Saraybosna Suikastı - Vikipedi

Franz Ferdinand ve eşi

Saraybosna Suikastı, 28 Haziran 1914 saat 01.15'te[1] Arşidük Franz Ferdinand'a Gavrilo Princip adındaki bir Boşnak Sırp tarafından düzenlendi. Princip, aynı zamanda Muhamed Mehmedbašić, Vaso Čubrilović, Nedeljko Čabrinović, Cvjetko Popović ve Trifko Grabež (bir Boşnak ve beş Sırp) içeren ve Boşnak Sırp Danilo Ilić ve Kara El adlı gizli cemiyetinin bir üyesi tarafından koordine edilen altı suikastçıdan biriydi. Suikastın siyasi amacı, Avusturya-Macaristan'ın Güney Slav eyaletlerini bir Yugoslavya'da birleştirebilmek için koparmaktı. Suikastçıların bu girişimlerinin nedenleri, daha sonra Genç Bosna olarak bilinen hareketle tutarlıydı. Suikast, Avusturya-Macaristan'ın daha sonra Sırbistan Krallığı'na bir ültimatom vermesi ve kısmen reddedilmesi ile doğrudan I. Dünya Savaşı'na yol açtı. Avusturya-Macaristan daha sonra Sırbistan'a savaş ilan ederek çoğu Avrupa devleti arasında savaşa yol açan eylemleri tetikledi.

Sırp askeri komplosu, Sırp istihbarat ajanı Binbaşı Vojislav Tankosić ve Rade Malobabić'in yardımıyla Sırp Askeri İstihbarat Şefi Dragutin Dimitrijević tarafından düzenlendi. Tankosić suikastçıları bomba ve tabancalarla silahlandırdı ve eğitti. Suikastçılara, Malobabić'in silah ve ajanların Avusturya-Macaristan'a sızması için kullandığı aynı gizli güvenli ev ve ajan ağına erişim izni verildi.

Suikastçılar, gizli şebekenin kilit üyeleri ve hala hayatta olan kilit roldeki Sırp askeri komplocular tutuklandı, yargılandı, mahkûm edildi ve cezalandırıldı. Bosna'da tutuklananlar Ekim 1914'te Saraybosna'da yargılandı. Diğer komplocular, 1916-1917'de Fransız kontrolündeki Selanik Cephesi'ndeki bir Sırp mahkemesinde ilgisiz asılsız suçlamalarla tutuklandı ve yargılandı; Sırbistan en büyük askeri komploculardan üçünü idam etti. Suikastlarla ilgili bilinenlerin çoğu bu iki duruşma ve ilgili kayıtlardan gelmektedir.

Eski Yugoslavya'nın çeşitli ülkeleri büyük ölçüde Gavrilo Princip'i bir terörist olarak görürken,[2][3] günümüzde Sırp Cumhuriyeti ve Sırbistan hükûmetleri Princip'in bir kahraman olduğu konusunda ısrar etmeye devam etmektedir.[2][4]

I. Dünya Savaşı'na götüren olaylar
Fransa-Prusya Savaşı1870-1871
Berlin Kongresi1878
İkili İttifak1879
Üçlü İttifak1882
Rus-Fransız İttifakı1894
Alman-İngiliz deniz rekabeti1898-1912
İngiltere-Fransa Dostluk Antlaşması1904
Rus-Japon Savaşı1904-1905
Birinci Fas Bunalımı1905-1906
Britanya-Rusya Antantı1907
Bosna Krizi1908-1909
Agadir Krizi1911
Trablusgarp Savaşı1911-1912
Balkan Savaşları1912-1913
Saraybosna Suikastı1914
Temmuz Krizi1914

Suikast

[değiştir | kaynağı değiştir]

Konvoy

[değiştir | kaynağı değiştir]

28 Haziran 1914 sabahı Danilo Ilić, altı suikastçıyı konvoy rotası boyunca konumlandırdı. Ilić caddede yürüdü ve suikastçıları cesaretlendirmeye çalıştı.[5] Franz Ferdinand ve ekibi, Ilidža Kaplıcası'ndan Saraybosna'ya trenle ilerledi.[6] Vali Oskar Potiorek partiyle Saraybosna istasyonunda bir araya geldi. Altı otomobil bekliyordu. Yanlışlıkla, üç yerel polis memuru, özel güvenlik amiri ile ilk arabaya bindi; şeflerine eşlik etmesi gereken özel güvenlik görevlileri geride kaldı.[7] İkinci araba Saraybosna Belediye Başkanı ve Polis Şefini taşıdı. Konvoydaki üçüncü otomobil, üstü katlanmış bir Gräf&Stift 28/32 PS açık spor otomobildi. Franz Ferdinand, eşi Sophie, Vali Potiorek ve Yarbay Kont Franz von Harrach bu üçüncü arabaya bindiler.[7] Konvoyun önceden duyurulan programdaki ilk durağı, askeri kışlaların kısa bir teftişiydi. Programa göre, konvoy, Appel Rıhtımı üzerinden belediye binası gitmek için sabah 10:00'da kışladan ayrılacaktı.[8]

Saraybosna'daki güvenlik düzenlemeleri sınırlıydı. Yerel askeri komutan General Michael von Appel, birliklerin amaçlanan rotayı çizmesini önerdi, ancak bunun sadık vatandaşları rahatsız edeceği söylendi. Buna göre, ziyaret eden tarafın korunması Saraybosna polisine bırakıldı ve ziyaretin yapıldığı Pazar günü bu polislerin sadece 60'ı görevdeydi.

Bombalama

[değiştir | kaynağı değiştir]
Resmi bir rapordan 28 Haziran 1914 olaylarını gösteren bir harita

Konvoy ilk suikastçı Mehmedbašić'i geçti. Danilo Ilić, onu Mostar Cafe'nin bahçesinin önüne yerleştirmiş ve bir bomba ile silahlandırmıştı.[9] Mehmedbašić harekete geçemedi. Ilić, Vaso Čubrilović'i Mehmedbašić'in yanına yerleştirerek onu bir tabanca ve bomba ile silahlandırmıştı. O da harekete geçemedi. Ilić, güzergâh boyunca Nedeljko Čabrinović'i Miljacka Nehri yakınlarındaki caddenin karşı tarafına yerleştirerek onu da bir bomba ile silahlandırmıştı.

Saat 10:10'da[10] Franz Ferdinand'ın arabası yaklaştı ve Čabrinović bombasını attı. Bomba, arkaya doğru katlanan üstü açılır kapağın üzerinden sekti ve sokağa fırladı.[11] Bombanın zaman ayarlı patlayıcısı, bir sonraki arabanın altında patlamasına neden oldu ve arabayı hareketsiz kılarak 1 fit çapında (0,30 m), 6,5 inç derinliğinde (170 mm) bir çukur oluşmasına neden oldu ve 16–20 kişi yaralandı.[12]

Čabrinović siyanür hapını yuttu ve Miljacka nehrine atladı. Čabrinović'in intihar girişimi başarısız oldu, çünkü tarihi geçmiş olan eski siyanür sadece kusmasına neden oldu ve Miljacka'nın atladığı nehir, sıcak ve kurak yaz nedeniyle sadece 13 cm derinliğinde idi.[13] Polis Čabrinović'i nehirden dışarı sürükledi ve gözaltına alınmadan önce kalabalık tarafından ciddi şekilde dövüldü.

Alay, hasar gören arabayı geride bırakarak Belediye Binası'na doğru hızla uzaklaştı. Cvjetko Popović, Gavrilo Princip ve Trifun Grabež, konvoy onları yüksek hızda geçtiği için hareket edemediler.[14]

Belediye Binası resepsiyonu

[değiştir | kaynağı değiştir]
Arşidük Franz Ferdinand'ın konvoyunun rotasını gösteren bir harita

Daha önceden planlananmış bir resepsiyon için Belediye Binası'na gelen Franz Ferdinand anlaşılır stres işaretleri gösterdi ve Belediye Başkanı Fehim Curčić'in protesto için hazırladığı bir karşılama konuşmasını yarıda keserek: "Sayın Belediye Başkanı, buraya bir ziyaret için geldim ve bombalarla karşılandım. Bu çok çirkin." dedi.[15] Düşes Sophie daha sonra Franz Ferdinand'ın kulağına fısıldadı ve bir duraklamanın ardından Franz Ferdinand belediye başkanına "Şimdi konuşabilirsiniz" dedi.[10] Daha sonra sakinleşti ve belediye başkanı konuşmasını yaptı. Franz Ferdinand, hasarlı arabada olmaktan dolayı hala kanla ıslanmış olan kendi konuşma kağıtlarını hazırlarken beklemek zorunda kaldı. Hazırlanan metne, Saraybosna halkına alkışladıkları için teşekkür ederek, "suikast girişiminin başarısız olmasından duydukları sevinci ifade ettikleri gibi" o günün olayları hakkında birkaç açıklama ekledi.[16]

Arşidük'ün parti yetkilileri ve üyeleri bundan sonra ne yapılacağını tartıştılar. Başpiskoposun meclis üyesi Baron Rumerskirch, çiftin sokakları geçmek için şehre asker getirilinceye kadar Belediye Binası'nda kalmasını önerdi. Genel Vali Oskar Potiorek, doğrudan manevralardan gelen askerlerin bu tür görevlere uygun kıyafet üniformalarına sahip olmadığı gerekçesiyle bu öneriyi[17] veto etti ve "Saraybosna'nın suikastçılarla dolu olduğunu mu düşünüyorsun?" diyerek sözünü bitirdi.[17]

Franz Ferdinand ve Sophie, hastanede bombalama sonucu yaralıların ziyaret edilmesi lehine planladıkları programdan vazgeçtiler. Kont Harrach, Arşidük'ü caddenin nehir tarafından herhangi bir saldırıdan korumak için Franz Ferdinand'ın arabasının sol tarafındaki koşu tahtasında bir pozisyon aldı.[18][19] Saat 10:45'te, Franz Ferdinand ve Sophie üçüncü arabayla bir kez daha konvoya bindiler.[18] Çiftin güvenliğini sağlamak için General Oskar Potiorek, imparatorluk konvoyunun Appel Rıhtımı boyunca düz bir şekilde Saraybosna Hastanesi'ne gitmesi gerektiğine karar verdi, böylece kalabalık şehir merkezinden kaçabileceklerdi.[20][21] Ancak Potiorek, kararını şoförlere iletemedi.[19][22] Sonuç olarak, Arşidük'ün şoförü Leopold Lojka,[23] Latin Köprüsü'nde tıpkı önündeki iki şoför gibi sağa dönüş yaptı.[24] Tarihçi Joachim Remak'a göre, bunun nedeni Potiorek'in yardımcısı Eric (h) von Merrizzi'nin hastanede olması ve bu nedenle aracın şoförü Lojka'ya planlardaki ve sürüş rotasındaki değişiklik hakkında bilgi verememiş olmasıdır.[[#cite_note-FOOTNOTERemak1959[[Kategori:Kaynaklardaki_sayfa_numarası_eksik_olan_maddeler]]<sup_class="noprint_Inline-Template"_style="white-space:nowrap;">&#91;<i>[[Vikipedi:Kaynak_gösterme|<span_title="Bu_şablon_referans_gösterilen_kaynağın_sayfa_veya_bölüm_numarasının_istenildiğini_belirtir.'"`UNIQ--nowiki-00000022-QINU`"'_(Ağustos_2020)">sayfa&nbsp;belirt</span>]]</i>&#93;</sup>-25|[25]]] Daha önce Potiorek'i imparatorluk ziyareti için yetersiz güvenlik önlemleri konusunda defalarca uyaran Saraybosna Polis Şefi Edmund Gerde'den, Archduke'nin yardımcılarından biri tarafından yeni rotayı sürücülere anlatması istendi, ancak o anki kafa karışıklığı ve gerginlik içinde bunu yapmayı ihmal etti.[26]

Ölümcül ateş

[değiştir | kaynağı değiştir]
Suikastın ardından[27]
Princip'in FN Model 1910 tabancası, Askeri Tarih Müzesi, Viyana 'da sergileniyor, 2009

İlk suikast girişiminin başarısız olduğunu öğrenen Princip, dönüş yolculuğunda Arşidük'ü öldürmek için uygun bir yer düşündü ve Latin Köprüsü yakınlarındaki yakındaki bir yiyecek dükkânının (Schiller'in şarküterisi) önündeki bir konuma yerleşmeye karar verdi.[28] Bu noktada, Arşidük'ün konvoyunun birinci ve ikinci arabaları birden sağa sapıp bir ara sokağa dönerek Appel Rıhtımını terk etti.[24] Arşidük'ün şoförü onların rotasını takip edince, İmparatorluk çiftiyle üçüncü aracı paylaşan Vali Potiorek, şoföre yanlış yoldan gittiği gerekçesiyle durması için seslendi.[29] Şoför frene bastı ve geri vites gidip, Princip'in durduğu yere yakın bir yerde aracı durdurdu.[30] Suikastçı arabanın ayak basamağına çıktı ve Franz Ferdinand ve Sophie'yi Belçika yapımı FN Herstal FN Browning M1910 380 kalibreli bir tabanca kullanarak boş bir mesafeden[29] vurdu.[31] Tabanca seri numaraları 19074, 19075, 19120 ve 19126 olarak suikastçılara verilmişti; Princip 19074 seri no'lu tabancayı kullandı.[32] Albertini'ye göre, "ilk kurşun Arşidük'ü boyun damarından yaraladı, ikincisi Düşes'i karın bölgesinden yaraladı."[33] Princip kendini vurmaya çalıştı ama hemen yakalandı ve tutuklandı.[29] Princip'e cezası verilirken, niyetinin Sophie'den çok Vali Potiorek'i öldürmek olduğunu belirtti.[34]

Sophie vurulduktan sonra hemen bayıldı ve Franz Ferdinand'ın bacakları üzerine çöktü.[29] Arşidük de tıbbi tedavi için Valinin ikametgâhına götürülürken bilincini kaybetti.[29] Kont Harrach'ın bildirdiğine göre, Franz Ferdinand'ın son sözleri "Sophie, Sophie! Ölme! Çocuklarımız için yaşa!" oldu.[35] İmparatorluk çifti 28 Haziran 1914 günü saat 11:30'da öldü;[36] Sophie Vali'nin konutuna vardığında öldü ve Franz Ferdinand eşinden 10 dakika sonra öldü.[37]

Cenaze

[değiştir | kaynağı değiştir]

Cesetler SMS Viribus Unitis zırhlısı ile Trieste'ye ve daha sonra özel trenle Viyana'ya nakledildi. Yabancı kraliyet ailesinin çoğu katılmayı planlamış olsa da, açıkça reddedilmişlerdi ve cenaze, ölen çiftin üç çocuğunun birkaç halka açık tören dışında tutulmasıyla birlikte, sadece imparatorluk ailesinin yakınında gerçekleşti. Subay birliklerinin cenaze trenini selamlaması yasaklandı ve bu, olası yeni mirasçı Arşidük I. Karl önderliğinde küçük bir isyana yol açtı. Tabutlarının halk tarafından görülmesi ciddi bir şekilde azaldı ve daha da skandal bir şekilde, Avusturya İmparatoru I. Franz Joseph'in en yüksek mahkeme yetkililerinden Montenuovo, çocuklara faturayı ödetmek için uğraştı fakat bu başarısızlıkla sonuçlandı. Düşes İmparatorluk Mahzenine gömülemediği için Arşidük ve Düşes Artstetten Kalesi'ne defnedildi.[38]

Sonuç

[değiştir | kaynağı değiştir]
Saraybosna'daki Sırp karşıtı isyanlar sonrasında sokaklarda kalabalıklar, 29 Haziran 1914

Tüm suikastçılar sonunda yakalandı.[39] Avusturya-Macaristan'da gözaltında tutulanlar, kendilerine ve silahlarını Saraybosna'ya götürmelerine yardımcı olanlarla birlikte yargılandı. Mehmedbašić Karadağ'da tutuklandı, ancak Sırbistan'a "kaçmasına" izin verildi ve burada Binbaşı Tankosić'in yardımcılarına katıldı,[40] ancak 1916'da Sırbistan onu diğer asılsız suçlamalarla hapse attı.

Suikastı izleyen saatlerde Saraybosna'da ve Avusturya-Macaristan'ın çeşitli yerlerinde Sırp karşıtı isyanlar, ordu tarafından düzen sağlanana kadar patlak verdi.[41] Suikast'ın yapıldığı günün gecesi, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun diğer bölgelerinde, özellikle günümüz Bosna Hersek ve Hırvatistan topraklarında ülke çapında Sırp karşıtı pogromlar ve gösteriler düzenlendi.[42][43][44] Gösteriler Bosna Hersek'in Avusturya-Macaristan valisi Oskar Potiorek tarafından organize edildi ve teşvik edildi.[45] Josip Frank'in takipçileri tarafından yürütülen ilk Sırp karşıtı gösteriler 28 Haziran akşamı Zagreb'de düzenlendi. Ertesi gün, Saraybosna'daki Sırp karşıtı gösteriler daha şiddetli hale geldi. Şehirdeki polis ve yerel yetkililer, Sırp karşıtı şiddeti önlemek için hiçbir şey yapmadı.[46] Yazar Ivo Andrić, Saraybosna'daki şiddeti "Saraybosna nefret çılgınlığı" olarak nitelendirdi.[47] Saraybosna'daki katliamın ilk gününde iki Sırp öldürüldü, birçoğu saldırıya uğradı, Sırpların sahip olduğu 1.000 civarında ev, dükkân, okul ve kurum (bankalar, oteller, matbaalar gibi) yerle bir edildi veya talan edildi.[48]

Suikastın ardından, Franz Joseph'in kızı Marie Valerie, babasının yeni varisi olan büyük yeğeni Arşidük Charles'a daha fazla güvendiğini ifade ettiğini kaydetti. Avusturya-Macaristan İmparatoru, suikastle ilgili olarak kızına şu sözleri itiraf etti: "Benim için bu, büyük bir endişeden kurtulmadır."[49]

Duruşmalar ve ceza

[değiştir | kaynağı değiştir]

Saraybosna davası (Ekim 1914)

[değiştir | kaynağı değiştir]
Saraybosna davası sürerken. Princip, ilk sıranın ortasında oturuyor.

Avusturya-Macaristan makamları, Saraybosna suikastçılarını (Karadağ'a kaçan ve orada polis gözetiminden Sırbistan'a serbest bırakılan Mehmedbašić hariç),[50] davalarında kendilerine yardım eden ajan ve köylülerle birlikte tutukladı ve yargıladı. Sanıkların çoğu, Sırbistan Krallığı'ndaki resmi çevrelerin dahil olduğu vatana ihanet etmek için komplo kurmakla suçlandı.[51] Yüksek ihanet komplosu, ölüm cezasını gerektiriyordu, ancak komplo basit bir cinayet işlemek için değildi. Duruşma, 28 Ekim 1914'te açıklanan karar ve cezalarla 12-23 Ekim tarihleri arasında görüldü.[51]

Saraybosna. Yazma: 28 Haziran 1914 tarihinde bu yerden Gavrılo Princip, Avusturya-Macaristan'ın virisi Franz Ferdınand ve onun eşi Sofya’yı öldürdü.

Ölüm cezasıyla karşı karşıya kalan yetişkin sanıklar, duruşmada kendilerini komplonun isteksiz katılımcıları olarak tasvir ettiler. Sanık Veljko Čubrilović'in (bir Narodna Odbrana ajanı olan ve silahların taşınmasını koordine eden) incelemesi bu çabanın bir örneğidir. Čubrilović mahkemeye şunları söyledi: "Princip bana baktı ve çok güçlü bir şekilde 'biz veliaht prens'e suikast yapacağız ve eğer bunu biliyorsanız, sessiz olmalısınız. Eğer ihanet edersen, sen ve ailen yok olacaksın.""[52] Savunma avukatı tarafından sorgulanan Cubrilović, onu Princip ve Grabež ile işbirliği yapmaya zorladığını söyledi."[53] Čubrilović, Princip'in arkasında büyük zulümler gerçekleştirebilecek devrimci bir örgütün olmasından korktuğunu açıkladı ve bu nedenle onlara uymazsa evinin yıkılmasından ve ailesinin öldürülmesinden korktuğunu en azından Sırbistan'da böyle bir örgütün var olduğunu bildiğini açıkladı. Başka bir Narodna Odbrana ajanı Mihajlo Jovanović de suikast karşıtı olduğunu iddia etti.[51]

Gençliğinden dolayı idam cezasına çarptırılmayan Belgradlı komplocular, haklarındaki suçlamayı çürütmek için duruşmada kendilerini suçlamalardan ve Sırbistan'dan uzaklaştırmaya odaklandılar ve mahkemedeki ifadelerini önceki ifadelerinden değiştirdiler.[54] Princip çapraz sorgulama altında şunları söyledi: "Ben bir Yugoslav milliyetçisiyim ve tüm Güney Slavların hangi devlette olursa olsun birleşmesine ve Avusturya'dan bağımsız olacağına inanıyorum." Daha sonra Princip'e amacını nasıl gerçekleştirmeyi amaçladığı soruldu ve şu cevabı verdi: "Terör yoluyla."[55] Cabrinović, onu Franz Ferdinand'ı öldürmeye motive eden siyasi görüşlerin Sırbistan içinde seyahat ettiği çevrelerde tutulan görüşler olduğuna tanıklık etti.[56] Mahkeme, sanıkların resmi Sırbistan'ı suçsuz saydığını iddia eden hikâyelerine inanmadı.[57] Karar şöyleydi: "Mahkeme, hem Narodna Odbrana'nın hem de Sırbistan Krallığı'ndaki casusluk hizmetinden sorumlu askeri çevrelerin öfke içinde işbirliği yaptığının kanıtlarıyla kanıtlandığını kabul ediyor."[57]

Duruşmada Čabrinović cinayetlerden duyduğu üzüntüyü dile getirmişti. Cezanın ardından Čabrinović, katillerin yetim bıraktığı üç küçük çocuktan tamamen affedildiklerine dair mektubu aldı.[58] Čabrinović ve Princip hapishanede tüberkülozdan öldü. Suçun işlendiği tarihte 20 yaşın altındakiler, Avusturya-Macaristan yasalarına göre en fazla 20 yıl hapis cezasına çarptırılabilirdi. Mahkeme, gerçek doğum tarihine ilişkin bazı şüpheler olması nedeniyle Princip'in yaşıyla ilgili tartışmalar dinlemiş, ancak suikast sırasında Princip'in 20 yaşın altında olduğu sonucuna varmıştır.[59] Bosna Hersek henüz Avusturya ya da Macaristan'a bağlanmadığı için, Avusturya-Macaristan Maliye Bakanı Bosna-Hersek'i yönetiyordu ve Kaiser'e merhamet tavsiye etme sorumluluğunu üstlendi.

Suikastın ardından yaşanan gelişmeler ve sonrası

[değiştir | kaynağı değiştir]
Gavrilo Princip'in Franz Ferdinand'ı öldürmesi, I. Dünya Savaşı'nı başlatan kıvılcım oldu.

Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun 1908'de işgal etmiş olduğu Bosna-Hersek'in Saraybosna kentinde, 28 Haziran 1914'te Gavrilo Princip isimli bir Sırp milliyetçisinin Arşidük Franz Ferdinand'ı öldürmesi I. Dünya Savaşı'nı başlatan kıvılcım oldu. Bu olaydan Sırbistan'ı sorumlu tutan Avusturya-Macaristan İmparatorluğu, 27 Temmuz 1914'te Sırbistan'ı işgal etti. Rusya Sırbistan'ı destekleyince Almanya, Avusturya-Macaristan'ın yandaşı olarak Rusya'ya savaş ilan etti; Fransa da 1892'de imzaladığı İkili İttifak Antlaşması çerçevesinde Rusya'yı destekledi. Bunun üzerine Almanya, Fransa'ya da savaş ilan etti.

Alman birlikleri Fransa'ya saldırmak için Belçika'ya girdi. 1839'da herhangi bir saldırı karşısında Belçika'ya yardım etmeye söz vermiş olan Birleşik Krallık, 4 Ağustos 1914'te Almanya'ya savaş ilan etti. Böylece I. Dünya Savaşı Avrupa'da başlamış oldu.


Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ I. Dünya Savaşı ve öncesi, Timaş yayınları, 2009, syf 14
  2. ^ a b Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Gavrilo Princip: hero or villain? isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  3. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Gavrilo Princip: Bosnian Serbs remember an assassin isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  4. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; Remembering World War I in the Conflict's Flash Point isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  5. ^ Albertini 1953, s. 49.
  6. ^ Dedijer 1966, s. 9.
  7. ^ a b Dedijer 1966, s. 11.
  8. ^ Dedijer 1966, s. 9; 12.
  9. ^ Dedijer 1966, s. 313.
  10. ^ a b Dedijer 1966, s. 12.
  11. ^ Albertini 1953, s. 35.
  12. ^ Dedijer 1966, Chapter XIV, fn. 21.
  13. ^ Malmberg, Ilkka: Tästä alkaa maailmansota. Helsingin Sanomat monthly supplement, June 2014, pp. 60–65.
  14. ^ Dedijer 1966, ss. 318–320; 344.
  15. ^ Albertini 1953, ss. 36–37.
  16. ^ Dedijer 1966, ss. 13–14.
  17. ^ a b Buttar 2016, s. 282.
  18. ^ a b Dedijer 1966, s. 15.
  19. ^ a b McMeekin 2013, s. 31.
  20. ^ McMeekin 2013, s. 28.
  21. ^ Biagini & Motta 2015, s. 19.
  22. ^ Gerolymatos 2008, s. 40.
  23. ^ "Time Magazine Milestones (as Leopold Lojka)". TIME. 9 Ağustos 1926. 4 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. 
  24. ^ a b MacMillan 2013, ss. 517–518.
  25. [[#cite_ref-FOOTNOTERemak1959[[Kategori:Kaynaklardaki_sayfa_numarası_eksik_olan_maddeler]]<sup_class="noprint_Inline-Template"_style="white-space:nowrap;">&#91;<i>[[Vikipedi:Kaynak_gösterme|<span_title="Bu_şablon_referans_gösterilen_kaynağın_sayfa_veya_bölüm_numarasının_istenildiğini_belirtir.'"`UNIQ--nowiki-00000022-QINU`"'_(Ağustos_2020)">sayfa&nbsp;belirt</span>]]</i>&#93;</sup>_25-0|^]] Remak 1959, s. [sayfa belirt].
  26. ^ King & Woolmans 2013, s. 169, 205.
  27. ^ Butcher 2014, p. 277; Birçok kaynak, bu fotoğrafın Princip'in tutuklandığını gösterdiği şeklinde tanımlar, ancak günümüz tarihçiler, adamın Ferdinand Behr adında bir seyirci olduğuna inanmaktadır..
  28. ^ Owings 1984, ss. 67–8.
  29. ^ a b c d e MacMillan 2013, s. 518.
  30. ^ Simpson, John (2010). Unreliable Sources: How the Twentieth Century Was Reported. Pan Macmillan. s. 105. ISBN 9780230750104. 28 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. 
  31. ^ King & Woolmans 2013, s. 206.
  32. ^ Belfield 2005, s. 237.
  33. ^ Albertini 1953, s. 36.
  34. ^ Dedijer 1966, s. 346.
  35. ^ Albertini 1953, ss. 37–38.
  36. ^ McMeekin 2013, s. 32.
  37. ^ Albertini 1953, s. 38.
  38. ^ "The Funeral of the Archduke". The Independent. New York. 13 Temmuz 1914. s. 59. 
  39. ^ Albertini 1953, s. 45.
  40. ^ Documents Diplomatiques Francais III Serie 1911–14,3, X Doc. 537
  41. ^ Albertini 1953, ss. 120–121.
  42. ^ Reports Service: Southeast Europe series. American Universities Field Staff. 1964. s. 44. 23 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. ... the assassination was followed by officially encouraged anti-Serb riots in Sarajevo and elsewhere and a country-wide pogrom of Serbs throughout Bosnia-Herzegovina and Croatia. 
  43. ^ Kasim Prohić; Sulejman Balić (1976). Sarajevo. Tourist Association. s. 1898. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. Immediately after the assassination of 28th June, 1914, veritable pogroms were organised against the Serbs on the... 
  44. ^ Johnson 2007, s. 27.
  45. ^ Novak, Viktor (1971). Istoriski časopis. s. 481. 24 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. Не само да Поћорек није спречио по- громе против Срба после сарајевског атентата већ их је и организовао и под- стицао. 
  46. ^ Mitrović 2007, s. 18.
  47. ^ Gioseffi 1993, s. 246.
  48. ^ Donia 2006, s. 125.
  49. ^ Palmer 1994, s. 324.
  50. ^ Documents Diplomatiques Francais III Serie 1911–14,3, X Doc. 537. This document notes that the diplomatic cable was forwarded to the Secret Service of the National Security Department to investigate the matter of the January 1914 irredentist planning meeting in France but the Secret Service did not report back.
  51. ^ a b c Biagini & Motta 2015, s. 21.
  52. ^ Owings 1984, s. 159.
  53. ^ Owings 1984, s. 170.
  54. ^ Albertini 1953, ss. 50–1.
  55. ^ Owings 1984, s. 56.
  56. ^ Albertini 1953, s. 50.
  57. ^ a b Albertini 1953, s. 68.
  58. ^ Dedijer 1966, ss. 345–346.
  59. ^ Dedijer 1966, s. 343.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Saraybosna_Suikastı&oldid=34000857" sayfasından alınmıştır