Tektonik - Vikipedi

Tektonik,^[1] yer kabuğunun yapısını, özelliklerini ve zaman içindeki gelişimini kontrol eden süreçtir. Özellikle, dağ inşası süreçlerini, kratonlar olarak bilinen kıtaların güçlü, eski çekirdeklerinin büyümesini, davranışını ve Dünya'nın dış kabuğunu oluşturan nispeten sert plakaların birbirleriyle etkileşme yollarını açıklar. Tektonik ayrıca küresel nüfusu doğrudan etkileyen deprem ve volkanik kuşakları anlamak için bir çevre sunmaktadır. Tektonik çalışmalar, fosil yakıtları ve metalik ve metalik olmayan kaynakların maden yataklarını arayan ekonomik jeologlar için kılavuz olarak önemlidir. Erozyon kalıplarını ve diğer Dünya yüzey özelliklerini açıklamak için jeomorfologlar için tektonik prensiplerin anlaşılması şarttır.

Genişlemeli tektonikler, kabuğun veya litosferin gerilmesi ve incelmesi ile ilişkilidir. Bu tür tektonikler, farklı plaka sınırlarında, kıta riftlerinde, oluşan kalınlaşmış kabuğun yanal yayılmasının neden olduğu kıta çarpışması sırasında ve sonrasında, grev kayma faylarında, arka ark havzalarında kıvrımların ve bir dekolman tabakasının bulunduğu pasif kenar dizilerinin kıtasal ucundadır.

İtme tektoniği, kabuğun veya litosferin kısalması ve kalınlaşması ile ilişkilidir. Bu tür tektonikler kıta çarpışması bölgelerinde, doğrultu atımlı faylarda sınırlama eğilmelerinde ve bir dekolman tabakasının bulunduğu pasif marj dizilerinin okyanusa doğru kısmında bulunur.

Grev-kayma tektoniği, kabuğun veya litosferin parçalarının göreli yanal hareketi ile ilişkilidir. Bu tür tektonik, okyanus ortası sırtların ofset segmentlerini birbirine bağlayan okyanus ve kıtasal dönüşüm hataları boyunca bulunur. Grev-kayma tektoniği, uzama ve itme fay sistemlerinde yanal ofsetlerde de görülür. Plaka çarpışmaları ile ilgili alanlarda, eğik çarpışma bölgelerinde aşırı sürme plakasında grev kayması deformasyonu meydana gelir ve önsözde çarpışma kemerine doğru deformasyonu barındırır.

Plaka tektoniğinde Yeryüzünün en dış kısmı – kabuk ve en üst manto – tek bir mekanik tabaka olarak hareket şeklinde görülen taraf Litosfer'dir. Litosfer, dünya'nın içinden gelen sürekli sıvılarla tahrik edilen bir süreçtedir. Nispeten zayıf astenosfer'ın üzerinde birbirine göre hareket eden ayrı "plakalar" olarak ikiye ayrılır. Plaka sınırlarının üç ana türü vardır: plakaların birbirinden ayrı hareket ettiği ve deniz tabanının yayılması sürecinde yeni litosferin oluştuğu; dönüştürme, plakalar birbirlerinin yanından slayt ve yakınsak plakalar; yakınsama ve litosfer "tüketilen" dalma işlemi ile. Yakınsak ve dönüşüm sınırları litosferdeki en büyük yapısal süreksizlikleri oluşturur ve dünyanın en büyük (Mw > 7) depremlerinin çoğundan sorumludur. Yakınsak ve farklı sınırlar aynı zamanda Pasifik Ateş Çemberi'nin etrafındaki gibi dünyadaki volkanların çoğuna da yer verir. Litosferdeki deformasyonun çoğu plakalar arasındaki etkileşimle doğrudan ya da dolaylı olarak ilişkilidir.

Tuz tektoniği, bir dizi kaya içinde önemli miktarda kaya tuzu bulunmasıyla ilişkili yapısal geometriler ve deformasyon süreçleri ile ilgilidir. Bu, hem mezarla birlikte artmayan düşük tuz yoğunluğundan hem de düşük mukavemetinden kaynaklanmaktadır.

Neotektonik, yer kabuğunun jeolojik zamanda güncel veya yeni olan hareketlerinin ve deformasyonlarının (jeolojik ve jeomorfolojik süreçler) incelenmesidir.^[2] Terim ayrıca hareketleri ve deformasyonları da ifade edebilir. Karşılık gelen zaman dilimi neotektonik dönem olarak adlandırılır. Buna göre, önceki zaman palaeotektonik dönem olarak adlandırılır.

Tektonofizik, tek tek mineral taneleri ölçeğinden tektonik plakalarınkine kadar kabuğun ve mantonun deformasyonu ile ilişkili fiziksel süreçlerin incelenmesidir.

Sismotektonik, bir bölgedeki depremler, aktif tektonik ve bireysel faylar arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bölgesel tektoniklerin, son enstrümantal olarak kaydedilen olayların, tarihi depremlerin açıklamalarının ve jeomorfolojik kanıtların bir kombinasyonunu analiz ederek bir alanda hangi hataların sismik aktiviteden sorumlu olduğunu anlamaya çalışır. Bu bilgi daha sonra bir alanın sismik tehlikesini ölçmek için kullanılabilir.

Dünya üzerinde tektonik analizinde kullanılan teknikler gezegenlerin ve uydularının incelenmesinde de uygulanmıştır.

• sismoloji
• UNESCO dünya mirası bölgesi Glarus Thrust
• yanardağbilim
• Mohorovičić süreksizliği

• Edward A. Keller (2001) Aktif Tektonik: Depremler, Yükselme ve Peyzaj19 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Prentice Salonu; 2. Baskı, 0-13-088230-5
• Stanley A.Schumm, Jean F. Dumont ve John M. Holbrook (2002) Aktif Tektonik ve Alüvyal Nehirler, Cambridge University Press; Reprint edition, 0-521-89058-6
• Ben A. Van der Pluijm; Stephen Marshak (2004). Earth Structure (İngilizce). W. W. Norton. ISBN 0-393-92467-X. 3 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.  Ben A. Van der Pluijm; Stephen Marshak (2004). Earth Structure (İngilizce). W. W. Norton. ISBN 0-393-92467-X. 3 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020.  Ben A. Van der Pluijm; Stephen Marshak (2004). Earth Structure (İngilizce). W. W. Norton. ISBN 0-393-92467-X. 3 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2020. 

• Tektonik Plaka Hareketlerinden Sorumlu Kuvvetlerin Kökeni ve Mekaniği12 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Paleomap Projesi17 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.