خشکی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خشکی یا سرزمین (به انگلیسی: Land) بخش سخت زمین است که اغلب زیر آب نیست. عمدهٔ فعالیت‌های انسان در خشکی‌ها است که امکان کشاورزی و سکونت و منبع‌های طبیعی گوناگون را دارد.

مساحت

[ویرایش]

مساحت یا اندازه زمین به کل جغرافیای کشورهای روی زمین شامل کشورها، مناطق و بخش‌های ناپیوسته مانند جزایر اشاره دارد. کل سطح پلانیمتریک زمین تقریباً ۱۴۸٬۹۳۹٬۰۶۳٫۱۳۳ کیلومتر مربع معادل ۵۷٬۵۰۵٬۶۹۳٫۷۶۷ مایل مربع است[۱] که حدود ۲۹٫۲ درصد از سطح کل آن، توسط یخ پوشیده شده است. آب تقریباً ۷۰٫۸ درصد از کل سطح زمین، شامل اقیانوس‌های موجود برروی کره زمین را تشکیل می‌دهند.[۲]

دریا و اقیانوس‌ها

[ویرایش]

حدود ۹۷٪ حجم آب‌کره در دریاها و اقیانوس‌ها قرار دارد و تقریباً ۷۵٪ سطح زمین را آب پوشانده است؛ به همین دلیل، سیاره زمین از فضا به رنگ آبی دیده می‌شود.

منابع

[ویرایش]
  1. «Area of Earth's Land Surface - The Physics Factbook». hypertextbook.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۳-۲۴.
  2. «What is the area of land and water in the whole surface of the earth? - جستجوی Google». www.google.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۳-۲۴.