Prometheus - Vikipedi
Prometheus | |
---|---|
Özellikleri | |
Alanı | Yunan mitolojisinde öngören, kurnaz danışman, kültür kahramanı ve düzenbazlık tanrısı |
Kişisel bilgileri | |
Ebeveynler | İapetos ve Asya yada Klymene |
Kardeşler | Atlas, Epimetheus, Menoetius, Anchiale |
Çocuklar | Deukalion |
Yunan mitolojisi |
---|
İlahlar |
Kahramanlar ve kahramanlık |
İlgili maddeler |
Yunan mitolojisi'nde, Prometheus veya Promete (Antik Yunanca: Προμηθεύς; "öngörü", "önceden gören")[1][2][3] Titan ateş tanrısıdır.[4] Prometheus en çok tanrılara ateşi çalarak meydan okumasıyla ve ateşi teknoloji, bilgi ve uygarlık biçiminde insanlığa vermesiyle tanınır. Efsanenin bazılarında, insanlığın çamurdan yaratılması ile de anılır. Prometheus zekâsı ve insanlığın şampiyonu olmasıyla tanınır,[5] ve genellikle insanî sanatların ve bilimlerin yazarı olarak da görülür. Bazen Deukalion'un babası, Tufan'ın kahramanı olarak tanıtılır.[6][7][8]
Prometheus'un ateşi çalıp insanlara vermesinin bir sonucu olarak cezalandırılması, hem antik hem de modern kültürde popüler bir konudur. Olimpos tanrıları'nın kralı Zeus, Prometheus'u suçundan dolayı sonsuz işkenceye mahkûm etti. Prometheus bir kayaya bağlandı ve Zeus'un amblemindeki kartal karaciğerini yemesi için gönderildi (eski Yunan'da karaciğerin insan duygularının merkezi olduğu düşünülüyordu).[9]
Karaciğeri daha sonra bir gecede yeniden büyür ancak devam eden döngüde ertesi gün tekrar yenecektir.[9] Efsanenin birkaç ana versiyonuna göre, özellikle de Hesiodos'a göre, Prometheus sonunda kahraman Herakles tarafından serbest bırakıldı.[10][11]
Daha çok sembolizmde, bazıları tarafından Prometheus'un mücadelesi antik Yunanlar için barbar diyarının uzandığı Kafkas Dağları'ndaki iki volkanik burunda, Elbruz Dağı veya Kazbek Dağı'ndadır.[12]
Başka bir efsanede Prometheus, antik Yunan dininde uygulanan hayvan kurban edilme biçimini belirler.[13] Prometheus'un kendisine ait bir kült olduğuna dair kanıtlar çok değildir. Esasen antik Atina'da dini faaliyetlerin odak noktasıydı ve burada Yunan yaratıcı beceri ve teknoloji tanrıları olan Athena ve Hephaistos ile bağlantılıydı.[14][15]
Batı klasik geleneğinde Prometheus, insan çabasını (özellikle bilimsel bilgi arayışını) ve aşırıya kaçma riskini veya istenmeyen sonuçları temsil eden bir şahsiyet oldu. Özellikle Romantik çağ’da insan varlığını iyileştirme çabaları aynı zamanda trajediye de yol açabilecek tek dehanın vücut bulmuş hali olarak görülüyordu: Mary Shelley örneğin Frankenstein (1818) adlı romanının alt başlığını "Modern Prometheus" olarak verdi.
Prometheus, Hesiodos'a göre İapetos'la ve Klymene'nin oğlu ve Atlas, Menoitios ve Epimetheus'un kardeşidir. Bazı metinlerde Prometheus'un annesi Asia ve kardeşi Athos olarak gösterilir. Prometheus, öteki kardeşleri gibi tanrısal düzene kafa tutmuş, karşı çıkmış ve öteki kardeşlerinden farklı olarak sonunda insanoğlunu yaratarak ve onlara ateşi (yaratıcılığı, bilimi, uygarlığı) vererek bu düzeni değiştirmeyi başarmıştır.
Etimoloji
[değiştir | kaynağı değiştir]Prometheus, Hint-Avrupa dil ailesindeki "önce" öneki olan "pro" ve "metheus" olarak ayrılır. Metheus sözcüğünün yakın kökeni, “matematik” sözcüğünün bile dayanağı olan, Yunanca “öğrenmek” anlamındaki “math-”tır (μάθ). Grekler, mitolojideki Prometheus’a “önceden öğrenen” anlamını yükleyerek onu bir kahin tanrı olarak nitelendirmişlerdir. Uzak kökeni ise Sanskritçeye dayanır. Prometheus, Hint mitolojisindeki ateş tanrısı Agni ile eşlenebilir. Sanskritçedeki “yakmak” anlamında kullanılan “mathaya” (मथाय) Grekçedeki “metheus” sözcüğünün mitolojik kaynağını böylece açıklar; Prometheus ateşi çalarak insanları yaratmıştır.[16]
Mitoloji
[değiştir | kaynağı değiştir]Olympos Tanrıları'nın kuvvet ve kudretine karşılık, Prometheus'ta kurnazlık ve zekâ vardır. Titanların isyanları sırasında tarafsızlığını korumuş ve başkaldırmamış bir Titan oğlu olarak Zeus'un gözüne girmeyi başarmıştı. Zeus onu Olympos'daki ölümsüzlerin arasına aldı. Oysa o Zeus ve arkadaşlarına karşı kin besliyordu. Dedelerinin öcünü almak için, kendi gözyaşıyla yoğurduğu balçıktan ilk insanı yarattı. Sonra onun acizliğine acıyarak, Hephaistos’un (Demirci Tanrı) alevler saçan ocağından bir kıvılcım çaldı ve insanlara armağan etti. Bunun için Zeus tarafından Kafkas Dağında zincire vurulmuş ve Prometheus Desmotes (zincire vurulmuş Prometheus) adıyla anılmıştır. Prometheus, insanlarla ateşi (bilimin ve aydınlanmanın sembolü) paylaştığı için Zeus tarafından, bir kartalın (bazen akbabayla karıştırılır) her gün, geceleri yeniden oluşan karaciğerini yemesiyle cezalandırılmıştır. Onu Kafkas dağının tepesindeki bu işkenceden Zeus'un oğlu olan yarı tanrı ve ölümlü Herakles kurtarır. Prometheus; "Zeus tahtından düşmedikçe benim işkencelerimin sonu yoktur" der, böylelikle insanlığa özgürlüğün yolunu göstermiş olur.
Bu arada Zeus, kendisini hiçe sayan insanlara da bir ders vermek için Hephaistos'a su ve balçıktan ilk bakirenin heykelini yaptırdı ve kalbine ruh yerine Prometheus'un ateşi çaldığı yerden aldığı bir kıvılcımı koyarak ona Pandora adını verdi. Onu insanlara yollarken eline verdiği kutuda (Pandora'nın Kutusu) ise tüm kötülükler ve ızdıraplar vardı. Zeus böylece insanlardan da intikamını almış oldu.
Prometheus'un zincire vurulmasındaki asıl neden Zeus'un ondan korkuyor olmasıdır. Geleceği görme yetisine sahip bir titan olan Prometheus, bu yetisini kullanarak Zeus'un Kronos'u tahttan indirmesine yardımcı olmuştur. Gelecekte de Prometheus'un bu özelliğini kendisinin tahttan düşürülmesi için de kullanacağından korkan Zeus, Prometheus'un ateşi (bilgiyi) çalarak insanlara vermesi ile ondan kurtulmak için gerekli fırsatı elde etmiştir. Bu işkence otuz bin yıl sürmek üzere planlanmıştı fakat Herkül'ün onu serbest bırakmasıyla Prometheus kendisinin karaciğerini her gün yiyen kartalı buldu ve öç olarak Zeus'un Prometheus'u cezalandırmakla görevlendirdiği kartalın karaciğerini yedi. Zeus bu şekilde cezasını sonlandıran Prometheus'u affetti ve tekrar ölümsüzlerin arasına aldı.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Prometheus'un Grek kültüründeki yeri bakımından felsefi yorumu
- Prometheus Bir Kurtarıcı mı, Yoksa Bir Günahkâr m 3 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.ı?[17]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Smith, "Prometheus" 25 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Erhat, Azra. "Prometheus". Mitoloji Sözlüğü (PDF). s. 825-826. 22 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Temmuz 2024.
- ^ Aiskhylos, "Önsöz", Zincire Vurulmuş Prometheus, İş Bankası Kültür Yay., s.9
- ^ "Prometheus | Description & Myth". Encyclopedia Britannica. 10 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020.
- ^ William Hansen, Classical Mythology: A Guide to the Mythical World of the Greeks and Romans (Oxford University Press, 2005), pp. 32, 48–50, 69–73, 93, 96, 102–104, 140; as trickster figure, p. 310.
- ^ Dougherty, C. (2006). Prometheus. Abingdon: Routledge.
- ^ West, S. (1994). Prometheus Orientalized. Museum Helveticum, 51(3), 129-149.
- ^ "Bibliotheca 1.7.1". 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2021.
- ^ a b Krishna, Gopi; Hillman, James (commentary) (1970). Kundalini – the evolutionary energy in man. Londra: Stuart & Watkins. s. 77. SBN 7224 0115 9. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Hesiod, Theogony 526-8
- ^ Greenberg, Mike; PhD (4 Mayıs 2020). "Prometheus: The Complete Guide to the Greek Titan (2021)" (İngilizce). 11 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2021.
- ^ Thomas, Lowell (1964). Book of the High Mountains. Julian Messner. s. 159.
- ^ "PROMETHEUS - Greek Titan God of Forethought, Creator of Mankind". www.theoi.com. 25 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2022.
- ^ Lewis Richard Farnell, The Cults of the Greek States (Oxford: Clarendon Press, 1896), vol. 1, pp. 36, 49, 75, 277, 285, 314, 346
- ^ Carol Dougherty, Prometheus (Routledge, 2006), p. 42ff
- ^ "Metheus Sözlük". 25 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2013.
- ^ "Prometheus Bir Kurtarıcı mı, Yoksa Bir Günahkâr mı?". MozartCultures. 10 Nisan 2021. 3 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2021.