Fausto Zonaro - Vikipedi

Fausto Zonaro
Fausto Zonaro'nun otoportresi
Doğum18 Eylül 1854
Ölüm19 Temmuz 1929 (74 yaşında)
Sanremo, İtalya
Diğer ad(lar)ıZonaro Paşa
MeslekRessam
ÖdüllerKılıçlı Mecidi Nişanı

Fausto Zonaro (18 Eylül 1854, Padova - 19 Temmuz 1929, Sanremo), İtalyan ressam.

II. Abdülhamid döneminde saray ressamı olarak Osmanlı sarayına hizmet vermiş oryantalist bir ressamdır. Tarih, savaş, deniz, manzara ve portrenin yanı sıra özellikle "Türk ressamı" olarak tanınır.[1]

Yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1854 yılında Avusturya İmparatorluğu'nun bir parçası olan Padova kentinin Masi beldesinde dünyaya geldi. Babası, bir duvar ustası idi.[2]

Gençliğinde babasının yanında duvar ve bina yapımı işlerinde çalıştı ve aranılan bir usta oldu. 1870 yılından itibaren Masi yakınlarındaki Lendinara'da bir teknik okulda 3 yıl resim öğrenimi gördü. Bu okulu bitirdikten sonra dönemin önde gelen güzel sanatlar akademilerinden biri olan Accademia Cignaroli'ye girdi; usta bir ressam olan Napolone Nani'nin öğrencisi oldu. Askerlik görevi nedeniyle yarım bıraktığı eğitimini daha sonra Roma Güzel Sanatlar Akademisi'nde tamamladı.

İlk sergisini İtalya'da açtıktan sonra Paris'e giderek atölye kurdu. 1889 Paris Salonu'na katıldı. Bohem bir yaşam süren sanatçı, başarısına ve ününe karşın az sayıda eser satabiliyordu.[2] Resim dersleri vermek üzere İtalya'ya döndü. Sonradan eşi olacak Elisa Pante ile tanışmasının ardından 1891 yılında Elisa Pante'nin isteği üzerine onunla İstanbul'a geldi.[2] İstanbul, yeteneğinin açıldığı, geliştiği ve sanatının benimsendiği yer oldu.[1]

İstanbul'daki yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

1892'de bu şehirde evlenen çift, Taksim civarlarında kiraladıkları dairede yaşamaya başladı.[3] Fausto Zonaro, İstanbul'daki ilk günlerinde küçük boyutlu manzaralar, kent yaşamından sahneleri gösteren tablolar yaptı ve bunları Peralı bir tacire satarak geçimini sağladı. Kısa süre sonra yabancı elçilikler tarafından himaye edildi ve İtalyan elçiliğinin desteğiyle elçilik mensuplarının eşlerinin devam ettiği bir resim kursu açtı.

Teşrifat Nazırı Münir Paşa'nın eşine de resim dersi veren sanatçı; Münir Paşa tarafından Yıldız Sarayı'na davet edildi ve burada Osman Hamdi Bey ile tanıştı. Zamanla İstanbul'da sanata yakın çevrelerde iyice tanındı. 1894, 1895 ve 1905'te bu şehirde birer resim sergisi açtı.[1] Zonaro'nun II. Abdülhamid'e gösterme fırsatı bulduğu suluboya tabloları Abdülhamid tarafından beğenildi.

Saray ressamlığı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Fausto Zonaro "Odalık, Deniz Seyri" (1891-1909), tuval üzerine yağlı boya, 40 x 66 cm.

Fausto Zonaro'nun saray ressamlığına getirilişi kimi kaynaklara göre 1896 yılında Ertuğrul Süvari Alayı'nın Galata Köprüsü'nden Geçişi adlı tabloyu saraya sunması üzerine gerçekleşmiştir. Eseri beğenen padişahın kendisini Mecidiye Nişanı ile ödüllendirdiği ve ona "Ressam-ı Hazret-i Şehriyari" yani "Saray Ressamlığı" unvanı verildiği düşünülür. Kimi kaynaklarda ise Abdülhamid'in özel yaveri olan Celal Esad'ın tavsiyesi ile saraydan resim siparişleri almış ve ardından saray ressamlığına getirilmiştir.[2]

1897'de tamamladığı Hücum adlı resmin Sultan tarafından beğenilmesi üzerine[2] kendisine Akaretler Sıra Evleri'nde bir bina tahsis edildi. Sanatçının yaşadığı ve içinde atölyesini kurduğu bu ev, bir sanat merkezi işlevi kazandı[4] Sonraki yıllarda ünlü Türk ressamları arasında yer alacak Celal Esad, Hoca Ali Rıza, Şehzade Abdülmecid, Celile Hikmet ve Mihri Müşfik Hanım gibi isimler atölyesinde ondan ders aldılar.[5]

Saz Çalan Kız, 20. yüzyıl başları.

Zonaro, 1901 ve 1902'de İstanbul Salonu Sergilerine toplam 57 tablo gönderdi.[2] 1905 yılında II. Abdülhamid, ressamdan İstanbul'un Fethi'ni tasvir eden tablolar yapmasını istedi. Zonaro'nun bu tabloları da çok beğenildi ve maaşına zam yapıldı.[3] Fausto Zonaro saray ressamı olarak sanat yaşamına devam ederken eşi Elisa, İstanbul manzaralarını fotoğraflayıp değerli bir arşiv oluşturmuş;[4] ayrıca harem kadınlarının fotoğraflarını çekerek sarayın resmi portrecisi unvanını almıştır.[2]

1907 yılının eylül ayında II. Abdülhamid'in tahta çıkışının 31. yıldönümü dolayısıyla ve sultan iradesiyle İstanbul'da düzenlenen sergiye de katılan Zonaro, Gün Doğarken Balıkçılar, Kayıkta, Odalık, Ney Çalan Derviş, Arzuhalciller, Rufai Dervişleri, Doğuluların Ahengi adlı tablolarıyla büyük ün kazandı. İstanbul'da yaşadığı dönemde Avrupa'daki sergilere de sık katıldı.[2]

31 Mart Ayaklanması'ndan sonra II. Abdülhamid devrildi ve Abdülhamid'in kadroları tasfiye edilmeye başlandı. Zonaro'ya da Ekim 1909'da saray ressamlığı unvanının kaldırıldığı bildirildi. Zonaro, 20 Mart 1910'da ailesiyle birlikte İstanbul'u terk etmek zorunda kaldı.

İtalya'daki yaşamı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sanatçı, İstanbul'dan ayrıldıktan sonra İtalya'nın Sanremo kentine yerleşti ve İstanbul'u betimleyen resimler yapmayı sürdürdü.[6] Ülkesinde artık ünlü bir kişiydi. 1911'de Roma'da açtığı sergiyi Ana Kraliçe ve İtalya Kralı III. Vittorio Emanuele gezdi. Sanatçının 1912'de Sanremo Kumarhanesi'nde açtığı sergiyi daha sonra Nice, Montecarlo, Rapallo, Cenova, Milano, Como ve Monza'da düzenlenen sergiler izledi.[7] Resimleri sanatçı yaşarken büyük bir hayran kitlesi tarafından izlendi, dolayısıyla İtalya'ya dönmesinden 10 yıl sonra, 1920'de eşinden ayrıldı ve kızıyla yaşamaya başladı.

Kaleme aldığı hatıralarını 1924 yılında basılmaya hazır hale getirdi ancak kitap basılmadı, yıllarca aile arşivinde kaldı. Söz konusu kitap 2008 yılında Türkiye'de Abdülhamid'in Hükümdarlığında Yirmi Yıl/Fausto Zonaro'nun Hatıraları ve Eserleri adıyla yayımlandı.[8]

1929 yılında 75 yaşında Sanremo'da hayatını kaybetti.

Yeniden keşfedilmesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Fausto Zonaro, uzun bir unutuluş döneminden sonra araştırmacı Rodolfo Falchi'nin 1993'te Le Tre Stagioni Pittoriche di Fausto Zonaro” (Fausto Zonaro'nun Üç Resimsel Mevsimi) adlı kitabı yayımlamasından sonra yeniden keşfedildi. Kitabın ardından 1994'te Sanremo'da Fausto Zonaro'nun eserlerinden oluşan yeni bir sergi düzenledi. Bu tarihten sonra sanat piyasasında giderek değer kazanan Zonaro tablolarının sahteleri de üretilmiştir.[7]

Tabloları

[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiliz Elçisinin Kızı Tahtırevanda

[değiştir | kaynağı değiştir]
İngiliz Elçisinin Kızı Tahtırevanda
Sanatçı Fausto Zonaro
Yıl 1890'lı yıllar
Tür Tuval üzerine yağlı boya
Boyutlar 49 cm × 77 cm (19 in × 30 in)
Konum Pera Müzesi, İstanbul
Koleksiyon Suna ve İnan Kıraç Vakfı Oryantalist Resim Koleksiyonu

İngiliz Elçisinin Kızı Tahtırevanda (İngilizce: The Daughter of the English Ambassador Riding in a Palanquin), Fausto Zonaro'nun 19. yüzyıl sonlarında çizdiği tablodur.[9]

Tabloda iki kişinin taşıdığı bir tahtırevan üzerinde duvağıyla bir kadın ve yanında resmi kıyafetli görevliler resmedilmiştir; arkada Haliç manzarası görünür. Eser, Suna ve İnan Kıraç Vakfı koleksiyonunda yer alır, İstanbul'da Pera Müzesi'nde sergilenmektedir.

Fausto Zonaro, Rus büyükelçisi Aleksandr Nelidov'un aracılığıyla Osmanlı sarayına takdim edilip 1896 yılında saray ressamlığı görevine getirilene kadar İstanbul'da bulunan yabancı elçiler ve elçilik çevrelerinden tablo siparişleri almıştı.[10] 1893-1898 tarihleri arasında Osmanlı Devleti'nde İngiltere Büyükelçiliği görevi yürüten[11] Sir Philip Woodhouse Currie de müşterilerinden birisi idi.

Zonaro anılarında, Currie'nin siparişi üzerine Currie'nin üvey kızını, bir diplomatla evlenmek için düğünün yapılacağı kiliseye giderken tahtırevan üzerinde çizdiğini yazmıştır. Sir Currie, Zonaro'dan Tepebaşı'ndaki elçilik binasının bahçesinde görülen Haliç manzarasını tablo arka planı yapmasını istemiştir. Bu tablo işin tahtırevan taşıyıcıları, iki elçilik görevlisi ve tahtırevandaki genç kadın sanatçı için birkaç gün boyunca poz vermişlerdir.

Zonaro'nun eşi Elisa Zonaro tarafından tutulan hesaplara göre, Sir Currie ismi kayıtlarda geçmeyen bir yağlı boya ve bir suluboya tablosu karşılığında Mayıs 1896 tarihinde Zonaro'ya 42,27 lira ödemiştir. Bu tarihe tekabül eden tablonun, bu yağlı boya tablosu olduğu düşünülmektedir.[12]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ a b c Seyhan Kalaycı, İtalyan gezginlerin resimlerindeki Osmanlı, Akademik Bakış Dergisi, Sayı 30, Mayıs-Haziran 2012[ölü/kırık bağlantı]
  2. ^ a b c d e f g h "Aykut Gürçağlar, Osmanlı sarayının son ressamı Fausto Zonaro, Antik Dekor dergisi, Sayı 60, yıl 2000". 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2012. 
  3. ^ a b "Fausto Zonaro, Biyografi.net sitesi, Erişim tarihi:19.07.2012". 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2007. 
  4. ^ a b İrfan Özfatura, İstanbul aşığı bir İtalyan Zonaro Paşa, Türkiye Gazetesi, 03.03.2008[ölü/kırık bağlantı]
  5. ^ Elisa Zonaro'nun hesap defteri, Zaman gazetesi, 01.12.2012
  6. ^ "Zeynep Şanlıer, Sarayda bir Oryantalist, Radikal gazetesi, 15.01.2003". 13 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2012. 
  7. ^ a b "Aykut Gürçağlar, Zonoro'nun Peşindeki Adam, Chronicle dergisi". 14 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Temmuz 2012. 
  8. ^ Sevinç Özarslan, Abdülhamit'in tahttan indirilişini bir de Zonaro'dan dinleyin, Zaman gazetesi, 04.10.2008[ölü/kırık bağlantı]
  9. ^ "İngilliz Elçisinin Kızı". blog.peramuzesi.org.tr. Pera Müzesi blog 1 Ekim 2012. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016. 
  10. ^ "Kesişen Dünyalar: Elçiler ve Ressamlar Koleksiyon Sergisi". www.tamsanat.net/. Tamsanat.net sitesi. 14 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016. 
  11. ^ "Philip Henry Wodehouse Currie, 1st and last Baron Currie of Hawley". thepeerage.com. Thepeerage.com sitesi. 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2016. 
  12. ^ The Daughter of the English Ambassador Riding in a Palanquin 9 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., (İngilizce) Erişim tarihi: 13 Temmuz 2016.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Fausto_Zonaro&oldid=32808204" sayfasından alınmıştır