Zsuzsa Vathy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zsuzsa Vathy
Ilustracja
Zsuzsa Vathy z mężem Ervinem Lázárem (2005)
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1940
Pápa

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 2017
Budapeszt

Narodowość

węgierska

Dziedzina sztuki

pisarka
dziennikarka
redaktorka
inżynierka chemiczka

Zsuzsa Vathy (ur. 15 kwietnia 1940 w Pápie, zm. 7 stycznia 2017[1]) – węgierska pisarka.

W latach 1959–64 studiowała chemię na Uniwersytecie Panońskim w Veszprém, po studiach pracowała na stanowisku inżyniera w zakładach chemicznych w Százhalombatta. Od 1971 roku pracowała jako dziennikarka w Budapeszcie, między innymi w czasopiśmie literackim Kortárs.

Jej mężem był Ervin Lázár (1936-2006), węgierski pisarz, autor książek dla dzieci.

Wyróżnienia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane utwory

[edytuj | edytuj kod]
  • Erőterek (opowiadania, 1970)
  • Adjál nekem vasfogat! (nowela i opowiadania, 1976)
  • Lúdtalpbetét Adonisznak (opowiadania, 1977)
  • Az ősi háztető (opowiadania, 1980)
  • Úgy hívnak, hogy Nyúlpatikus (reportaż, 1983)
  • Ki látott rétisast? (powieść, 1984)
  • Éjjel a fűben (opowiadania, 1985)
  • Kvarcóra, ír himnusszal (reportaż, 1986)
  • Itthon vagyok (powieść, 1987)
  • Szívrepesve (opowiadania, 1989)
  • A túlélés románca (powieść, 1991)
  • Beszélő kert (opowiadania, 1993)
  • Itt a szépséget nézzük (powieść, 1995)
  • Búrkifli (opowiadania, 1997)
  • Kalandregény (powieść, 1999)
  • Gördeszkák és űrdeszkák (opowiadania, 2000)
  • Angyalhíd (powieść, 2003)
  • Herend, az más (reportaże, 2006)
  • Életünk, halálunk (opowiadania, 2007)
  • Angolpark (opowiadania, 2009)
  • Columbo autója (opowiadania, 2011)
  • Kávérajzok (nowela, 2013)
  • Az élet vásárcsarnoka (opowiadania, 2015)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Meghalt Vathy Zsuzsa írónő. hvg.hu, 8 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-08].

Źródła

[edytuj | edytuj kod]