گویش خوئینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گویش خوئینی (به تاتی: دی، دیه زوان^[۱]) یکی از گویش‌های زبان تاتی^[۲]^[۳] از دستهٔ زبان‌های ایرانی شاخه شمال غربی است. این گویش در روستای خوئین در استان زنجان و پیرامون آن صحبت می‌شود ولی در دهه‌های اخیر بیشتر از پیش با زبان ترکی آذربایجانی جایگزین گردیده است. تاتی خوئینی جزء زبان‌های در خطر انقراض است^[۴]. گویش خوئینی در میان گویش‌های تاتی، دارای ویژگی‌های خاصی می‌باشد.