Zygmunt Korybutowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zygmunt Korybutowicz

Zygmunt Korybut
Zygmunt Korybutowicz (Diebold Lauber, 1443)
książę litewski
Dynastia	Giedyminowicze
Data urodzenia	ok. 1395?
Data śmierci	wrzesień 1435
Ojciec	Korybut Dymitr

Zygmunt Korybutowicz, Zygmunt Korybut (ur. ok. 1395?, zm. wrzesień 1435) – książę litewski, uczestnik wojen husyckich, pretendent do korony czeskiej.

Syn Korybuta Olgierdowicza, bratanek Władysława Jagiełły. Walczył w wielkiej wojnie z zakonem krzyżackim i choć wystawił własną chorągiew, sam walczył w chorągwi nadwornej^[1]. Wiosną 1422 r. został wysłany przez wielkiego księcia litewskiego Witolda, wraz z pięciotysięcznymi oddziałami zwerbowanymi w Polsce, do Pragi, oficjalnie jako namiestnik Witolda. Miał on za zadanie przygotować w stolicy Czech teren pod przyszłą koronację Witolda, któremu koronę zaproponowali stojący w opozycji do Zygmunta Luksemburskiego husyci. Akcję Korybuta spotkało niepowodzenie, ponieważ, mimo tego, że opanował w większości Czechy, skompromitował Witolda w oczach świata katolickiego, przyjmując komunię pod obiema postaciami i składając przysięgę na obronę czterech artykułów praskich, czym przystąpił jawnie do husytyzmu. Stanął też po stronie umiarkowanych prażan, zrażając przeciwko sobie radykalnych taborytów. W dodatku, pomimo trwającego sześć miesięcy oblężenia (z użyciem m.in. ciężkich katapult), nie udało mu się jednak zdobyć bronionego przez zaledwie 400 obrońców zamku Karlštejn^[2] i jesienią tego samego roku został, w wyniku porozumienia w Kieżmarku z 30 marca 1423 r. pomiędzy Jagiełłą a Zygmuntem Luksemburskim, odwołany do kraju.

 Osobny artykuł: Oblężenie zamku Karlsztejn.

W 1424 r. podjął samodzielne starania o tron czeski, udało mu się nawet zdobyć Pragę gdzie samodzielnie koronował się na króla, ostatecznie jednak próba ta zakończyła się niepowodzeniem. Już po śmierci Jana Žižki, w 1426 r. dowodził w zwycięskiej dla husytów bitwie pod Uściem nad Łabą przeciwko krzyżowcom. W 1427 r. został uwięziony w zamku Valdštejn koło Turnova i następnie wydalony z Czech.

W toczących się w następnych latach w Czechach walkach religijnych nadal stał po stronie stronnictwa husytów. W 1430 r. opanował na kilka miesięcy Gliwice, skąd prowadził niszczycielskie wypady na ziemie należące do Królestwa Polskiego. W dniu 14 sierpnia 1431 r. uczestniczył w zwycięskiej dla husytów bitwie pod Domažlicami. Po przegranej przez husytów w 1434 r. bitwie pod Lipanami, wrócił na Litwę.

Opowiedział się po stronie Bolesława Świdrygiełły (zbuntowanego brata króla Władysława Jagiełły) sprzymierzonego z zakonem krzyżackim. W czasie bitwy pod Wiłkomierzem dowodził oddziałami najemników czeskich, i razem z wojskami krzyżackimi oraz wojskami Świdrygiełły poniósł klęskę w 1435 r. w starciu z wojskami polsko-litewskimi dowodzonymi przez Jakuba Kobylańskiego^[3] - ciężko ranny Korybutowicz wzięty został do niewoli, gdzie wkrótce zmarł.

• 
  Zamek Karlstejn w czasach Zygmunta Korybutowicza

• Kazimierz Chłędowski, Zygmunt Korybut : szkic historyczny (1420-1428), Warszawa 1864
• Jerzy Grygiel Życie i działalność Zygmunta Korybutowicza. Studium z dziejów stosunków polsko-czeskich w pierwszej połowie XV wieku, PAN, oddział w Krakowie. Wydawnictwo Ossolineum. Wrocław 1988, nr 52, s.23-78.
• Jarosław Nikodem, Polska i Litwa wobec husyckich Czech w latach 1420-1433. Studium o polityce dynastycznej Władysława Jagiełły i Witolda Kiejstutowicza Instytut Historii UAM, Poznań 2004.
• Władysław Semkowicz, Łosk i wygaśnięcie Korybutowiczów, Rocznik Historyczny, 1926, nr 7, s. 168-191
• Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
• Józef Wójcicki: Dzieje Polski nad Bałtykiem. Wyd. 3. Warszawa: Książka i Wiedza, 1989. ISBN 83-05-11952-1.

• Biography of Žygimantas Kaributaitis. ausis.gf.vu.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-15)]. (lit.)