Zielona Marianna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zielona Marianna – szlachetna odmiana marmuru o ciemnym szaro-zielonkawo-różowym zabarwieniu i intensywnej turbulentnej wzorzystości^[1].

Odmiana charakteryzuje się wysokim stopniem przekrystalizowania oraz wysoką, sięgającą 90%, zawartością czystego węglanu wapnia oraz niską, poniżej 1% zawartością tlenku magnezu. Złoża marmuru Zielona Marianna występują na północno-wschodnim stoku wzniesienia Krzyżnik w Masywie Śnieżnika i znane są od 1839^[2].

Nazwa marmuru pochodzi od imienia byłej właścicielki dużej części Masywu Śnieżnika i Gór Bialskich księżnej Marianny Orańskiej.

Zastosowanie

Zielona Marianna jest odmianą twardą i trudną w obróbce, bardzo odporną na wietrzenie. W przeszłości odmianę tę stosowano do dekoracji wielu kościołów i pałaców m.in. wykorzystywano do dekoracji wnętrz pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim. Płytami Zielonej Marianny wyłożono przejścia podziemne przy Dworcu Centralnym w Warszawie. Posłużyły one również do wykonania wystroju wnętrz w hotelu Cracovia w Krakowie.

Zobacz też

Przypisy

↑ Świat Kamienia: Marmury dolnośląskie. www.swiat-kamienia.pl. [dostęp 2011-11-18]. (pol.).
↑ Krzysztof R. Mazurski: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie.

Bibliografia

Michał Stelmach: Geologia Polski. Wydawnictwo Geologiczne, 2007.
A. Bolewski i W. Parachoniak: Petrografia. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982. ISBN 83-220-0173-8.

[swiatkamienia-1] Świat Kamienia: Marmury dolnośląskie. www.swiat-kamienia.pl. [dostęp 2011-11-18]. (pol.).

[mazurski-2] Krzysztof R. Mazurski: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie.

[1]

[2]