Zenon Uryga – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zenon Uryga
Data i miejsce urodzenia

4 października 1934
Staroniwa

Data śmierci

1 sierpnia 2024

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dydaktyka literatury polskiej
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Doktorat

1967 – historia
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Habilitacja

1978 – historia
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Profesura

1992

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Stanowisko

profesor zwyczajny

Rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie
Okres spraw.

1990–1993

Poprzednik

Mieczysław Rozmus

Następca

Feliks Kiryk

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Zenon Uryga (ur. 4 października 1934 w Staroniwie, zm. 1 sierpnia 2024[1]) – polski polonista, profesor i rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie w latach 1990–1993[2][3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia pierwszego stopnia ukończył na WSP w Krakowie w latach 1951–1954[4]. W latach 1954–1957 pracował jako nauczyciel w Państwowym Ośrodku Wychowawczym w Szklarskiej Porębie, w którym przebywały dzieci koreańskie objęte opieką z racji wojny[5]. Uczył też w liceum w Lubomierzu[5]. Doktoryzował się w 1967 na podstawie rozprawy o twórczości Antoniego Sygietyńskiego napisanej pod kierunkiem prof. Jana Nowakowskiego[5]. Habilitował się w 1978[4].

Od 1 października 1980 działał w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność” na WSP jako zastępca przewodniczącej, którą była Maria Baster[6]. Był aktywny w Komitecie Obywatelskim w latach 1988–1990 podczas transformacji ustrojowej[7]. Tytuł profesora otrzymał w 1992[4]. Stanowisko profesora zwyczajnego zajmował od 1998[4].

Na emeryturę przeszedł w 2005[4]. W 2001 został członkiem Komisji ds. Podręczników szkolnych PAU[4]. Wszedł w skład Komisji Historycznoliterackiej PAN[8].

Zajmował się przede wszystkim dydaktyką literatury polskiej[9]. Był autorem lub współautorem (obok między innymi Bolesława Farona i Stanisława Burkota) artykułów z zakresu metodyki nauczania. Wydał między innymi książkę Godziny polskiego: z zagadnień kształcenia literackiego (1996)[10].

W 1976 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 1980 Medalem Komisji Edukacji Narodowej[11] w 2003 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. 8 sierpnia 2024 pochowany został na Cmentarzu Bronowickim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stowarzyszenie Sieć Solidarności [online], sss.net.pl [dostęp 2024-08-05].
  2. Prof. dr hab. Zenon Uryga. Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
  3. Rektorzy. Forum Akademickie. [dostęp 2018-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)]. (pol.).
  4. a b c d e f g Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006 pod redakcją Józefa Hampla, Feliksa Kiryka, Iwony Pietrzkiewicz. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006, s. 589-590. ISBN 83-7271-395-2.
  5. a b c Zenon Uryga. Rektor w latach 1990-1993. Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
  6. Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność". Repozytorium Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
  7. Uryga Zenon. Rzeczpospolita Obywatelska. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
  8. Komisja Historycznoliteracka. Polska Akademia Nauk Oddział w Krakowie. [dostęp 2018-03-27]. (pol.).
  9. Uryga Zenon. Biblioteka Główna Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. [dostęp 2018-03-17]. (pol.).
  10. Anna Włodarczyk: Anna Włodarczyk Etyka interpretacji tekstu literackiego Postmodernizm. Humanizm. Dydaktyka. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014. s. 12. [dostęp 2018-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-17)]. (pol.).
  11. Odszedł prof. dr hab. Zenon Uryga

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]