Znak chromatyczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Znaki chromatyczne

Znak chromatyczny – znak notacji muzycznej określający alterację stopni podstawowych skali diatonicznej^[1].

Znakami chromatycznymi są^[1]:

krzyżyk oraz podwójny krzyżyk,
bemol oraz podwójny bemol,
kasownik.

Znaki chromatyczne przykluczowe – umieszczone są bezpośrednio za kluczem i określają tonację utworu. Obowiązują do końca utworu lub miejsca zmiany tonacji^[2].

Znaki chromatyczne przygodne (akcydencje) – umieszczane są bezpośrednio przed określoną nutą i obowiązują tylko w jednym głosie i tylko w tym jednym takcie po znaku^[3].

Dźwięki każdej skali zmienione znakiem chromatycznym nazywamy dźwiękiem obniżonym, podwyższonym lub dźwiękiem alterowanym.

Przypisy

↑ ^a ^b Chromatyczne znaki, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30] .
↑ Znaki przykluczowe, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30] .
↑ Akcydencje, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30] .

[:0-1] Chromatyczne znaki, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30] .

[2] Znaki przykluczowe, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30] .

[3] Akcydencje, [w:] AndrzejA. Chodkowski AndrzejA., Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1 [dostęp 2021-06-30] .

[1]

[2]

[3]