ت - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ت | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
نمایش آوانگاری | t (also θ, s) | ||||||||||
موقعیت در الفبا | ۴ | ||||||||||
ارزش عددی | ۴۰۰ | ||||||||||
مشتقات الفبایی فنیقی | |||||||||||
|
شكل حرف | ||||
---|---|---|---|---|
جدا | آغازی | میانی | پایانی | |
ت | ت | ت | ت |
ت حرف چهارم در الفبای فارسی، سومین حرف الفبای عربی و بیست و دومین حرف از حروف الفبای عبری (تاو ת) است. ارزش آن در حساب ابجد ۴۰۰ است. در کتاب فرهنگ واژههای اوستا این حرف یعنی ت جزو واژههای اوستای است. [۱]
الفبای عربی | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ألِف | باء | تاء | ثاء | جيم | حاء | خاء | دال | ذال | راء | زاي | سين | شين | صاد | ضاد | طاء | ظاء | عين | غين | فاء | قاف | كاف | لام | ميم | نون | هاء | واو | ياء |
سایر شکلهای حروف تاء و ثاء در عربی | |||||||||||||||||||||||||||
ٹ | ٺ | ټ | ٽ | ٿ | ݓ |