1954 ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Poznaniu uzyskując tytuł magistra. Następnie był aspirantem, a od 1957 starszym asystentem. W 1961 obronił pracę doktorską (Dochody ludności jako podstawa badania popytu konsumpcyjnego. Na przykładzie artykułów żywnościowych^[5]) i do 1972 był adiunktem. Następnie habilitował się (Zróżnicowanie konsumpcji w przekrojach przestrzennym i czasowym^[6]) w 1972 i do 1979 był docentem. Od 1975 do 1981 był dziekanem Wydziału Ekonomiki Produkcji i Obrotu Akademii Ekonomicznej w Poznaniu^[2]. 17 maja 1978 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk ekonomicznych^[1][4].

W latach 1966–1967 przebywał na stażu w London School of Economics and Political Science^[4]. W latach 1974–1981 był też związany z Instytutem Handlu Wewnętrznego i Usług w Warszawie – Oddziałem w Poznaniu^[2].

Od 1958 należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od 1971 był również członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego^[2].

W pierwszych latach swojej pracy naukowej, zajmował się rynkiem rolnym. Kilka lat później swoje badania skierował na zagadnienia dotyczące dochodów otrzymywanych przez ludność krajów europejskich i porównawczo przez zatrudnionych w Polsce. Po 1990 zajął się problematyką rozwoju turystyki w Polsce, a w szczególności turystyki uzdrowiskowej^[4].

Od 12 czerwca 1981 do lutego 1982 przewodniczący Państwowej Komisji Cen (jako minister-członek Rady Ministrów), następnie minister ds. cen do 12 listopada 1985^[2][7]. Autor nieudanych reform cenowych, które według jego słów miały zagwarantować „chrupiące bułeczki”^[8]. W latach 1986–1989 był radcą ekonomicznym – ministrem pełnomocnym Ambasady PRL w Waszyngtonie^[2].

Zmarł 28 stycznia 2016 i 3 lutego po mszy w Kościele św. Andrzeja Boboli został pochowany na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu^[3] (pole 23, kwatera 4, grób 29)^[9].

• Ekonomika handlu (współautor; 1960)
• Dochody ludności jako podstawa badania popytu konsumpcyjnego. Na przykładzie artykułów żywnościowych (1963)
• Miejsce książki fachowej i naukowej w życiu kulturalnym inteligencji. Na przykładzie miast powiatowych województw poznańskiego i zielonogórskiego, (1965)
• Elementy metodyki badań (1972)
• Czynniki ekonomiczno-społeczne rozwoju motoryzacji indywidualnej w Polsce w świetle badań ankietowych (współudział Marek Brojerski; 1972)
• Marketing i analiza rynku wewnętrznego (praca zbiorowa pod red. Z. Krasińskiego; 1972)
• Zróżnicowanie konsumpcji w przekrojach przestrzennym i czasowym (1972)
• Handel i usługi na tle rozwoju motoryzacji indywidualnej (razem z Henryk Mruk, Piotr Rzepczyński; 1977)
• Ekonomia konsumpcji (współautorzy: Janusz Piasny, Halina Szulce; 1984)
• Ceny a rynek (współautorzy: Henryk Mruk, Halina Szulce; 1985)
• Strategia cenowa (1992)
• Z dziejów Akademii Ekonomicznej w Poznaniu: 1926-1996 (1996)
• Uzdrowiska polskie w ocenach kuracjuszy (1998)
• Rynek usług uzdrowiskowych w Polsce (2001)
• Z 75-letnich dziejów Akademii Ekonomicznej w Poznaniu 1926-2001 (2002)
• Cykle życia uzdrowisk: od narodzin po... (2004)^[4][10]

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal „Za Zasługi dla UEP”
• Odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”^[11].