French
DeutschZygmunt Boglewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 lipca 1943 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1936 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 5 pułk piechoty LP |
| Stanowiska | dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       | |
.png){kind=small}
Zygmunt Teodor Jan Boglewski, ps. „Jelitczyk”, (ur. 1 kwietnia 1897 w Kielcach, zm. 15 lipca 1943 w Murnau am Staffelsee) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Srebrnego Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Antoniego i Marii z d. Szymańska[1]. Uczeń gimnazjum w Piotrkowie Trybunalskim. Od 16 sierpnia 1915 w składzie Legionów Polskich, zwolniony w grudniu w celu ukończenia gimnazjum[1]. Należał do POW w Częstochowie, gdzie pełnił m.in. funkcję dowódcy plutonu. Następnie w składzie 1 kompanii 5 pułku piechoty Legionów do momentu kryzysu przysięgowego w 1917. Zdecydował się na dalszą służbę w Polskiej Sile Zbrojnej[1]. Od 1 lutego do 18 lipca 1918 był uczniem klasy „B” w Szkole Podchorążych w Ostrowi[2]. W stopniu podporucznika służył w 9 pułku piechoty podczas trwającej wojny polsko–bolszewickiej.
1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 279. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. 17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W marcu 1932 został przeniesiony z 9 pp Leg. do 52 pułku piechoty w Złoczowie na stanowisko dowódcy I batalionu[5][1]. Z dniem 29 lutego 1936 został przeniesiony w stan spoczynku[1].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dowodził kompanią ckm batalionu „Wilk” majora Adama Wilczyńskiego[6]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau. Tam zmarł 15 lipca 1943 i został pochowany na cmentarzu Friedhof Murnau[7][8][9]. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 28 wprost-1-25,26)[10].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 455[1]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[1]
- Medal Niepodległości (5 sierpnia 1937)[11][1]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[12][13]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[13]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[13]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Mastalski 2020 ↓, s. 101.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 432.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 740.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 386.
- ↑ Za drutami 1970 ↓, s. 20.
- ↑ Polskie miejsca pamięci i groby wojenne w Niemczech : Friedhof Murnau. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-09-27].
- ↑ Boglewski Zygmunt Teodor Jan [online], www.polskiegroby.pl [dostęp 2022-09-19].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANTONI BOGLEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-11-28].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ a b c Mastalski 2020 ↓, s. 102.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.Lech Mastalski: Polska Organizacja Wojskowa. Okręg Częstochowsko-Wieluński Va/IX 1915–1918. Częstochowa: 2020. ISBN 978-83-945661-1-1.