Müceddid - Vikipedi

Müceddid (Arapça: مجدد), dine bir "yenilik" getiren kişiler için kullanılan İslami bir terimdir.[1][2] Müslüman geleneğine göre, İslam'ı yeniden canlandırmak, onu yabancı unsurlardan temizlemek ve onu orijinal saflığına geri döndürmek için İslam takvimindeki her yüzyılının başında ortaya çıkan kişiyi ifade eder. Müceddide yüzyılın en büyük Müslümanı gözüyle bakılır.[3]

Farklı hadisçiler arasında ihtilaf mevcuttur. Zehebi ve İbn Hacer el-Askalani gibi alimler, müceddid teriminin çoğul anlamda da anlaşılabileceği, dolayısıyla bir grup insanın kastedilmiş olabileceği şeklinde yorumlar yapmışlardır.[4][5]

Müceddid olduğu düşünülen kimselerin listesi

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sünni İslam'da müceddidin kim olduğunu belirmeye ilişkin resmi bir mekanizma bulunmamakla birlikte, çoğunlukla bir fikir birliği vardır. Şia ve Ahmediyye [6][7] kendi müceddid listelerine sahipler.[2]

Birinci yüzyıl (peygamberlik döneminden sonra) (3 Ağustos 718)

[değiştir | kaynağı değiştir]

İkinci yüzyıl (10 Ağustos 815)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Üçüncü yüzyıl (17 Ağustos 912)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dördüncü Yüzyıl (24 Ağustos 1009)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Beşinci yüzyıl (1 Eylül 1106)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Altıncı yüzyıl (9 Eylül 1203)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Yedinci yüzyıl (5 Eylül 1300)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Sekizinci yüzyıl (23 Eylül 1397)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dokuzuncu yüzyıl (1 Ekim 1494)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Onuncu yüzyıl (19 Ekim 1591)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Onbirinci yüzyıl (26 Ekim 1688)

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Hayruddin el-Ramli (1585–1671) [10]
  • Evrengizb (1618–1707) [40]
  • Abdullah ibn Alevi el-Haddad (1634–1720) [41]

On ikinci yüzyıl (4 Kasım 1785)

[değiştir | kaynağı değiştir]

On üçüncü yüzyıl (14 Kasım 1882)

[değiştir | kaynağı değiştir]

On dördüncü yüzyıl (21 Kasım 1979)

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Faruqi, Burhan Ahmad (16 Ağustos 2010). The Mujaddid's Conception of Tawhid. s. 7. ISBN 9781446164020. Erişim tarihi: 31 Aralık 2014. 
  2. ^ a b Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. Psychology Press. 2006. s. 678. ISBN 9780415966900. 18 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  3. ^ "Mujaddid – Oxford Islamic Studies Online". www.oxfordislamicstudies.com (İngilizce). 4 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2018. 
  4. ^ Fath al-Baari (13/295)
  5. ^ Taareekh al-Islam (23/180)
  6. ^ Religion in Southeast Asia: An Encyclopedia of Faiths and Cultures. ABC-CLIO, LLC. 10 Mart 2015. ISBN 9781610692502. 20 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  7. ^ Jesudas M. Athyal, Religion in Southeast Asia: An Encyclopedia of Faiths and Cultures, (ABC-CLIO, LLC 2015), p 1. 9781610692496
  8. ^ Buhârî, “ʿİlim”, 34, “İʿtiṣâm”, 10, 13, 21. Müslim, “Aḳżıye”, 15, “İmâre”, 170-174, “ʿİlim”, 13. İbn Mâce, “Fiten”, 8. Ebû Dâvûd, “Melâḥim”, 1, “Aḳżıye”, 11. Tirmizî, “Aḥkâm”, 3. Şâfiî, el-Üm, Beyrut 1393/1973, VII, 265, 298-299. a.mlf., er-Risâle (nşr. Ahmed M. Şâkir), Kahire 1399/1979, s. 19-20, 39, 509-510. Cessâs, el-Fuṣûl fi’l-uṣûl (nşr. Uceyl Câsim en-Neşemî), Küveyt 1405/1985, III, 30-31, 233-234, 239-244, 387-388; IV, 9-13, 17, 23, 273-384. Kādî Abdülcebbâr, el-Muġnî, XVII, 270, 278, 282, 296-300, 326-327. Ebü’l-Hüseyin el-Basrî, el-Muʿtemed fî uṣûli’l-fıḳh (nşr. Halîl el-Meys), Beyrut 1983, II, 207, 230-232, 240, 243-244, 357-400. İbn Hazm, el-İḥkâm (nşr. Ahmed M. Şâkir), Beyrut 1403/1983, II, 89; V, 70-86, 121-141; VI, 16-59, 118-119, 125, 142, 146, 152; VII, 113-114, 118, 177; VIII, 25-26, 36-38, 133-151. Ahmed b. Hüseyin el-Beyhakī, es-Sünenü’l-kübrâ, Haydarâbâd 1344, I, 208. Bâcî, İḥkâmü’l-fuṣûl fî aḥkâmi’l-uṣûl (nşr. Abdülmecîd Türkî), Beyrut 1407/1986, s. 707-730. Şîrâzî, el-Lümaʿ fî uṣûli’l-fıḳh, Beyrut 1405/1985, s. 127-134. a.mlf., et-Tebṣıra fî uṣûli’l-fıḳh (nşr. M. Hasan Heyto), Dımaşk 1403/1983, s. 496-509, 519-525. Cüveynî, et-Telḫîṣ (nşr. Abdullah Cevlem en-Nîbâlî – Şübbeyr Ahmed el-Ömerî), Beyrut 1417/1996, III, 395-401. Şemsüleimme es-Serahsî, el-Uṣûl (nşr. Ebü’l-Vefâ el-Efgānî), Beyrut 1393/1973, I, 10, 127; II, 90-92, 95-96, 109, 129, 144-145, 200, 378. Gazzâlî, el-Müstaṣfâ, I, 316; II, 229, 233-234, 264, 278-288, 350-387. Kelvezânî, et-Temhîd (nşr. Müfîd M. Ebû Amşe), Cidde 1406/1985, III, 412; IV, 307-393. İbn Rüşd, el-Muḳaddimâtü’l-mümehhidât, Beyrut, ts. (Dâru Sâdır), I, 14-23. İbn Berhân, el-Vüṣûl ile’l-uṣûl (nşr. Abdülhamîd b. Ali Ebû Züneyd), Riyad 1404/1984, II, 337-382. Alâeddin es-Semerkandî, Mîzânü’l-uṣûl (nşr. Abdülmelik es-Sa‘dî), Bağdad 1407/1987, II, 1049-1063. İbn Rüşd el-Hafîd, eż-Żarûrî fî uṣûli’l-fıḳh (nşr. Cemâleddin el-Alevî), Beyrut 1994, s. 137-146. Fahreddin er-Râzî, el-Maḥṣûl (nşr. Tâhâ Câbir Feyyâz el-Alvânî), Riyad 1401/1981, II/3, s. 7-128. Seyfeddin el-Âmidî, el-İḥkâm fî uṣûli’l-aḥkâm (nşr. Seyyid el-Cümeylî), Beyrut 1406/1986, IV, 169-225. Nâsıhuddin İbnü’l-Hanbelî, Aḳyisetü’n-nebiyyi’l-Muṣṭafâ Muḥammed (nşr. Ahmed Hasan Câbir – Ali Ahmed el-Hatîb), Kahire 1393/1973, s. 75-76. İbnü’s-Salâh, Fetâvâ ve mesâʾilü İbni’ṣ-Ṣalâḥ (nşr. Abdülmu‘tî Emîn Kal‘acî), Beyrut 1406/1986, I, 21-41, 203. İbnü’l-Hâcib, Müntehe’l-vüṣûl, s. 209. Sirâceddin el-Urmevî, et-Taḥṣîl mine’l-Maḥṣûl (nşr. Abdülhamîd Ali Ebû Züneyd), Beyrut 1408/1988, II, 281-297. Şehâbeddin el-Karâfî, Şerḥu Tenḳīḥi’l-fuṣûl (nşr. Tâhâ Abdürraûf Sa‘d), Kahire 1393/1973, s. 429-444. a.mlf., el-Furûḳ, Kahire 1347, II, 100-110. Beyzâvî, Minhâcü’l-vüṣûl, Beyrut 1405/1984, III, 260-299. Ebü’l-Berekât en-Nesefî, Keşfü’l-esrâr, İstanbul 1986, II, 169-175. Tûfî, Şerḥu Muḫtaṣari’r-Ravża (nşr. Abdullah b. Abdülmuhsin et-Türkî), Beyrut 1990, III, 357, 575-649. Hillî, Mebâdiʾü’l-vüṣûl ilâ ʿilmi’l-uṣûl (nşr. Abdülhüseyin M. Ali el-Bakkāl), Kum 1404, s. 240-250. Abdülazîz el-Buhârî, Keşfü’l-esrâr, IV, 1134-1152. İbn Abdülhak el-Bağdâdî, Ḳavâʿidü’l-uṣûl ve meʿâḳıdü’l-fuṣûl (nşr. Ahmed M. Şâkir), Beyrut 1986, s. 43-45. Ebü’s-Senâ el-İsfahânî, Beyânü’l-Muḫtaṣar (nşr. M. Mazhar Bekā), Cidde 1406/1986, I, 14, 18-26; III, 288-349, 362-365. İbn Kayyim el-Cevziyye, İʿlâmü’l-muvaḳḳıʿîn, I, 39, 43-45; II, 230, 263, 275-279. Adudüddin el-Îcî, Şerḥu Muḫtaṣari’l-Müntehâ, Bulak 1316, II, 289-304. Abdullah b. Yûsuf ez-Zeylaî, Naṣbü’r-râye, [baskı yeri yok] 1393/1973 (el-Mektebetü’l-İslâmiyye), I, 23. Takıyyüddin es-Sübkî – Tâceddin es-Sübkî, el-İbhâc fî şerḥi’l-Minhâc, Beyrut 1404/1984, II, 246-275. Teftâzânî, et-Telvîḥ, II, 117-118. Zerkeşî, el-Baḥrü’l-muḥîṭ (nşr. Abdüssettâr Ebû Gudde), Küveyt 1413/1992, V, 13; VI, 197-269. Molla Fenârî, Fuṣûlü’l-bedâyiʿ, İstanbul 1289, II, 415-436. İbnü’l-Hümâm, et-Taḥrîr (İbn Emîru Hâc, et-Taḳrîr ve’t-taḥbîr içinde), Bulak 1316, III, 291-340. İbn Emîru Hâc, et-Taḳrîr ve’t-taḥbîr, Bulak 1316, III, 306, 307-308, 348. Molla Hüsrev, Mirʾâtü’l-uṣûl, İstanbul 1308, s. 365-370. Süyûtî, Taḳrîrü’l-istinâd fî tefsîri’l-ictihâd (nşr. Fuâd Abdülmün‘im Ahmed), İskenderiye 1983, s. 33-37, 48, 63-66. İbnü’n-Neccâr el-Fütûhî, Şerḥu’l-Kevkebi’l-münîr (nşr. Muhammed ez-Zühaylî – Nezîh Hammâd), Dımaşk 1980, I, 42; IV, 457-527, 545. Şâtıbî, el-Muvâfaḳāt, IV, 89-243. Aclûnî, Keşfü’l-ḫafâʾ, II, 64-65, 350-351. Bahrülulûm el-Leknevî, Fevâtiḥu’r-raḥamût (Gazzâlî, el-Müstaṣfâ içinde), Bulak 1324, II, 362, 366, 368. Şevkânî, İrşâdü’l-fuḥûl, Beyrut 1979, s. 250-264. Mecelle, md. 14, 16. Sıddîk Hasan Han, Muḫtaṣaru Ḥuṣûli’l-meʾmûl min ʿilmi’l-uṣûl, Kahire 1406/1985, s. 115-118. Sava Paşa, İslâm Hukuku Nazariyatı Hakkında Bir Etüd (trc. Baha Arıkan), Ankara 1955, I, 110-115. J. Schacht, An Introduction to Islamic Law, Oxford 1964, s. 69-75. a.mlf., “Id̲j̲tihād”, EI2 (İng.), III, 1026-1027. Abdülcelîl Îsâ, İctihâdü’r-Resûl, Küveyt 1389/1969. Hayreddin Karaman, İslâm Hukukunda İctihad, Ankara 1975. Muhammed Bahrülulûm, el-İctihâd: Uṣûlühû ve aḥkâmüh, Beyrut 1397/1977. Seyyid Abdüllatîf Kessâb, Eḍvâʾ ḥavle ḳażıyyeti’l-ictihâd fi’ş-şerîʿati’l-İslâmiyye, Kahire 1404/1984. Abdülkerîm el-Hatîb, Seddü bâbi’l-ictihâd ve mâ terettebe ʿaleyh, Beyrut 1405/1984. Nâdiye Şerîf el-Ömerî, el-İctihâd fi’l-İslâm, Beyrut 1405/1985. a.mlf., İctihâdü’r-Resûl, Beyrut 1405/1985. M. Fethî ed-Dirînî, el-Menâhicü’l-uṣûliyye fi’l-ictihâd bi’r-reʾy fi’t-teşrîʿi’l-İslâmî, Dımaşk 1985. Abdülmün‘im Ahmed en-Nemr, el-İctihâd, Kahire 1987. Mehdî Feyzullah, el-İctihâd ve’l-manṭıḳu’l-fıḳhî fi’l-İslâm, Beyrut 1987. M. Sâlih Mûsâ Hüseyin, el-İctihâd fi’ş-şerîʿati’l-İslâmiyye, Dımaşk 1989. Yûsuf el-Kardâvî, el-İctihâd fi’ş-şerîʿati’l-İslâmiyye, Küveyt 1410/1989. Muhammed b. İbrâhim, el-İctihâd ve ḳażâya’l-ʿaṣr, Tunus 1990. Al-Haj Moinuddin Ahmed, The Urgency of Ijtihad, New Delhi 1992. Ömer Muhtâr el-Kādî, İḥyâʾü’l-ictihâd fi’s̱-s̱eḳāfeti’l-İslâmiyye, Kahire 1414/1993. Tāhā Jābir al-Alvānī, Ijtihād, Herndon 1993. a.mlf., “The Crisis in Fiqh and the Methodology of Ijtihad”, The American Journal of Islamic Social Sciences, VIII/2, Herndon 1991, s. 317-337. Yunus Vehbi Yavuz, Hanefî Mezhebinde İctihad Felsefesi, İstanbul 1993. Fazlurrahman, Tarih Boyunca İslâmî Metodoloji Sorunu (trc. Salih Akdemir), Ankara 1995, s. 157, 176. Eric Chaumont, “Ijtihad et histoire en Islam sunnite classique selon quelques juristes et quelques théologiens”, Islamic Law: Theory and Practice (ed. R. Gleave – E. Kermeli), London-New York 1997, s. 7-23. a.mlf., “La problematique classique de l’ijtihād et la question de l’ictihad du prophète: Ijtihad, Wahy et ‘Isme”, St.I, LXXV (1992), s. 105-139. Ahmad Hasan, “Early Modes of Ijtihād: Ra’y, Qıyās and Istiḥsān”, IS, VI/1 (1967), s. 47-79. Abdulkadir Şener, “İslam Hukukunda Rey ve İctihad”, AÜİFD, XIX (1973), s. 123-132. a.mlf., “İctimai Usul-i Fıkh Tartışmaları”, AÜ İlâhiyat Fakültesi İslâm İlimleri Enstitüsü Dergisi, sy. 5, Ankara 1982, s. 231-247. Bernard Weiss, “Interpretation in Islamic Law: Theory of Ijtihād”, The American Journal of Comparative Law, XXVI, Berkeley 1978, s. 199-212. a.mlf., “Ijtihād”, ER, VII, 90-92. Wael B. Hallaq, “Was the Gate of Ijtihad Closed?”, IJMES, XVI (1984), s. 3-41. a.mlf., “On the Origins of the Controversy About the Existence of Mujtahids and Gate of Ijtihad”, St.I, LXIII (1986), s. 129-141. Saâd Ghrab, “L’iğtihâd ou l’effort de rénovation continue en Islam”, Islamochristiana, XI, Roma 1985, s. 135-154. Subhî Sâlih, “Mecâlâtü’l-ictihâd fi’l-müctemaʿi’l-ʿaṣrî”, el-Akademiyye, sy. 3, Rabat 1986, s. 45-92. M. Sellâm Medkûr, “Ehemmiyyetü istis̱mâri’l-ḫıṭaṭi’l-menheciyye fî ʿameliyyeti ictihâd”, ed-Dirâsâtü’l-İslâmiyye, XXII/1, İslâmâbâd 1987, s. 5-26. Abd Halîl, “el-İctihâdü’l-cemaʿî ve ehemmiyyetühû fi’l-ʿaṣri’l-ḥadîs̱”, Dirâsât, XIV/10, Amman 1987, s. 109-235. Vehbe ez-Zühaylî, “Teġayyürü’l-ictihâd”, Mecelletü Külliyyeti’d-dirâsâti’l-İslâmiyye ve’l-ʿArabiyye, sy. 5, Dübey 1413/1992, s. 40-57. Rahimin Affandi Abd. Rahim, “The Historical Development of the Shī‘ī Doctrine of Ijtihād”, HI, XVII/4 (1994), s. 11-26. Osman Taştan, “İctihad Sorunu Üzerine Bir Literatür İncelemesi”, İslâmiyât, I/3, Ankara 1998, s. 73-91. D. B. Macdonald, “İctihad”, İA, V/2, s. 927-928. Ahmed Pâketçî – Ebü’l-Kāsım Gürcî, “İctihâd”, DMBİ, VI, 599-611. Aron Zysow, “Ejtehād”, EIr., VIII, 281-286.
  9. ^ "İctihad". 29 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  10. ^ a b c "Mujaddid Ulema". Living Islam. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  11. ^ a b c d e f Josef W. Meri, Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia, (Routledge 1 Dec 2005), p 678. 0415966906
  12. ^ Kadı İyaz, Tertibü'l-Medârik, 44.
  13. ^ a b c Waines, David (2003). An Introduction to Islam. Cambridge University Press. s. 210. ISBN 0521539064. 
  14. ^ a b c Waliullah, Shah. Izalatul Khafa'an Khilafatul Khulafa. s. 77, part 7. 
  15. ^ a b c Nieuwenhuijze, C.A.O.van (1997). Paradise Lost: Reflections on the Struggle for Authenticity in the Middle East. s. 24. ISBN 90-04-10672-3. 
  16. ^ Mohammed M. I. Ghaly, "Writings on Disability in Islam: The 16th Century Polemic on Ibn Fahd's "al-Nukat al-Ziraf"," The Arab Studies Journal, Vol.
  17. ^ "Maturudi". 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2024. 
  18. ^ Mâtürîdî, Teʾvîlâtü’l-Ḳurʾân, Hacı Selim Ağa Ktp., nr. 40, tür.yer. a.mlf., Kitâbü’t-Tevḥîd (nşr. Bekir Topaloğlu – Muhammed Aruçi), Ankara 1423/2003, s. 5, 11-15, 281-282. Ebü’l-Abbas İbn Süreyc, el-Aḳsâm ve’l-ḫıṣâl, Chester Beatty Library, nr. 5115, vr. 7b. İbn Yahyâ, Şerḥu Cümeli uṣûli’d-dîn, Süleymaniye Ktp., Şehid Ali Paşa, nr. 1648, vr. 18b-19a, 93b, 160b-161b, 162a. Debûsî, el-Esrâr fi’l-uṣûl ve’l-fürûʿ (nşr. Salim Özer, doktora tezi, 1997), EÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, s. 375. Ebü’l-Usr el-Pezdevî, Şerḥu’l-Câmiʿi’ṣ-ṣaġīr, Süleymaniye Ktp., Cârullah Efendi, nr. 605, vr. 113b, 266a. Serahsî, el-Mebsûṭ, X, 191; XX, 139. Nesefî, Tebṣıratü’l-edille (Salamé), I, 146, 162, 318, 359; II, 780-781, 784, 885-886, 894-895. a.mlf., et-Temhîd fî uṣûli’d-dîn (nşr. Abdülhay Kābîl), Kahire 1407/1987, s. 16-17. Lâmişî, Kitâb fî Uṣûli’l-fıḳh (nşr. Abdülmecîd Türkî), Beyrut 1995, s. 91, 103, 105, 124-125, 134, 160, 177-178, 184, 189, 191, 202. Ebû İshak es-Saffâr, Telḫîṣü’l-edille, Âtıf Efendi Ktp., nr. 1220, vr. 22b, 35b, 157b. Alâeddin es-Semerkandî, Mîzânü’l-uṣûl, s. 1-3, 70, 96-97, 113-114, 191, 194, 201, 212-213, 255, 277-280, 300-301, 352, 360, 469-470, 481-482, 554, 571, 580-581, 630-631, 636, 649, 659-660, 699, 725, 746, 753. a.mlf., Şerḥu’t-Teʾvîlât, Süleymaniye Ktp., Hamidiye, nr. 176, vr. 1b, 31b, 36b-37a. Sadrüşşehîd, Şerḥu’l-Câmiʿi’ṣ-ṣaġīr, Süleymaniye Ktp., Lâleli, nr. 850, vr. 27a, 118a, 129a, 134a. Ebû Abdullah Muhammed b. Abdurrahman el-Buhârî, Meḥâsinü’l-İslâm, Beyrut 1406/1985, s. 17, 87, 96. Üsmendî, Beẕlü’n-naẓar fi’l-uṣûl (nşr. M. Zeki Abdülber), Kahire 1412/1992, s. 663. Muhammed b. Yûsuf es-Semerkandî, el-Mülteḳaṭ fi’l-fetâva’l-Ḥanefiyye (nşr. Mahmûd Nassâr – Seyyid Yûsuf Ahmed), Beyrut 1420/2000, s. 50, 51, 139, 244, 275. Ahmed b. Muhammed el-Attâbî, Şerḥu’l-Câmiʿi’ṣ-ṣaġīr, Süleymaniye Ktp., Bağdatlı Vehbi Efendi, nr. 463, vr. 132a, 136a, 166b. Kâsânî, Bedâʾiʿ, I, 26, 27; II, 3, 119; V, 124; VI, 40; VII, 47; ayrıca bk. tür.yer. Burhâneddin el-Mergīnânî, el-Hidâye [baskı yeri ve tarihi yok] (el-Mektebetü’l-İslâmiyye), III, 115, 144. Burhâneddin el-Buhârî, el-Muḥîṭü’l-Burhânî fi’l-fıḳhi’n-Nuʿmânî (nşr. Ahmed İzzû İnâye), Beyrut 1424/2003, II, 382; V, 577; VI, 167. Ebü’l-Berekât en-Nesefî, Şerḥu Ḥâfıẓiddîn en-Nesefî li-Kitâbi’l-Münteḫab fî uṣûli’l-meẕheb (nşr. Salim Öğüt), [baskı yeri ve tarihi yok], s. 80, 385, 393, 685, 844. Abdülazîz el-Buhârî, Keşfü’l-esrâr (nşr. Muhammed el-Mu‘tasım-Billâh el-Bağdâdî), Beyrut 1417/1997, I, 31, 42, 121-122, 128, 256, 458-460, 605, 616; II, 63, 280-281, 601-602, 619, 748; III, 21, 82, 193-194, 227, 316-317, 338-342, 398-399, 407, 472, 482, 491, 546, 568, 611, 662; IV, 29, 34, 287, 289, 386, 581. Âlim b. Alâ el-Ensârî, el-Fetâva’t-Tatarḫâniyye (nşr. Seccâd Hüseyin), Karaçi 1996, I, 328, 425; II, 217; V, 471, 523. Mahmûd b. Süleyman el-Kefevî, Ketâʾibü aʿlâmi’l-aḫyâr min fuḳahâʾi meẕhebi’n-Nuʿmâni’l-muḫtâr, Süleymaniye Ktp., Reîsülküttâb Mustafa Efendi, nr. 690, vr. 155a. Şükrü Özen, Ebû Mansûr el-Mâtürîdî’nin Fıkıh Usûlünün Yeniden İnşâsı (doçentlik tezi, 2001), İSAM Ktp., nr. 95434, s. 28-108, 214, 215-226. a.mlf., “İmam Ebû Mansûr el-Mâtüridî’nin Fıkıh Usûlünün İnşâsı”, İmam Mâturîdî ve Maturidilik (haz. Sönmez Kutlu), Ankara 2003, s. 203-242. Hanifi Özcan, “Mâtürîdî’nin Bilgi Teorisinde ‘Fıkh’ Terimi”, DÜİFD, IV (1987), s. 143-150. Talip Özdeş, “Mâtürîdî’nin Fıkhî Yönü ve Metodu Üzerine Bazı Değerlendirmeler”, Cumhuriyet Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi, sy. 2, Sivas 1998, s. 343-360.
  19. ^ Ihya Ulum Ad Din, Dar Al Minhaj: Volume 1. s. 403. 
  20. ^ a b c The Legal Thought of Jalāl Al-Din Al-Suyūṭī: Authority and Legacy, Page 133 Rebecca Skreslet Hernandez
  21. ^ "Imam Ghazali: The Sun of the Fifth century Hujjat al-Islam". The Pen. 1 Şubat 2011. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  22. ^ Jane I. Smith, Islam in America, p 36. 0231519990
  23. ^ Dhahabi, Siyar, 4.566
  24. ^ Willard Gurdon Oxtoby, Oxford University Press, 1996, p 421
  25. ^ Reese, Scott S. (2001). "The Best of Guides: Sufi Poetry and Alternate Discourses of Reform in Early Twentieth-Century Somalia". Journal of African Cultural Studies. 14 (1 Islamic Religious Poetry in Africa): 49-68. doi:10.1080/136968101750333969. 16 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  26. ^ Majmu al-Fatawa, Volume 10, Page 455
  27. ^ a b Advocate of Dialogue: Fethullah Gulen by Ali Unal and Alphonse Williams, 10 June 2000; 978-0970437013 Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "ReferenceA" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  28. ^ "Ibn Hajar al-Asqalani - SunnahOnline.com". sunnahonline.com. 8 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2022. 
  29. ^ Sufi Movements in Eastern India – Page 194
  30. ^ The preaching of Islam: a history of the propagation of the Muslim faith By Sir Thomas Walker Arnold, pp. 227–228
  31. ^ "al-Razi, Fakhr al-Din (1149–1209)". Muslim Philosophy. 26 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  32. ^ a b Muhsin J. al-Musawi (15 Nisan 2015). Medieval Islamic Republic of Letters, The: Arabic Knowledge Construction. University of Notre Dame Press, Chapter 6 'Disputation in Rhetoric' citation #28. ISBN 978-0268020446. 
  33. ^ Hassan Ahmed Ibrahim, "An Overview of al-Sadiq al-Madhi's Islamic Discourse." Taken from The Blackwell Companion to Contemporary Islamic Thought, p. 214.
  34. ^ "Ibn Hajar Al-Asqalani". Hanafi.co.uk. 2 Eylül 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  35. ^ Hassan Ahmed Ibrahim, "An Overview of al-Sadiq al-Madhi's Islamic Discourse." Taken from The Blackwell Companion to Contemporary Islamic Thought, p. 172. Ed. Ibrahim Abu-Rabi'. Hoboken: Wiley-Blackwell, 2008. 978-1-4051-7848-8
  36. ^ a b Azra, Azyumardi (2004). The Origins of Islamic Reformism in Southeast Asia part of the ASAA Southeast Asia Publications Series. University of Hawaii Press. s. 18. ISBN 9780824828486. 
  37. ^ Akgunduz, Ahmed; Ozturk, Said (2011). Ottoman History – Misperceptions and Truths (İngilizce). IUR Press. s. 14. ISBN 978-90-90-26108-9. Erişim tarihi: 28 Aralık 2019. 
  38. ^ Transactions of the Royal Historical Society: Volume 12: Sixth Series By Royal Historical Society
  39. ^ Glasse, Cyril (1997). The New Encyclopedia of Islam. AltaMira Press. s. 432. ISBN 90-04-10672-3. 
  40. ^ a b Kunju, Saifudheen (2012). "Shah Waliullah al-Dehlawi: Thoughts and Contributions": 1. 11 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2015. 
  41. ^ "A Short Biographical Sketch of Mawlana al-Haddad". Iqra Islamic Publications. 27 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  42. ^ Haykel, Bernard (2013). "Ibn ‛Abd al-Wahhab, Muhammad (1703–92)". Crone, Patricia; Kadi, Wadad; Mirza, Patricia Crone; Stewart, Devin J.; Zaman, Muhammad Qasim (Ed.). The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought. Princeton, NJ: Princeton University Press. ss. 231-232. ISBN 978-0691134840.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  43. ^ "Gyarwee Sharif". al-mukhtar books. 26 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  44. ^ Muslims and India's freedom movement, Shan Muhammad, Institute of Objective Studies (New Delhi, India), Institute of Objective Studies and the University of Michigan, 2002; 9788185220581
  45. ^ O. Hunwick, John (1995). African And Islamic Revival in Sudanic Africa: A Journal of Historical Sources. s. 6. 9 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  46. ^ Ahmad, M. (1975).
  47. ^ Anil Sehgal (2001). Ali Sardar Jafri. Bharatiya Jnanpith. ss. 213-. ISBN 978-81-263-0671-8. 
  48. ^ ENVER PAŞA - TDV İslâm Ansiklopedisi". TDV İslam Ansiklopedisi. 23 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2022.
  49. ^ "Enver". 5 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2024. 
  50. ^ ^ a b c İlyas Kara, Basmacılık Hareketi'nde Enver Paşa'nın Rolü, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Tarih Anabilim Dalı Ortaçağ Tarihi Programı Yüksek Lisans Tezi, İstanbul 2009]
  51. ^ "Shaikhul-Hind Mahmood Hasan: symbol of freedom struggle". 12 Şubat 2016. 3 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2021. 
  52. ^ Adrawi Asir. Hazrat Shaykh al-Hind: Hayāt awr kārnāme [Shaykh al-Hind: Life and works] (Urduca). Shaykhul Hind Academy. ss. 304-305. 
  53. ^ M.Sıddık Gümüş (1 Mart 2014). Islam's Reformers. Hakikat Kitabevi. 
  54. ^ Dr.Muhammad Masood Ahmad (1995). The Reformer Of The Muslim World. Al-Mukhtar Publications. 
  55. ^ Mian, Ali Altaf (2015). "Surviving Modernity: Ashraf 'Ali Thanvi (1863–1943) and the Making of Muslim Orthodoxy in Colonial India". Duke University (İngilizce). 7 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  56. ^ Rippin, Andrew. Muslims: Their Religious Beliefs and Practices. s. 282. 
  57. ^ Smith, Van Mitchell (September 1974). "History of West Africa, Vol. 2". History: Reviews of New Books. 2 (10): 251. doi:10.1080/03612759.1974.9946605. ISSN 0361-2759. 
  58. ^ Mawdudi and the Making of Islamic Revivalism. Oxford University Press. 4 Ocak 1996. ISBN 9780195357110. 
  59. ^ Rüdiger Seesemann (2010). "Sufism in West Africa". Religion Compass. Blackwell Publishing Ltd. 4 (10): 606-614. doi:10.1111/j.1749-8171.2010.00241.x. 9 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Kasım 2023. 
  60. ^ "next mujaddid- Syekh Muhammad Alawi al-Maliki, Benteng Sunni Abad ke-21". Republika (Indonesian newspaper) (Endonezce). 2 Mart 2015. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020. 
  61. ^ Jalali. "Correct Understanding of the Mawlid – 1 | TAQWA.sg | Tariqatu-l Arusiyyatu-l Qadiriyyah Worldwide Association (Singapore) - Shari'a, Tariqa, Ma'rifa, and Haqiqa" (İngilizce). 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Müceddid&oldid=33944414" sayfasından alınmıştır