Semih Özakça - Vikipedi

Semih Özakça
Semih Özakça açlık grevi eyleminde (Ankara - 2017)
Doğum1989 (34-35 yaşında)
Eskişehir, Türkiye
EğitimSinop Üniversitesi
MeslekÖğretmen, aktivist
EvlilikEsra Özakça[1]

Semih Özakça (d. 1989, Eskişehir),[2] Türk öğretmen ve aktivist.[3][4]

Özakça, Mardin Mazıdağı Cumhuriyet İlkokulu'nda sınıf öğretmeniydi. 2016 Türkiye askerî darbe girişimi sonrası ilan edilen olağanüstü hâl kapsamında 29 Ekim 2016 tarihinde çıkartılan 675 sayılı kanun hükmünde kararname (KHK) ile öğretmenlikten ihraç edildi.[3] Benzer şekilde KHK ile işten atılan akademisyen Nuriye Gülmen'in 9 Kasım 2016 tarihinden bu yana başlattığı eyleme destek vererek 23 Kasım 2016 tarihinden itibaren kaybettiği işine geri dönmek üzere Ankara Yüksel Caddesi’ndeki İnsan Hakları Anıtı önünde eylem başlattı.[5] Ardından Gülmen ile birlikte açlık grevine başladı.[6] Bu süreçte 86 kilodan 45 kiloya düşen Özakça, KHK ihracına ilişkin itirazını değerlendiren OHAL Komisyonu'nun ret kararı vermesinin ardından 26 Ocak 2018'de açlık grevine son verdi.[7]

Yargı süreci

[değiştir | kaynağı değiştir]

22 Haziran 2017'de Semih Özakça ve Nuriye Gülmen, açlık grevi nedeniyle sağlık sorunları yaşadıkları iddiası ile haklarında uygulanan tutukluluk kararının kaldırılarak tedbiren tahliyele edilmeleri isteğiyle Türkiye Cumhuriyeti Anayasa Mahkemesi'ne başvuruda bulundu. Anayasa Mahkemesi 28 Haziran'da Özakça ve Gülmen'in yaptığı başvuruyu oybirliğiyle reddetti. Mahkeme gerekçeli kararında; "başvurucuların ceza infaz kurumunda tutulmalarının yaşamlarına, maddi veya manevi bütünlüklerine yönelik bir tehlike oluşturduğuna dair derhal tedbir kararı verilmesini gerektirir bir durum bulunmadığı anlaşılmıştır" ifadelerine yer verdi. Ayrıca, Gülmen ve Özakça'nın cezaevine getirildikleri günden beri sağlık durumlarının takip edildiği, kontrol amacıyla hastaneye sevk teşebbüslerinin Gülmen ve Özakça tarafından reddedildiği, acil durumlar için tedbirlerin alındığı ve cezaevi içinde bir hastanenin bulunduğu belirtildi.[8]

20 Ekim 2017'de Ankara 19. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, Özakça'nın elektronik kelepçe takma koşulu ile tahliye edilmesine karar verildi.[9]

Semih Özakça, davanın altıncı duruşmasında yargılandığı tüm suçlamalardan beraat etmiştir.[10][11]

AİHM başvurusu

[değiştir | kaynağı değiştir]

Özakça, Nuriye Gülmen ile birlikte 29 Haziran 2017 tarihinde açlık grevi sonucu sağlık sorunları yaşadıkları ve tutukluluk koşullarının sağlık durumlarını daha da kötüleştirdiği iddiasıyla tahliye edilmeleri talebiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM)'ne başvurdu.[12] 2 Ağustos 2017'de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Özakça ve Gülmen'in avukatları aracılığıyla yaptıkları tedbiren tahliye başvurusunu reddetti. AİHM ret kararında, "mahkemeye sunulan sağlık raporları ve diğer bilgiler ışığında, Özakça ve Gülmen'in Sincan Devlet Hastanesinde tutuklu bulunmalarının, başvuranların hayatı açısından gerçek ve yakın bir tehlike oluşturmadığını" belirtti. Mahkeme ayrıca Gülmen ve Özakça'yı açlık grevine son vermeye davet etti.[13]

AİHM başvurusunda muayene ve tıbbi belgeleme sürecine tek hekim olarak katılan ve 32 sayfalık bir rapor sunan Şebnem Korur Fincancı twitter hesabından muayene ve belgeleme sürecinde yaşananları anlatarak tepki gösterdi ve bu tıbbi belgelemeye kararda atıf yapılmamasını eleştirdi: "Tüm hekimler hayati tehlike, bakıma gereksinim var diyor, ama cezaevi hastanesinde refakatçisiz tutulabiliyorlar. Üstüne hukukçular ruhsal olarak karar verme yeterliliği olan insanlara açlık grevini sonlandırın çağrısı yapıp “devlet size iyi bakar” diyor. Ayrıntı çok ama bu kadarı dahi tüm sürecin nasıl hak ihlalleri ile yüklü olduğunu sanırım açıkça gösterebilir. Pek çok bilimsel kaynaklı işkence tanılı, toplam 32 sayfalık muayene, tıbbi belgeleme ve bilimsel görüşe tek bir atıf yoktur."[14]

Hakkındaki iddialar

[değiştir | kaynağı değiştir]

25 Mayıs 2017 tarihinde, İçişleri Bakanı Süleyman Soylu Semih Özakça ve Nuriye Gülmen'in "DHKP-C terör örgütü üyesi" olduklarını, eylemlerinin de bu örgüt tarafından desteklendiğini ve bu kişilerin DHKP-C ile doğrudan organik bir bağının söz konusu olduğunu iddia etti.[15] Soylu'nun bu iddiasının ardından ise avukat Selçuk Kozağaçlı Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın temiz olan adli sicil kaydını paylaşarak İçişleri Bakanı Süleyman Soylu'yu yalanladı.[16] Bunun üstüne İçişleri Bakanlığı Araştırma ve Etütler Merkezi 54 sayfalık, "Bir Terör Örgütünün Bitmeyen Senaryosu Nuriye Gülmen ve Semih Özakça Gerçeği" isimli bir kitapçık yayınladı. Kitapçıkta; Özakça hakkında "silahlı terör örgütüne üye olma", "kamu malına zarar verme", "basit yaralama", "kemiklerin kırılmasına sebebiyet verecek şekilde kasten yaralamak", "terör örgütü propagandası yapmak" gibi suçlardan hakkında ağır ceza ve asliye mahkemelerinde devam eden dört ceza davası bulunduğu belirtildi.[17] Cumhuriyet gazetesi, kitapçıkta kesin hüküm verilmemiş ve hala yargıtayda bekleyen bir dava başta olmak üzere, hakkında açılmış ve karara bağlanmamış diğer davaların kanıt olarak sunulduğunu iddia etti.[18]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ "Semih Özakça'nın eşi Esra Özakça: İşimizi, hayatımızı çaldılar". Cumhuriyet Gazetesi. cumhuriyet.com.tr. 15 Temmuz 2017. 12 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2017. 
  2. ^ "Açlık Grevinde 70. Gün: Gülmen ve Özakça Kimdir?". Bianet. bianet.org. 17 Mayıs 2017. 21 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2017. 
  3. ^ a b "İşlerini geri isteyen Nuriye Gülmen ve Semih Özakça 29 gündür açlık grevinde". CNN Türk. 4 Nisan 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017. 
  4. ^ "Two Turkish teachers on 75-day hunger strike detained by police". The Guardian. 22 Mayıs 2017. 22 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017. 
  5. ^ "Nuriye Gülmen Semih Özakça kimdir, ne iş yaparlar? Neden TT oldular DHKP-C üyesi mi?". Ajanskonya.net. 22 Mayıs 2017. 27 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017. 
  6. ^ "Akademisyen Nuriye Gülmen ve öğretmen Semih Özakça 21 gündür açlık grevinde". www.cumhuriyet.com.tr. 1 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2017. 
  7. ^ "Gülmen ve Özakça açlık grevini bitirdi". Duvar. 26 Ocak 2018. 27 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2018. 
  8. ^ Armutçu, Oya (28 Haziran 2017). "Anayasa Mahkemesi, Nuriye Gülmen ve Semih Özakça'nın tutukluluğuna yapılan itirazı reddetti". Hürriyet. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2017. 
  9. ^ "Özakça'ya tahliye, Gülmen'e tutukluluğa devam kararı". Sputnik. 20 Ekim 2017. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2017. 
  10. ^ "Nuriye Gülmen tahliye oldu". CNN Türk. cnnturk.com. 2 Aralık 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2017. 
  11. ^ "çlık grevindeki Nuriye Gülmen böyle karşılandı". Hürriyet Gazetesi. hurriyet.com.tr. 2 Aralık 2017. 4 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2017. 
  12. ^ "Nuriye Gülmen ve Semih Özakça için AİHM'e başvuru". NTV.com.tr. 30 Haziran 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2017. 
  13. ^ Çakır, Arzu (2 Ağustos 2017). "AİHM Semih Özakça ve Nuriye Gülmen'in Başvurusunu Reddetti". Amerika'nın Sesi. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2017. 
  14. ^ "AİHM'nin Gülmen ve Özakça kararına Fincancı'dan tepki". 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2017. 
  15. ^ "Bakan Soylu'dan Semih Özakça ve Nuriye Gülmen'le ilgili açıklamalar". NTV.com.tr. 25 Mayıs 2017. 1 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2017. 
  16. ^ "Bakan Soylu'nun 'terörist' ilan ettiği Gülmen ve Özakça'nın adli sicil kaydı". Cumhuriyet Gazetesi. cumhuriyet.com.tr. 25 Mayıs 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Haziran 2017. 
  17. ^ "Bir Terör Örgütünün Bitmeyen Senaryosu: "Nuriye Gülmen Ve Semih Özakça Gerçeği"". 13 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2017. 
  18. ^ "İçişleri'nden skandal Nuriye Gülmen ve Semih Özakça kitabı: Bir terör örgütünün bitmeyen senaryosu". Cumhuriyet Gazetesi. cumhuriyet.com.tr. 21 Temmuz 2017. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2017. 

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Semih_Özakça&oldid=33389677" sayfasından alınmıştır