الهیات آزادی‌بخش - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الهیات آزادی‌بخش از نظریات الهیاتی مسیحیت است.

از جدیدترین نظریات الهیاتی مسیحیت است که خاستگاه اولیهٔ آن بنا به شرایط اجتماعی . سیاسی خاص، آمریکای لاتین بوده‌است. پس از آن، رواج روز افزونی در آفریقا و آسیای جنوب شرقی پیدا کرده‌است. این نهضت الهیاتی که بر حضور دین در عرصه‌های اجتماعی و سیاسی تأکید دارد؛ مهمترین ریشه‌های ناکامی و بدبختی جوامع فقیر منطقه آمریکای لاتین را حکومت‌های خودکامه و نظامی وابسته به ابرقدرت‌های بزرگ می‌داند و وظیفه کلیسا را حمایت از محرومان و مقابله با ظالمان می‌داند، تا بدین صورت همگان به رهایی و ملکوت آسمان برسند. این الهیات، طبق نظرات رایج مسیحی، بر مظالم دیکتاتورها سرپوش نمی‌گذارد؛ فقر را جزء مقدرات الهی نمی‌داند و بر ضرورت فقرزدایی و استقلال از طریق مبارزه و آموزش پافشاری می‌کند و راه رهایی همگان و رسیدن به ملکوت آسمان را "تلازم عدالت و معنویت" می‌داند. برقراری عدالت اجتماعی و تأکید بر حضور اجتماعی دین در عرصه اجتماعی و سیاسی مهمترین ویژگی‌های این الهیات هستند که نظر بسیاری ار محققان را به تحقیق و پژوهش در این خصوص جلب کرده‌است. از سویی، کشورهای استعمارگر منطقه، خصوصاً آمریکا و اسپانیا، با تلاش‌های فراوان در صدد تضعیف و انحراف این نهضت الهیاتی بر آمده‌اند؛ تا این جبهه ضد استعماری و استبدادی را در هم بشکنند.

• کلیاتی دربارهٔ الهیات رهایی بخش، لیلی مصطفوی کاشانی، چاپ اول، 1367، مؤسسه بین‌المللی کتاب
• درسنامه الهیات مسیحی(شاخصه ها، منابع و روش‌ها)، ج1، آلستر مک کراث، ترجمه بهروز حدادی، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، قم، 1367
• مقدمه‌ای بر الهیات معاصر، ترجمه و تدوین همایون همتی، انتشارات نقش جهان، چاپ اول، 1379
• الهیات آزادی بخش(مقاله)، نگاهی گذرا به بیشینه اندیشگی، لئوناردو بوف