Marmaris Millî Parkı - Vikipedi
Marmaris Millî Parkı | |
---|---|
Tür | Millî Park |
Konum | Marmaris, Muğla |
Yüzölçümü | 29.206 hektar |
Açılış | 1996 |
Durum | Faaliyette |
Resmî site | Marmaris Millî Parkı |
Marmaris Millî Parkı, Marmaris ve Köyceğiz ilçelerinde 29.206 hektar alanda, 1996 yılında kurulmuştur.
Temel Özellikler
[değiştir | kaynağı değiştir]Alan ilginç jeomorfolojik yapılar, nadir ekosistemler, hayvan ve bitki miktar ve türleri bakımından zenginlik dikkat çekicidir.[1] Alanın önemli özellikleri şu şekilde sıralanabilir; Önemli kuş alanı, önemli bitki alanı, önemli doğa alanı, önemli memeli alanı, sıcak bölge alanı, sıfır yok oluş alanı.
Fiziksel özellikler
[değiştir | kaynağı değiştir]- Physkos şehri: Karya liman kenti. Marmaris ilçesinin 2 km kuzeyinde, Beldibi'nin batısında yer alır. Zamanımıza sadece antik şehrin duvar kalıntıları kalmıştır. 1992 yılında Kültür bakanlığı tarafından 1.derece arkeolojik sit alanı ilan edildi.
- Amos harabeleri: Turunç beldesi yakınlarındaki Asarcık burnu üzerindeki tepede bulunur. Burada bulunan tiyatro, heykel kaideleri, sur duvarları ve tapınak Helenistik dönemden kalmadır. Tiyatro iyi durumdadır. 1978 yılında arkeolojik sit alanı ilan edilmiştir.
- Gavur Sancağı: Turunç-Kumlubük yolunun sağında, Turunç'a 2 km uzaklıktaki Sandaleyik tepesinde bulunur. Helenistik dönem kalıntılarının bulunduğu alan 1978 yılında arkeolojik sit alanı ilan edilmiştir.
- Marmaris kalesi: Kanuni Sultan Süleyman tarafından 1557 yılında yaptırılmıştır. Çevrede birkaç aslını korumuş eski Muğla evleri bulunur. Kale ve çevresinde 4 hektarlık kentsel sit alanı ilan edilmiştir.[2]
Doğal Yaşam
[değiştir | kaynağı değiştir]Parktaki önemli doğal özelliği olan alanlar; Adaağzı alanı, Günnücek ormanı, Bedir, Keçi ve Nimara adaları doğal sit olarak ilan edilmiştir.
Bitkiler
[değiştir | kaynağı değiştir]Alanda bulunan 541 bitkiden, 54 endemik, 9 tür alana özgü endemik, 5 tür tehlike altında, 74 tür nadir bitki sınıfındadır. Endemik Sığla ağacı milli parkın kıyılarında yayılır. Milli park alanında bulunan ağaçlar şunlardır; kızılçam, karaçam, akdeniz selvisi, kermes meşesi, boz pırnal meşesi, pırnal meşesi, bodur ardıç, kocayemiş, yabani zeytin, tesbih, defne, keçi boynuzu, sumak, menengiç ve sandal.[3] Park alanında çalı ve ot türleri olarak; zakkum, adaçayı, laden, eğrelti, geven, funda, hayıt, rezene, kekik bulunur.
Yörede bulunan endemik türler şunlardır: Onopordum caricum, Globularia dumulosa, Domuztopalağı (Cyclamen trochopteranthum), Çan çiçeği (Campanula Fruticulosa), Günlük ağacı (Liquidambar orientalis).
Hayvanlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Mili park alanında; 112 kuş türü, 213 böcek türü, 35 balık, 21 memeli, 29 sürüngen, 7 amfibi yaşadığı belirlenmiştir. Yörede belirlenen bazı türler şunlardır: Yaban domuzu, yaban keçisi, çakal, tilki, karakulak, porsuk, fare, ayı, yılan türleri, kirpi, oklu kirpi, kertenkeleler, atmaca, güvercin, şahin, kartal, kerkenez, ada doğanı, karatavuk, kınalı keklik, gümüş martı, ardıç kuşu, ada martısı, karabaş martı, çıvgın, kızıl gerdan, serçe, baştankara, ispinoz, saka, kara kızılkuyruk.[4]
Alan Kullanımı
[değiştir | kaynağı değiştir]Alanda yapılabilecek bazı etkinlikler; Doğa Fotoğrafçılığı, Jeomorfolojik yapı, Ekoturizm, yamaç paraşütü, eğitim, flora ve fauna zenginliği gözlemi, doğa gezisi, piknik. Milli park içinde yapılan etkinlikler; Oryantiring, paintball, dağ bisikleti, çamur yarışları, botanik turları, kaya tırmanma, amatör balık avlama, dalış turları, triatlon,
Ulaşım
[değiştir | kaynağı değiştir]Muğla'ya milli parkın uzaklığı 60 km'dir. D 550 ve D 400 karayolları ile alana ulaşılabilmektedir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Milli Parklar". tukcev.org.tr. 28 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2014.
- ^ "Kaynak Değerleri:". milliparklar.gov.tr. 19 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2014.
- ^ "FLORA". milliparklar.gov.tr. 19 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2014.
- ^ "FAUNA". Marmaris Millî Parkı. milliparklar.gov.tr. 19 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2014.