Związek operacyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Związek operacyjny – wielostopniowa jednostka organizacyjna i operacyjna wojska występująca we wszystkich rodzajach sił zbrojnych, przeznaczona do prowadzenia operacji na konkretnym teatrze działań wojennych[1].

Zalicza się do niego:

Związek operacyjny może mieć różny skład organizacyjny. Jest on ustalany w zależności od charakteru wykonywanego zadania, możliwości przeciwnika i innych czynników.

Zasadniczą różnicą między związkiem taktycznym a związkiem operacyjnym jest pełna swoboda zmiany składu związku operacyjnego przy niezmienności składu związku taktycznego. Czyli dywizja jest przenoszona ze składu jednej armii do drugiej w zależności od bieżących potrzeb, ale tylko w całości, unika się przenoszenia jedynie części dywizji[potrzebny przypis].

Istnieją mniejsze jednostki taktyczne (brygady, bataliony a nawet kompanie), które nie są stałą częścią większej jednostki taktycznej, zazwyczaj mają samodzielna w nazwie, i te są przesuwane swobodnie między jednostkami operacyjnymi. Zazwyczaj dotyczy to bardzo wąsko wyspecjalizowanych jednostek, np. najcięższej artylerii oblężniczej, które mają zastosowanie tylko w określonych warunkach.

Związek operacyjny marynarki wojennej to organizacyjne ukształtowanie części jej sił (np. flota) przeznaczone do wykonywania na morskim teatrze działań wojennych zadań o znaczeniu operacyjnym w formie operacji morskich. W niewielkich marynarkach całość sił może tworzyć jeden związek operacyjny[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]