Zjednoczone Prowincje Niderlandów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siedemnaście Prowincji
Zeventien Provinciën
	1477–1556
Herb	Flaga
Ustrój polityczny	królestwo
Stolica	Bruksela
Data powstania	1482
Data likwidacji	1556
Waluta	gulden
Język urzędowy	niderlandzki
	Położenie na mapie świata Siedemnaście Prowincji
	50,8467°N 4,3547°E/50,846700 4,354700
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zjednoczone Prowincje Niderlandów – nazwa obszaru obejmującego dzisiejszą Belgię, Holandię i Luksemburg wraz z fragmentami północnej i wschodniej Francji (przy granicy ze Szwajcarią) należące od 1477 roku do Habsburgów austriackich.

Tworzyło je 17 prowincji luźno ze sobą powiązanych. Duże znaczenie odgrywało przedstawicielstwo stanowe – Stany Generalne. Były to prowincje bogate ze względu na dobrą politykę wewnętrzną niekrępującą przedsiębiorczości. Cesarz Karol V popierał rozwój gospodarczy Niderlandów, gdzie szybko docierały nowinki religijne. Niderlandy były jednym z najbogatszych terenów w Europie, więc monarcha tolerował dla własnych korzyści rozszerzanie się reformacji. Po podziale imperium Karola V, jego syn Filip II otrzymał Niderlandy, zwane odtąd Niderlandami Hiszpańskimi.