روس کی‌یف - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روس کی‌یف Русь Rus'
۸۸۲–سدهٔ سیزدهم میلادی
روس کی‌یف در سدهٔ یازدهم میلادی
پایتخت	کی‌یف ۸۸۲-۱۲۴۰ میلادی
زبان(های) رایج	اسلاوی شرقی باستان زبان اسلاوی کلیسایی باستان(زبان ادبی) زبان نورس باستان زبان‌های فینی
دین(ها)	الحاد اسلاوی کلیسای ارتدکس شرقی(دین رسمی از قرن دهم) آیین نورس‌ها
حکومت	پادشاهی (دودمان روریک)
شاهزادهٔ بزرگ کی‌یف
• ۸۸۲–۹۱۲	الگ نووگورود
• ۹۸۰–۱۰۱۵	ولادیمیر کبیر
• ۱۰۱۹–۱۰۵۴	یاروسلاو خردمند
• ۱۲۶۰–۴۰	Saint Michael of Chernigov
قوه مقننه	واچه، انجمن لیوبچ
تاریخ
• بنیان‌گذاری	۸۸۲
• فروپاشی	سدهٔ سیزدهم میلادی
واحد پول	گریونا
کد ایزو ۳۱۶۶	RU
پیشین پسین خاقانات روس ولادیمیر-سوزدال جمهوری نووگورود Kingdom of Galicia–Volhynia Principality of Kiev Principality of Chernigov Principality of Pereyaslavl Principality of Polotsk دوک‌نشین بزرگ لیتوانی

روسِ کی‌یف نام دولتی قرون وسطایی اروپایی بود که در اواخر سدهٔ نهم میلادی تشکیل‌شد و پس از حمله مغول‌ها میان سال‌های ۱۲۳۷ تا ۱۲۴۰ میلادی از میان رفت.

کیوان روس که به نام روس کی‌یف نیز شناخته می‌شود ، یک ایالت و بعدها ملغمه‌ای از حکومت‌ها در اروپای شرقی و شمالی از اواخر نهم تا اواسط قرن سیزدهم میلادی بود ؛ این نام توسط مورخان روسی در قرن نوزدهم ابداع شد.

این دولت دربرگیرنده انواع سیاست ها و مردمان ، از جمله اسلاوی شرقی ، نورس و فینیک بود که توسط شاهزاده وارنگی ، روریک ، تأسیس شد، اداره می شد.

کشورهای مدرن بلاروس ، روسیه و اوکراین همگی کیوان روس را به عنوان جد فرهنگی خود نام میبرند ، که بلاروس و روسیه نام‌های خود را نیز از آن وام گرفته‌اند ، همچنین نام کیوان روس از پایتخت کنونی اوکراین گرفته شده است.

در اواسط قرن یازدهم ، کیوان روس از دریای سفید در شمال تا دریای سیاه در جنوب و از سرچشمه ویستولا در غرب تا شبه جزیره تامان در شرق امتداد داشت.این مملکت در منابع هم‌عصر خویش ، از جمله در متن‌های اسلامی ، همواره روس خوانده می‌شده‌است و عنوان روسِ کی‌یف مربوط به سدهٔ نوزدهم میلادی است که تاریخ‌نگاران موضوع روسیه برای اشاره به دولتی که پایتختش کی‌یف بوده این عنوان را بدان داده‌اند.

شکل اولیهٔ نظام سیاسی روس‌ها، خاقانات روس نام‌داشت. مرکزیت این خاقانات در ولیکی نووگورود قرارداشت. در ۸۸۲ میلادی وایکینگ‌ها شهر کی‌یف را از تصرف خزرها بیرون‌آوردند و آن را پایتخت روس کی‌یف نمودند. این دولت در سدهٔ یازدهم میلادی به اوج خود رسید و مرزهایش از جنوب تا دریای سیاه، از خاور تا رودخانه ولگا، از باختر تا پادشاهی لهستان و دوک‌نشین بزرگ لیتوانی گسترده شده‌بود. دورهٔ درخشان این نظام، روزگار فرمانروایی ولادیمیر کبیر و پسرش یاروسلاو خردمند بود که روس‌ها مسیحیت را پذیرفتند و نخستین قانون به یکی از زبان‌های اسلاوی شرقی به نام روسکایا پراودا پدید آمد.

اولین حاکمی که شروع به اتحاد سرزمین‌های اسلاوی شرقی در منطقه کیف کرد ، شاهزاده اولگ (r. 879-912) بود. او کنترل خود را از نووگورود در امتداد جنوب دره رودخانه دنیپر گسترش داد تا از بازرگانی در برابر تهاجمات خزرستان از شرق محافظت کند، و کنترل شهر کیف را به دست گرفت. اسویاتوسلاو اول (943-972) اولین گسترش بزرگ سرزمینی را آغاز کرد و با جنگی فتوحانه علیه خزرها مبارزه کرد. ولادیمیر بزرگ (r.980-1015) مسیحیت را با غسل تعمید خود رواج داد و با فرمانی آن را به همه ساکنان کیف و فراتر از آن گسترش داد. روس کیف در زمان یاروسلاو خردمند (1019-1054) به بیشترین حد خود رسید.

این دولت در اواخر قرن یازدهم شروع به افول کرد و به تدریج در طول قرن دوازدهم به قدرت های مختلف منطقه ای رقیب تجزیه شد.سرانجام در اواسط قرن سیزدهم به تسخیر مغولان افتاد، اگرچه سلسله روریک تا زمان مرگ فئودور اول روسیه در سال 1598 به حکومت ادامه داد.

فرمانروایان روس کی‌یف از تبار نورس‌ها و گروهی از وایکینگ‌ها بودند که بر اکثریتی از اسلاوها فرمان می‌راندند.

• لشکرکشی‌های روس‌ها به کناره دریای خزر
• ابن فضلان

Wikipedia contributors، "Kievan Rus'،" Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Kievan_Rus%27&oldid=524165136 (accessed December 12, 2012).